Η αποχή… φιμώνει…

Η Κυριακή των εκλογών είναι μια γιορτή. Κάθε φορά! Και γιορτάζει φυσικά η δημοκρατία κι είμαστε όλοι καλεσμένοι. Συμφωνούντες, διαφωνούντες, αγανακτισμένοι, προβληματισμένοι, εκνευρισμένοι, αποφασισμένοι…  Και μόνο όταν συμμετέχουμε στις εκλογές έχουμε δικαίωμα να μιλήσουμε μετά. Οι απέχοντες, εκτός απ’ το δικαίωμα αποτύπωσης της διάθεσης και βούλησής τους, χάνουν και το δικαίωμα κριτικής του όποιου αποτελέσματος της κάλπης και των συμπερασμάτων της…

Παρεξηγημένες πολλές έννοιες και πολλές μέρες και πολλές γιορτές στην εποχή μας. Τα ισοπεδώσαμε όλα και σε πολλές περιπτώσεις τα εξαφανίσαμε με την τακτική του ωχαδελφισμού και της αδιαφορίας. Τ’ αποτελέσματα φυσικά συνεχίζουμε να τα βιώνουμε με τον πιο σκληρό τρόπο κι ενώ πολλοί εκ των υπαιτίων, κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται πίσω από κάγκελα.

Το είπαμε, το ξαναείπαμε, το γράψαμε, το ξαναγράψαμε, το επαναλαμβάνουμε συχνά αλλά αποτέλεσμα, σίγουρα όχι το αναμενόμενο! Μια γιορτή όμως που είναι άμεσα συνυφασμένη και με όλο αυτό που ζούμε, είτε ως δημότες μια πόλης, είτε ως πολίτες ενός κράτους, είτε ως συμμετέχοντες σε μια ευρύτερη ομοσπονδία κρατών, είναι αυτή που γιορτάζεται τις μέρες που στήνονται οι κάλπες.

Η γιορτή της δημοκρατίας εορτάζεται κάθε Κυριακή που καλούμαστε να ψηφίσουμε, για όποια βαθμίδα διαχειριστών κι αν καλούμαστε να εκλέξουμε. Προσκεκλημένοι φυσικά όλοι μας, ασχέτως κοινωνικής οικονομικής, επαγγελματικής, μορφωτικής ή όποιας άλλης κατάστασης.

Οι μόνες ομάδες που μπορούν να χωριστούν οι προσκεκλημένοι της δημοκρατίας, είναι αυτή των συμμετεχόντων κι αυτή των απεχόντων… Οι συμμετέχοντες φυσικά, απολαμβάνουν την ικανοποίηση της κάλπης, της κίνησης εκείνης που φέρνει προβληματισμό πριν κι αγαλλίαση κι ηρεμία μετά, λόγω της έκφρασης όλων εκείνων που μ’ έναν σταυρό αποτυπώνονται, χωρίς λόγια και λέξεις…

Οι απέχοντες όμως, εκτός απ’ τη στέρηση της χαράς στη συμμετοχή στη γιορτή, χάνουν κι ένα άλλο πολύτιμο δικαίωμα! Εκείνο της κριτικής των αποτελεσμάτων της κάλπης που όμως θα κληθούν να υπομείνουν αν και δεν αποτελεί την επιλογή τους. Οι ενοχές φυσικά που θ’ ακολουθήσουν, θ’ αφορούν στην απόφαση της μη συμμετοχής στη διαδικασία της εκλογής εκείνων που θα ορίσουν με τις αποφάσεις και τις δράσεις τους, το παρόν και το μέλλον του τόπου που μοιραζόμαστε όλοι τελικά.

Μπορεί να είναι πλέον χιλιοειπωμένο και να το έχουν χρησιμοποιήσει έως κακοποιήσει πολύ συχνά, αλλά το ρήμα «συμμετέχω», αποτελεί μια λέξη κλειδί για τη δημοκρατία που εξυπακούεται ότι είναι συμμετοχική διαδικασία και φυσικά απαιτεί να την ακολουθήσουμε όλοι μας ως μέλη ομάδας που πρέπει ν’ αναθέσει τη διαχείριση των κοινών συμφερόντων της σε κάποια απ’ τα μέλη της.

Η τιμή της συμμετοχής στην κάλπη, αφορά τους εκλεγμένους που επιλέχθηκαν κι όχι τους ψηφοφόρους που ασκούν το ύψιστο δικαίωμά τους στη μεγάλη γιορτή της συμμετοχικής δημοκρατίας, δίνοντας την άδεια σε κάποιους να διαχειριστούν. Αυτός είναι κι ο απλούστερος αλλά κι ο βασικότερος λόγος που επιβάλλει τη συμμετοχή όλων μας στην ψηφοφορία, εξασφαλίζοντας αυτομάτως και την τήρηση των δικαιωμάτων μας μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Τότε που τα φώτα σβήνουν και μένουν κάποιοι με την εντολή να παλέψουν με τα προβλήματα, υπό το βλέμμα εκείνων που συμμετείχαν και τους εξέλεξαν…