Κάποιος να τους σταματήσει…

Κάποτε, όταν πιστεύαμε όλοι μαζί, ότι καταφέραμε το ακατόρθωτο, να δουλεύουμε λίγο και ν’ απολαμβάνουμε τα πάντα, έκλεινε κι η βουλή για πολύ καιρό και ησυχάζαμε. Τώρα, δε μας φτάνουν όλα τα δεινά που μας βρήκαν, τους έχουμε και καλοκαιριάτικα σε πλήρη απασχόληση…

Σου λέει, 300 να μας εκπροσωπήσουν και να επιλεγούν για να κυβερνήσουν και να πάρουν αποφάσεις, όσο κι όπου μας επιτρέπεται ακόμη… και γενικώς, να ξεχωρίζουν, να δείχνουν τι είμαστε ως λαός που επιπροσθέτως, ανακάλυψε και τη δημοκρατία!

Και για να τους εκλέξουμε, ακούμε και παρακολουθούμε ένα θέατρο που έχουμε μάθει πλέον να συμμετέχουμε, θέλοντας και μη… Κι έρχεται η ώρα της εκλογής και ξεκινάει η λειτουργία της δημοκρατικής περιόδου που το κράτος «κρέμεται» απ’ αυτούς αφού εκ των πραγμάτων εκείνοι ορίζονται ως πολιτικοί προϊστάμενοι υπουργείων και οργανισμών.

Το μπάχαλο που έχει προκύψει απ’ την ασχετοσύνη και την άγνοια πολλών εξ αυτών που στο παρελθόν διοίκησαν, είναι πλέον γνωστό σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα στους δανειστές μας. Ωστόσο, η ευθύνη δε βαραίνει μόνο εκείνους που έχουν εκλεγεί με την εκάστοτε κυβερνώσα παράταξη. Το μερίδιο της ευθύνης αφορά όλους τους εκλεγμένους αφού κι ο τρόπος που καταψηφίζει κάποιος, τα επιχειρήματα κι οι λόγοι που το κάνει, επηρεάζουν συνολικά την ομαλή λειτουργία του κράτους.

Λίγο ως πολύ γνωστά κι εδώ και καιρό, εμπεδωμένα όλα αυτά. Εκείνο που τα τελευταία χρόνια βιώνουμε κι είμαστε αναγκασμένοι να το υποστούμε όλοι, ασχέτως σε ποια εκλογική περιφέρεια ασκούμε το ύψιστο δημοκρατικό μας δικαίωμα και μεταξύ ποιων προσώπων καλούμαστε να επιλέξουμε, είναι η ποιότητα, το μορφωτικό και γενικώς, το επίπεδο κάποιων εκ των 300.

Κι εκεί, πραγματικά δοκιμάζονται τα νεύρα μας σε υπερθετικό βαθμό! Συμβαίνει λοιπόν το εξής: κάποιοι συμπολίτες μας σε διάφορες περιοχές της χώρας, απ’ την πρωτεύουσα και τα μεγάλα αστικά κέντρα, μέχρι τον μικρότερο νομό, επειδή απλώς έχουν ιδιότυπο χιούμορ ή είναι αγανακτισμένοι ή απλώς οι σοβαροί συντοπίτες τους κάθισαν σπίτι τους κι έβαλαν υποψηφιότητα οι επιλεγόμενοι στην καθομιλουμένη «κατιμάδες», μεταξύ των οποίων κλήθηκαν να επιλέξουν και να «σταυρώσουν» στην κάλπη.

Έδωσαν λοιπόν με τον δημοκρατικό αυτό τρόπο, το δικαίωμα σε πολλούς απ’ αυτούς, να γίνουν μέλη των 300 επίλεκτων που μεταξύ των άλλων προνομίων απολαμβάνουν δημοσιότητας, προσοχής, σεβασμού κτλ… Κι έχουμε όλη αυτή την απίστευτη κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί με τις απείρου κάλλους δηλώσεις και τοποθετήσεις, άσχετων, αμόρφωτων, αχαρακτήριστων εκλεγμένων που απλώς υποτιμούν τη νοημοσύνη των υπολοίπων.

Και φυσικά, υπάρχουν εκείνοι που μπορεί να μπουν στη διαδικασία, έστω και να κρίνουν τα όσα τερατώδη και γελοία ακούγονται, οι περισσότεροι όμως, μέσα στον καημό και το πνίξιμο της καθημερινότητας, μόνο χρόνο και διάθεση για να παρακολουθούν τέτοια «φαινόμενα» δεν έχουν!

Η «καυτή» ερώτηση που προκύπτει εύλογα είναι αν υπάρχει κάποιος να τους σταματήσει! Και με δεδομένη και τη γνωστή λειτουργία των μέσων ενημέρωσης που επίσης έχει πέσει σε ποιότητα κατακόρυφα! Η απάντηση είναι εύκολη και βγαίνει αβίαστα, στη δημοκρατία, μόνο ο λαός επιλέγει ποιος θα τον εκπροσωπήσει ,άρα ο λαός είν’ αυτός που μπορεί να τους σταματήσει κιόλας.

Ο τρόπος, φυσικά η κάλπη. Έλα όμως που κάθε φορά που πάμε εκεί οι Έλληνες, ξεχνάμε ό,τι σοβαρό και υπεύθυνο και θυμόμαστε ό,τι γελοίο, που μας εκνευρίζει και μας φέρνει στα όρια! Αποτέλεσμα; Είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το επιλέξαμε, είτε όχι, καθόμαστε κι ακούμε την κάθε γελοία εκλεγμένη και τον κάθε κομπλεξικό κι αμόρφωτο εκλεγμένο που τιμήθηκε με τη συμμετοχή του στους 300, να μιλάει για μνημονιακά κι αντιμνημονιακά τόξα και να κρίνει κυβερνητικές ή αντιπολιτευτικές τακτικές… φορώντας μπλουζάκια, μπουστάκια, δαντελωτά δείγματα μπλουζών και άλλα διάφορα και παρεμφερή…

Περαστικά μας…