Μας ζορίζει; Επιλέγεται όποιος το καταργεί…

Λέξεις όπως ‘πρόβατα’, ‘μαντρί’ και παρόμοιες,  γίνονται εξαιρετικά δημοφιλείς κάποιες συγκεκριμένες περιόδους κι όχι άδικα θα πει κάποιος, ειδικά στη χώρα μας. Πόσο όμως το αξίζουμε τελικά; Κι ακόμη χειρότερα, πόσο πιστεύουν εκείνοι που διεκδικούν εξουσία, ότι μας αξίζει;

Η απίστευτη είδηση, την παραμονή της έναρξης των πανελλαδικών εξετάσεων, με τους μαθητές και τους γονείς «στα κάγκελα» απ’ την αγωνία και το άγχος, λέει ότι ο αρχηγός του κόμματος που διεκδικεί με νύχια και με δόντια, την εξουσία, ενημέρωσε, έταξε, είπε τέλος πάντων, ότι αν κυβερνήσει, θα καταργήσει τις αυτές τις εξετάσεις.

Η επιτομή του λαϊκισμού, εντάξει, αυτό είναι το προφανές. Ή μήπως όχι; Τέλος πάντων, για τους νοήμονες που χρησιμοποιούν το μυαλό τους, είναι εξόφθαλμο. Οι υπόλοιποι, μάλλον θ’ αρνηθούν να διαβάσουν οτιδήποτε είναι αντίθετο σε λαϊκίστικες απόψεις και θέσεις οπότε, περιττός κόπος…

Γιατί όμως μας υποτιμά έτσι απροκάλυπτα και προκλητικά ένας μέτριος πολιτικός που ούτε καν χαρισματικό δε μπορεί να τον πει κάποιος; Τι κάναμε για ν’ αξίζουμε τέτοιας μεταχείρισης; Τι ΔΕΝ κάναμε ώστε ν’ αξίζουμε τέτοιας πιθανότητας μελλοντικής διακυβέρνησης από τέτοιου τύπου «τύπους»;

Είναι απλό κι εύκολο ως συμπέρασμα, δεν ξέρουμε κι ούτε μάθαμε κι ακόμη χειρότερα, ούτε έχουμε καν τη διάθεση να μάθουμε να ψηφίζουμε! Καμιά προσοχή και κανένα ενδιαφέρον για κριτήρια επιλογής προσώπων και κομματικών σχηματισμών! Καμιά προσοχή στα όποια, τέλος πάντων, προγράμματα, καταρτίζονται.

Απλώς ακούμε χωρίς να παρακολουθούμε και να προσέχουμε, με αποτέλεσμα να επιλέγουμε ό,τι κάνει περισσότερο θόρυβο και «χαϊδεύει» τα αυτιά μας. Ειδικά όταν κάποιος, ένας τέλος πάντων, που τον βλέπουμε συχνά στο σκουπιδόκουτο, βλέπε τηλεόραση, λέει κάτι που μας διώχνει ένα ζόρι, τότε είναι που τον λατρεύουμε! Το έχουμε κάνει συχνά στο παρελθόν κι απλώς το συνεχίζουμε!

Μα, καταστραφήκαμε, απεδείχθη ότι μας οδήγησαν στον όλεθρο, πεινάμε, διαλυθήκαμε, επειδή ψηφίσαμε τέτοιους άχρηστους κι επικίνδυνους λαοπλάνους αχόρταγους δημαγωγούς. Γίναμε ο περίγελος της υφηλίου από κει που ήμασταν το παράδειγμα προς μίμηση. Μετατραπήκαμε το κλωτσοσκούφι λαών που μας προσκυνούσαν. Κόντεψε να διαλυθεί ο πλανήτης με την αναφορά και μόνο, ενός κατά κοινή αλλά και ειδικά, γαλλική ομολογία…,  βλάκα, που όμως εμείς τον εκλέξαμε επίσης, ενός δημοψηφίσματος.

Ε, και; Περασμένα ξεχασμένα… Σιγά μην κολλήσουμε σ αυτά τώρα! Εδώ έχουμε έναν καινούργιο, καθόλου χαρισματικό, απλό αντιγραφέα, χωρίς συγκεκριμένη ιδεολογική βάση, με μόνο όπλο το χαμόγελο, αρχηγό ενός συνονθυλεύματος που κρατιέται και περιφέρεται προσπαθώντας να πείσει ως κόμμα, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει η προοπτική της εξουσίας, που όμως τάζει πως ό,τι μας ζορίζει, θα το καταργήσει έτσι απλά ή θα το σκίσει ή θα το κάνει κάτι άλλο τέλος πάντων… λεπτομέρειες…

Αυτόν θέλουμε τώρα! Τέλος! Σιγά μην ψάχνουμε για πιο σοβαρό και σιγά μην απαιτήσουμε πιο λογικό. Απλώς θα τον συγκρίνουμε με τους προηγούμενους που απέδειξαν ότι είναι ¨λίγοι» κι ανίκανοι κι ως καινούργιο, θα του δώσουμε την ευκαιρία να μας διαλύσει εκ νέου. Μόνο να μην ψάξουμε και κουραστούμε! Αρκετά κουρασμένοι είμαστε… γενικώς… Μην καίμε και εγκεφαλικά κύτταρα… τα χρειαζόμαστε για να κάνουμε υπολογισμούς, πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τις καινούργιες δοκιμές που θα φέρει ο νέος…