Νέα πρόσωπα… ίδια νοοτροπία…

Εμφανής, σχεδόν όσο κι απαραίτητη πλέον, η ανανέωση προσώπων και σχεδίων, σε όλους τους τομείς μιας κατακερματισμένης, πληγωμένης, θυμωμένης κοινωνίας που ακόμη υποφέρει από παλιά λάθη. Μόνο που παραπάνω από απαραίτητη είναι η αλλαγή νοοτροπίας, για να έχει νόημα όποια άλλη ανανέωση…

Έρευνες και στατιστικά και διάφοροι άλλοι τρόποι που επιβεβαιώνουν ότι νέα πρόσωπα αποφασίζουν να εμπλακούν στα κοινά, με την ελπίδα και την όρεξη της αλλαγής κι ανανέωσης αυτών που μας πλήγωσαν και πληρώνουμε όλοι μας πολύ ακριβά. Με τον ρομαντισμό και τη διάθεση να προσφέρουν όντως, ώστε να τελειώνουν όλα εκείνα που φτύνουμε κι αναθεματίζουν όλοι σήμερα. Με τη σκέψη στο καλύτερο αύριο που οφείλουμε όλοι να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές, για την πόλη πρώτα και μετά το κράτος που ζούμε.

Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι αν τελικά όλα αυτά τα καινούργια πρόσωπα, έχουν το ίδιο αγνές προθέσεις και κατά πόσο είναι μακριά απ’ τις πρακτικές και τη νοοτροπία που είναι σαφές ότι επιβάλλεται ν’ αφήσουμε όλοι πίσω μας, αν στόχος είναι να πάμε παρακάτω και να γλιτώσουμε απ’ τον κακό μας εαυτό.

Τα κόμματα που έχει καταστεί παραπάνω από σαφές ότι προσπαθούν με κάθε τρόπο και φυσικά με τη στρατολόγηση νέων, συνεχίζουν θρασύτατα να προσπαθούν να ελέγξουν κάθε τομέα της κοινωνίας μας, με τη συμμετοχή στρατευμένων στελεχών, σε κάθε βαθμίδα εξουσίας, εκλεγμένους και μη. Αποτέλεσμα; Να συνεχίζεται η νοοτροπία της εκμάθησης των νεώτερων, όλων εκείνων των πρακτικών που πλέον είναι δοκιμασμένες και χρησιμοποιούνται με βεβαιότητα απ’ τους κομματικούς μηχανισμούς, επί δεκαετίες.

Και το χειρότερο όλων, η προσπάθεια φίμωσης και φυσικά περιθωριοποίησης εκείνων που αρνούνται να ενταχθούν ως πρόβατα σε κομματικά άρματα και να γίνουν εντολοδόχοι κομματικών πρακτικών. Η προσπάθεια γελοιοποίησής τους ως μέλη ομάδων που χρειάζονται το πέπλο του υπερκομματικού ενώ στην ουσία απλώς χρησιμοποιούνται ως προκάλυψη του άκρατα κομματικού που προωθείται με συγκεκριμένους και παλιούς τρόπους… Και φυσικά, η δεξαμενή των κομμάτων, αποτελεί την πηγή, μόνο εκείνων που προσκυνούν το σύστημα…

 Μόνο που όλοι εκείνοι που έμαθαν να ζουν και ν’ αναπνέουν μέσα στους κομματικούς σωλήνες, αρνούνται να κατανοήσουν, για ευνόητους λόγους, ότι εκείνες οι εποχές έχουν ανεπιστρεπτί περάσει. Ότι η νοοτροπία τους που μας οδήγησε στον όλεθρο, αποτελεί ξεπερασμένη πρακτική που έχει ήδη αφεθεί πίσω απ τις ανάγκες που προκύπτουν με τους σύγχρονους τρόπους λειτουργίας της κοινωνίας που είναι αναπόφευκτο να υιοθετηθούν πλέον.

Όσο κι αν αλλάζουν τα πρόσωπα, όσο κι αν νέοι άνθρωποι, σοβαροί και με όραμα, αποφασίζουν να εμπλακούν στα κοινά, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία κι αν δεν αφεθεί συνειδητά πίσω η πρακτική που τα κόμματα επιβάλλουν ώστε να ελέγχουν τα πάντα και φυσικά τις ανθρώπινες αντιδράσεις, προς όφελος των πιστών υπηκόων τους, απλώς δεν θα μείνει τίποτε να κληροδοτήσουμε στους επόμενους αφού θα διαλυθούμε τελείως.

Φυσικά, δεν έχει απομείνει και κάτι σημαντικό για να επέλθει η διάλυση αλλά είναι αρκετό αυτό που απέμεινε, αν το χρησιμοποιήσουμε ως μαγιά για να χτίσουμε το καινούργιο, καθαρό και σύγχρονο… Στο χέρι μας είναι..