Λείπει το παλικαράκι, μεγαλώνει το τέρας…

Μια ανάσα πριν το τέλος Ιουλίου, το τέλος της περιόδου που υποτίθεται έπρεπε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας στο δημόσιο, ΦΠΑ, εφορία κτλ. Ε, και; Όπως όλοι συζητάμε μεταξύ μας, κανείς δεν έχει να πληρώσει τα υπέρογκα, για τα δεδομένα του καθενός, ποσά που ζητά το κράτος. Οπότε, η μεγάλη απορία είναι, ποιος θα πληρώσει τελικά ώστε να εκπληρωθούν οι άπιαστοι στόχοι και να συνεχίσουμε να ελπίζουμε…;

«Χάρηκα που σας είδα, ως πρόσωπα, γιατί ως επαγγελματίες, ούτε να σας ξαναδώ!» ήταν ο ευγενέστατος χαιρετισμός προς του λογιστές μετά τη συζήτηση για τις υποχρεώσεις που πρέπει να καλυφθούν. Οι άνθρωποι γέλασαν φυσικά γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που το άκουγαν και φυσικά δεν θα είναι κι η τελευταία με όλα όσα γίνονται.

Και την πληρώνουν οι λογιστές βέβαια αφού είναι οι ενδιάμεσοί μας με την εφορία, τον εισπρακτικό μηχανισμό του κράτους. Η οποία εφορία αποτελεί ό,τι χειρότερο μπορεί να σκεφτεί κάποιος αυτόν τον καιρό… Ήταν που ήταν για τους νομοταγείς πολίτες, ένας εφιάλτης, τώρα απόγινε! ΟΙ φοροφυγάδες βέβαια δεν είχαν ποτέ θέμα οπότε απλώς δεν τους αφορά το θέμα…

Σαν πολίτες όμως και κάτοικοι αυτής της χώρας που ενδιαφερόμαστε για το παρόν και κυρίως το μέλλον, των παιδιών μας κι αυτού που θ’ απομείνει να τους κληροδοτήσουμε, εύλογα αναρωτιόμαστε, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της πραγματικής αδυναμίας μας να είμαστε συνεπείς στους απίστευτους όσο κι ευφάνταστους, σε πολλές περιπτώσεις, φόρους, που μας φόρτωσαν.

Η στείρα επανάληψη ποιος και γιατί και από πότε φταίει, κανένα αποτέλεσμα δε μπορεί να φέρει δυστυχώς. Η μόνη ερώτηση που βασανιστικά περιμένει απάντηση και μπορεί να τεθεί, είναι αν και πότε θα μπορέσουν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν αυτά που όσο άδικα είναι σε πολλές περιπτώσεις άλλο τόσο απαραίτητα είναι για να καλύψουν τις απαιτήσεις των δανειστών μας και να συνεχίσει να επιβιώνει το κράτος.

Η απάντηση ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος’ που όλο και συχνότερα ακούγεται, μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί αφού και οι κατασχέσεις, ρευστό δε φέρνουν όπως φυσικά κι οι προσωποκρατήσεις. Οπότε;

Είμαστε μάλλον στο σημείο εκείνο που όπως σε πολλές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, υπάρχει ένα τέρας που το ταΐζει μια φυλή για να μπορεί να συνεχίσει να επιβιώνει και κάποια στιγμή κατανοούν όλοι ότι δεν πάει άλλο διότι απλούστατα, τελείωσε το υλικό που το θρέφει… Τι γίνεται λοιπόν στις ταινίες; Το παλικαράκι ξεσηκώνει τους πιο γενναίους και πάνε να το αντιμετωπίσουν και μετά από πόνο και δάκρυα, τα καταφέρνει ν’ απαλλάξει τη φυλή απ’ το μαρτύριο.

Μόνο που απαραίτητο είναι ένα παλικαράκι, ένας πρωταγωνιστής, που θα ξεσηκώσει και τους υπόλοιπους; Βλέπει κανείς γύρω μας και ειδικότερα μέσα στη βουλή, κανένα παλικαράκι αυτού του διαμετρήματος; Ρητορική η ερώτηση…

Συνεχίστε το τάισμα λοιπόν… κι αφήστε του παλικαρισμούς… απλά πράγματα.

Καληνύχτα μας!