Αφού αυτούς στείλαμε…

Αηδιαστική υποκρισία και γελοία κριτική για τα ονόματα των νέων υπουργών αφού τελικά απλώς επελέγησαν πρόσωπα απ αυτά που ψηφίσαμε και στείλαμε να μας εκπροσωπήσουν στις προηγούμενες εκλογές… Κι όπως δείχνουν οι τελευταίες εκλογές, για την ευρωβουλή και την αυτοδιοίκηση, το κριτήριό μας δεν έχει βελτιωθεί αφού ούτε καν άλλαξε…

Προς τι τα καυστικά σχόλια κι οι ενοχλήσεις κι οι κοροϊδίες την επαύριον των εκλογών όμως; Προς τι η απίστευτη έκπληξη για κάποιες αποχωρήσεις και τα περιττά λόγια για κάποιες παρουσίες; Και τέλος, προς τι η αγανάκτηση για την μέχρι τώρα δημόσια  πορεία κάποιων εκ των νέων υπουργών;

 Όλοι οι μετέχοντες στην κυβέρνηση είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι… Ακόμη κι ο εξωκοινοβουλευτικός, είναι οικονομικό σύμβουλος κυβερνήσεων και υπουργών Οικονομικών, τα τελευταία πολλά χρόνια… Όσο για τους βουλευτές, είναι εκλεγμένοι του ελληνικού λαού. Είναι οι τελευταίοι που δεν είχαν υπουργοποιηθεί κι ήταν διαθέσιμοι ενώ υποτίθεται ότι η κοινοβουλευτική τους παρουσία επί σειρά ετών, τους επιτρέπει να πρεσβεύουν ότι γνωρίζουν πλέον πράγματα σε βαθμό ώστε να διοικήσουν υπουργείο. Έμειναν πλέον απ’ έξω, κάτι βορειοελλαδίτισσες βουλευτίνες που ασχολούνται κι απασχολούν την κοινή γνώμη περισσότερο με τα ερωτικά τους παρά με την κοινοβουλευτική παρουσία τους κι ο λόγος που τραβούν τα βλέμματα είναι οι ενδυματολογικές τους επιλογές κι η φυσική παρουσία τους…

Η ερώτηση όμως που προκύπτει αβίαστα είναι, γιατί και πώς να κατηγορήσει κάποιος τον πρωθυπουργό που στην αποκλειστική του ευχέρεια είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης, για την επιλογή των προσώπων αφού απλώς επέλεξε απ’ τους βουλευτές που έστειλε ο λαός στη βουλή. 

Φωνακλάδες; Ακραίοι; Αντιπαθείς; Εραστές του αλκοόλ; Συγγενείς φοροφυγάδων; Κυρίες με υστερικές τηλεοπτικές κρίσεις κι αυστηρή κριτική σε σημερινούς συναδέλφους τους; Εντάξει, αυτοί είναι οι 300 εκλεκτοί ενός λαού σήμερα. Ποιος τους έστειλε εκεί; Και μάλιστα οι περισσότεροι τα έχουν καταφέρει να εκλεγούν πάνω από δυο φορές άρα, έχουν πείσει τους ψηφοφόρους.

Αλλά κι εκτός αυτών που σήμερα ξύπνησαν υπουργοί υπάρχουν κι εκείνοι που το παλεύουν και περιμένουν κι αγωνίζονται να γίνουν υπουργοί στο μέλλον, όταν το κόμμα τους τα καταφέρει να βγει πρώτο. Κι εκείνοι, δεν έχουν κάτι παραπάνω απ’ τους σημερινούς. Μια απ’ τα ίδια είναι και το αποδεικνύουν καθημερινά σχεδόν. Κι εκείνους όμως, εμείς τους στείλαμε εκεί.

Όμως, δεν είναι ο μόνος τρόπος η επιλογή ενός ονόματος στην κάλπη, είναι κι η αποχή που εκλέγει πρόσωπα. Και σ’ αυτή την περίπτωση, επίσης δεν έχουμε δικαίωμα κριτικής αφού με την αποχή μας επηρεάζουμε το εκλογικό μέτρο και γίνεται ευκολότερο να εκλεγούν κάποιοι που ούτε να το φανταστούν ενδεχομένως, δεν θα τολμούσαν σε φυσιολογικές συνθήκες δημοκρατίας.

Καλό θα είναι λοιπόν, είτε να μην φωνασκούμε ακόπως και παραπονιόμαστε μετά από κάθε ανασχηματισμό ή απλό σχηματισμό κυβέρνησης, είτε να μάθουμε να επιλέγουμε και να εκλέγουμε με πιο σοβαρά κριτήρια, εκείνους που στέλνουμε ώστε να υπουργοποιηθούν και τελικά να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο. Όσο διατηρούμε αυτή τη νοοτροπία και τα ίδια κριτήρια επιλογής, που περιορίζονται στο συχνό άκουσμα του ονόματος για διάφορους λόγους, πάντως όχι λόγω εργατικότητας κι επαγγελματικής απόδοσης αλλά ίσως λόγω δημοσιότητας και προβολής ή λόγω οικογενειακής παράδοσης, ασχέτως αποτελέσματος…, θα «λουζόμαστε» και τα’ αποτελέσματα, ποικιλοτρόπως…

Και να έχουμε υπόψη μας βέβαια ότι η όποια ενόχληση μας προκύπτει απ την υπουργοποίηση των συγκεκριμένων ατόμων, δεν εξαντλείται βέβαια στη συχνή παρουσία τους στα κανάλια αλλά θα μείνει στην ιστορία κυρίως λόγω των αποφάσεων που θα πάρουν ως κυβερνώντες αυτόν τον τόπο, για όσο καιρό θα κατέχουν αυτή τη θέση…

Να τους χαιρόμαστε λοιπόν…