Τον μισούμε… κι ας μην φταίει!

Νέος, μεγάλος, «πατριάρχης» της λογιστικής, οικονομολόγος με τρία μεταπτυχιακά, μοντέρνος, παλαιών αρχών, ελεύθερος, παντρεμένος, άντρας, γυναίκα, όπως και να ‘ναι ο λογιστής μας, όσο συμπαθής κι αν μας είναι ως άνθρωπος, όταν χτυπάει το τηλέφωνο, μόνο με «ωχ» αντιμετωπίζουμε το κουδούνισμα… και μάλιστα, χωρίς να φταίει…

Κάποτε ήταν «προνόμιο» των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρηματιών καθώς και των μεγάλων επιχειρήσεων, να έχουν λογιστή που αναλάμβανε τις υποθέσεις περί των λογιστικών υποχρεώσεων και μια φορά τον χρόνο, της φορολογικής δήλωσης. Λίγα, μετρημένα πράγματα δηλαδή και μάλιστα με συγκεκριμένες ημερομηνίες και πρακτικές. 

Σήμερα φυσικά, ακολουθώντας την γενική τάση, άλλαξε και αυτό! Τώρα πλέον ο λογιστής είναι απαραίτητος σε όλους τους πολίτες, έστω και μια φορά το χρόνο αλλά σίγουρα ο συμβουλευτικός του ρόλος πολλαπλασιάζει την ανάγκη επαφών με όλους μας!

Οι ελευθεροι επαγγελματίες όμως κι οι επιχειρηματίες, όσο κι αν τους είναι αγαπητά πρόσωπα ο λογιστής κι οι συνεργάτες του, όσο κι αν τους συμπαθούν ως φίλους και τους  εκτιμούν ως εξειδικευμένους και εξόχως διαβαστερούς αφού για να ενημερώνονται επιβάλλεται να «λιώνουν» στο διάβασμα και την ενημέρωση των τροποποιήσεων και των αποφάσεων… ένα είναι το σίγουρο: όταν η αναγνώριση κλήσης εμφανίσει κινητό ή σταθερό απ' το λογιστικό γραφείο, πρώτα έρχεται μια κρυάδα, μετά ένας κρύος ιδρώτας στη ραχοκοκαλιά και στη συνέχεια το επιφώνημα «ωχ» που συνήθως είναι τόσο βαθύ κι αυθόρμητο που δεν είναι δυνατόν να μην ακουστεί φωναχτά…  

Και φυσικά δε φταίνε οι λογιστές κι οι συνεργάτες τους όπως φυσικά δε φταίνε κι οι πελάτες τους… Ωστόσο, η σχέση λογιστή- πελάτη, περνάει από πολύ δύσκολες εποχές αφού ελάχιστες είναι οι φορές που θα υπάρξει επικοινωνία μεταξύ τους και δεν θα καταλήξει σε κάποιο ποσό που επιβάλλεται να καλυφθεί άμεσα αλλιώς έχει τόκο… Και φυσικά επιβάλλεται να πληρωθεί απ’ τον πελάτη όπως είναι φυσικό.

Βέβαια, έτσι όπως καταντήσαμε όλοι πλέον να χρωστάμε στο κράτος, άλλος λιγότερα, άλλος περισσότερα, η πρώτη έκπληξη, κρυάδα, στενοχώρια, έχει περάσει απ’ όλους μας. Συνηθίσαμε πλέον κι απλώς ακούμε και προσθέτουμε στα ήδη υπάρχοντα.

Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι μας οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση κι όλοι πλέον γνωρίζουμε γιατί και πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Αυτό όμως δεν αποκλείει και τις αντιδράσεις που προκύπτουν στη θέα του τηλεφωνήματος απ’ τον λογιστή όσο κι αν είναι επίσης δεδομένο ότι δε φταίει εκείνος για όλα αυτά που εμείς τον έχουμε επιφορτίσει να μας θυμίζει ότι πρέπει να γίνουν.

Μισούμε λοιπόν τον λογιστή μας, έστω και στιγμιαία, έστω κι αν δεν φταίει σε τίποτα αφού είναι απαραίτητος για να μας οδηγήσει όσο γίνεται αναίμακτα στην οδό που καταλήγει σε πληρωμές προς το αμαρτωλό δημόσιο που απλώς υπάρχει για να τα τρέφουμε και να το συντηρούμε απ’ το υστέρημά μας πλέον…

Μην «πυροβολείτε» τον λογιστή σας όμως! Και μόνο το διάβασμα που χρειάζεται για ν’ ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις και ν’ απαντήσει στις ερωτήσεις σας, μόνο μπράβο και τα εύσημα πρέπει να του δίνουμε… αφού ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να τηρήσουμε τα όσα μας ενημερώνει ότι πρέπει να καλύψουμε…