Ούτε μοντέλο, ούτε «επώνυμος»… έχω ελπίδα;

Εκείνο το γνωστό ανεκδοτάκι που καταλήγει με τη φράση «πού πας ρε Καραμήτρο» -χωρίς υπονοούμενο για κανέναν με το επίθετο «Καραμήτρος…» - το γνωρίζουμε όλοι μάλλον πλέον… Γιατί, ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος, όσο συνειδητοποιημένη κι αν είμαι, με θέσεις κι επιχειρήματα και κατόπιν ωρίμου σκέψεως κι όχι λόγω ποσόστωσης, αισθάνομαι ως Καραμήτρος από τότε που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά μου…;

Εντάξει, μοντέλο δεν ήμουν ποτέ αν κι έχω αρκετό μπόι, μετράει αυτό; Πείτε μου, αγχώνομαι! Έχω και μια κάποια ηλικία αλλά υπήρξα και 20 χρόνων, αυτό μετράει; Επίσης προσέχω τον εαυτό μου και διατηρούμαι εκτός από μερικά παραπανίσια κιλά επειδή έκοψα το τσιγάρο, πόσους πόντους χάνω απ’ αυτό;

Έχω κι επώνυμο όμως όπως όλοι οι Έλληνες νομίζω, άλλαξε κάτι και δεν μου το είπαν; Καλά, δεν είμαι από τζάκι, ούτε πολιτικό ούτε άλλο, καλοριφέρ είχαμε σπίτι αλλά τώρα έχω τζάκι, μετράει αυτό; Ναι, είχα κι έναν παππού που τον ήξερε όλο το χωριό του κι ο πατέρας μου διοικούσε κόσμο. Α, κι η μητέρα μου είναι πρόεδρος σε σύλλογο, με κάνουν «επώνυμη» αυτά; Όχι μάλλον, ε;

Που είμαι δημοσιογράφος αλλά στην επαρχία και με ξέρουν μόνο στην περιοχή, μετράει για να είμαι γνωστή; Μα έκανα σωστά τη δουλειά μου και προσπαθούσα να εκφράσω τον κόσμο και να στηλιτεύσω τα κακώς κείμενα των πολιτικών, μετράει αυτό;

Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω! Έχω θέσεις κι επιχειρήματα και ξέρω ότι πάντα ονειρευόμουν να συμμετάσχω στην κοινή προσπάθεια για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης καθημερινά, στην πόλη που γεννήθηκα και λατρεύω. Ανέκαθεν σκεφτόμουν ότι οφείλω να δικαιώσω όλους εκείνους που μου έλεγαν όλ’ αυτά τα χρόνια ότι μπορώ να διεκδικήσω ένα βήμα στο δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης μας, ώστε να πω αυτά που πιστεύω και βρίσκουν σωστά κι άξια ν’ ακουστούν. Φτάνουν όμως αυτά για να έχω ελπίδες να εκλεγώ;

Δε μ’ αρέσει το, ανά τετραετία, υποκριτικό χτύπημα στην πλάτη κι έχω κατακεραυνώσει επανειλημμένως εκείνους που εκμεταλλεύθηκαν με απαράδεκτο τρόπο, την ψήφο των συμπολιτών τους για ίδιον όφελος ή ακόμη χειρότερα, για προσωπικό πλουτισμό! Αυτός είναι κι ο λόγος που αποφάσισα τώρα να εμπλακώ στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην πιο δύσκολη βαθμίδα της, τώρα που ξεσκαρτάδιασε ο τόπος από κείνους που παρεξήγησαν κάποια πράγματα…  Είναι κακό αυτό;

Πρέπει ν’ απολογηθώ για όλα τα παραπάνω; Πρέπει να ζητήσω κάπου συγγνώμη; Να κάνω μια δίαιτα αν χρειάζεται, οκ. Μοντέλο δεν προλαβαίνω να γίνω βέβαια, ούτε γνωστή ηθοποιός και φυσικά ούτε γόνος πολιτικού ή άλλου τζακιού… Μια φωτογραφία στο τζάκι μου όμως, μπορώ να βγάλω…

Μπορεί να μου πει κάποιος γιατί πρέπει να νιώθω άσχημα ή ένοχη ή χωρίς ελπίδα να εκλεγώ, επειδή αποφάσισα να είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος σ’ αυτές τις εκλογές; Χάρη θα μου κάνετε… Άντε κι από Δευτέρα δίαιτα… κι ό,τι προλάβω…