Το δικαίωμα στο… γκρι…

Και τελικά, αυτή η πολυχρωμία «κεφαλών» σε βαθμό… κακουργήματος, με τα χρώματα να γίνονται όλο και πιο… ενοχλητικά έντονα και να έχει φτάσει να θεωρείται φυσιολογικό εβδομηντάρηδες να μην έχουν ούτε τρίχα άσπρη, πώς έφτασε ν’ αποτελεί δικαίωμα; Και γιατί να μην αποτελεί δικαίωμα η «άσπρη κόμη» που τελικά είναι και το φυσιολογικό…;

Η επιλογή να ενταχθώ στην ολιγομελή παγκοσμίως, ομάδα γυναικών που έπαψαν να ταλαιπωρούν τον εαυτό τους με το συνεχές βάψιμο των μαλλιών, ήρθε στην ηλικία των 35, αφού ελέω κληρονομικότητας, το βασανιστήριο της αναμονής να δράσουν τα χημικά στην τρίχα, έφτασε να είναι απαραίτητο κάθε 20 μέρες!

Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν από ελαφρώς έως βαρέως άκομψες κι ομολογώ κάποιες φορές και άκρως ενοχλητικές που αναπόφευκτα επηρέαζαν την ψυχοσύνθεση της στιγμής. Παρατηρήσεις διαφόρων τύπων που περιελάμβαναν ή υπονοούσαν έννοιες όπως γριά, γεράματα κι άλλα συναφή και μάλιστα σε συνδυασμό με συμπαθή κατά τ’ άλλα πτηνά όπως κότες και τ’ αποτελέσματα του βρασμού τους…, το πρώτο διάστημα έφερναν μια προσωρινή κατήφεια. Σύντομα όμως ήρθε το χιούμορ να διαλύσει την κακή διάθεση και μετά από κάποιους μήνες, ακολούθησαν τα επιχειρήματα που απλώς αποστόμωναν όσους τολμούσαν πλέον να πουν κάτι παρεμφερές…

Και τότε, εμφανίστηκε η για ολίγους, συμπαθής, Κριστίν Λαγκάρντ, η πιο προβεβλημένη της ομάδας των γκριζοκέφαλων γυναικών. Μόνο [που εκείνη είναι Γαλλίδα οπότε ως στυλ, το πέρασε πανεύκολα κι έτσι, ελαττώθηκαν σημαντικά οι παρατηρήσεις. Εκεί όμως που πράγματι ησυχάσαμε, ήταν όταν άρχισαν φίλες και γνωστές να ζητούν να επιτύχουν με βαφές, το γκρίζο που απλόχερα μου είχε προσφέρει η φύση.

Σήμερα λοιπόν, ως γκριζοκέφαλη πάνω από μια δεκαετία κι αφού μόνο για πείραγμα κι ελάχιστοι πλέον, αναφέρονται στο χρώμα των μαλλιών μου, έχω να δηλώσω ότι κανένα χρώμα, καμιά βαφή και χημικό ή φυσική παρέμβαση, δε μπορούν να φτάσουν, πόσο μάλλον να υποκαταστήσουν κιόλας, το φυσικό χρώμα που εύλογα έφεραν τα χρόνια στα μαλλιά μου.

Τα θετικά είναι σαφώς περισσότερα αφού είναι γνωστό ότι η φύση γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα τι μας πηγαίνει τελικά, καλύτερα, ενώ η ιδιαιτερότητα χαρίζει μια μοναδικότητα που πράγματι δεν κερδίζεται με άλλους τρόπους όσο κι αν προσπαθήσουμε.

Στιλιστικά έχει ξεκινήσει πλέον να ελέγχεται το θέμα ενώ η υπερβολή του ανοίγματος των χρωμάτων, έχει οδηγήσει και πολύ νεότερα σε ηλικία άτομα να υιοθετούν το γκρίζο ως επιλογή.

Η συμβουλή μου λοιπόν, να τολμήσετε όσοι το σκέφτεστε και να κάνετε αυτό που σας ψιθυρίζει η φύση στο αυτί αλλά εσείς δεν θέλετε ν’ ακούσετε… Καλά, οι άντρες, απλώς θα γίνουν πιο γοητευτικοί, άσχετα με τα όσα ελέχθησαν τα προηγούμενα χρόνια κι έφεραν γελοίες καταστάσεις μπροστά μας. Όσο για τις γυναίκες, η φρεσκάδα κι η καλή διάθεση, αποτελεί ελιξίριο σε κάθε ηλικία. Το τελευταίο που θα επηρεάσει, είναι το χρώμα του μαλλιού αφού είναι βέβαιο ότι ένα καλοχτενισμένο και καλοκουρεμένο γκρίζο, είναι απείρως καλύτερο από ένα υπερβολικά έντονο σε χρώμα και με λάθος κούρεμα, γελοίο κεφάλι… ασχέτως ηλικίας…