«Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» η κάλπη, για τους πολιτικούς - επιχειρηματίες…;

Είναι λογικό κι απολύτως επιβεβλημένο, πριν την εμπλοκή στην πολιτική, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο, όλοι οι εκλεγμένοι, να ασκούν ένα επάγγελμα. Πόσο λογικό και ηθικό είναι όμως, να χρησιμοποιούν τη θέση τους ως εκλεγμένοι στη συνέχεια ώστε να πλουτίζουν ως επιχειρηματίες χρησιμοποιώντας εμφανείς αλλά υπόγειες διαδρομές…; Και κατά πόσο μπορεί η κάλπη να παίξει τον ρόλο του ξεπλύματος κάθε αμαρτίας ώστε να ξεκινήσει μια εποχή νέων αμαρτιών…;

Πολλές οι φορές που απασχόλησε την κοινή γνώμη μια είδηση προκλητική όσο και συνηθισμένη δυστυχώς που όμως σε άλλες χώρες έχει οδηγήσει σε δικαστήρια κι έκπτωση από αξιώματα αλλά στη χώρα μας απλώς υποβαθμίζεται… Κι επειδή είναι αρκετά τα είδη των ειδήσεων που πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις, απαραίτητη κρίνεται η διευκρίνιση ότι εδώ αναφέρεται η περίπτωση της διπλής δραστηριότητας ενός εκλεγμένου που ασκεί κι επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Η εύκολη και γρήγορη, σχεδόν αυτόματη αντίδραση, ενός επιχειρηματία που αποφασίζει να πολιτευθεί σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο, είναι φυσικά η μεταβίβαση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε μέλη της οικογενείας του. Η απεμπλοκή αυτή φυσικά αφορά μόνο στα χαρτιά και στις φορολογικές δηλώσεις.

Με το ηθικό κομμάτι όμως τι γίνεται; Επαφίεται φυσικά στη διάθεση του καθενός. Κι έτσι, παρακολουθούμε συχνά πυκνά, πανηγυρισμούς ή πιο σεμνές αντιδράσεις, οικογενειών πολιτικών, μετά από σημαντικές συμφωνίες που μόλις ψάξει κάποιος κάτω απ τις πρώτες γραμμές, διαπιστώνει πολλά κι ενδιαφέροντα…

Όπως ας πούμε, τη σωστή χρήση μιας πληροφορίας στην οποία έχει πρόσβαση ο πολιτικός πριν τους υπόλοιπους πολίτες οπότε είναι ασφαλώς λογικό, να την διοχετεύσει στους συγγενείς επιχειρηματίες ώστε να προηγηθούν και να έχουν όλο το όφελος που θα μπορούσαν ν’ αποκομίσουν. Επίσης, οι γνωριμίες, με πολιτικούς ή άλλους που προκύπτουν απ’ την εμπλοκή στην τοπική ή εθνική πολιτική, που μπορούν ν’ αποφέρουν σημαντικά κερδοφόρες κινήσεις πριν καν, υποπτευθούν οι υπόλοιποι επιχειρηματίες ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια περίπτωση όπως αυτή που παρουσιάζεται ως ευκαιρία αργότερα, όταν η υπόθεση έχει λήξει, προς όφελος φυσικά των συγγενών πολιτικών.

Κι η ρητορική ερώτηση που προκύπτει φυσικά αφορά στο κατά πόσο αυτό μπορεί να θεωρηθεί διαπλοκή. Κι η επόμενη εύλογη ερώτηση είναι κατά πόσο, σε μια χώρα που βρίσκεται στην κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας, είναι εφικτό να κρίνονται μεγάλες εμπορικές συμφωνίες που θα επιφέρουν συνολικό κέρδος με θέσεις εργασίας κτλ σε περιοχές που το έχουν ανάγκη, εκτός απ την κερδοφορία σε επιχειρήσεις συγγενών πολιτικών.  

Δύσκολες επιλογές και δύσκολες απαντήσεις. Ωστόσο, αν επιθυμία είναι να στηθεί ένα νέο κράτος, υγιές, μακριά απ’ τις εξαρτήσεις και τα τραγικά λάθη του παρελθόντος, που κοινή βούληση είναι να λείψουν επιτέλους οι προνομιούχες ολιγαρχίες των εχόντων πρόσβαση σε πληροφορίες και γνωριμίες, είναι εκ των ουκ άνευ ότι επιβάλλεται να ελέγχονται τέτοιες περιπτώσεις που δημιουργούν υπόνοιες και φυσικά να τηρείται η νομοθετική πρόβλεψη προς αποφυγή συνέχισης του φαινομένου.  

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η πρόκληση των απλών επιχειρηματιών κι επαγγελματιών που συνεχίζουν να «ματώνουν», με την ανακοίνωση συμφωνιών, επιχειρήσεων συγγενών πολιτικών, τοπικής ή κεντρικής διοίκησης, μόνο αντίδραση και προβλήματα θα επιφέρουν. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι οι πολίτες επιθυμούν να γνωρίζουν και να κρίνουν ορθά… Γιατί δυστυχώς υπάρχουν κι οι περιπτώσεις που η κάλπη θεωρείται «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» κι οι φρεσκοβαφτισμένοι, απλώς προκαλούν με τέτοιες κινήσεις αποδεικνύοντας ότι δεν φοβούνται τίποτε και κανέναν… Κάτι σημαίνει για όλους μας αυτό δυστυχώς… και δεν είναι κάτι θετικό κι ελπιδοφόρο…