Εκτός εάν…

Είναι σίγουρο ότι τελειώνει η κρίση! Εκτός εάν… Είναι βέβαιο ότι οδεύουμε προς την ανάκαμψη! Εκτός εάν… Είναι εμφανές ότι έρχεται η ανάπτυξη! Εκτός εάν… Είναι προφανές ότι θ’ αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις εκλογές! Εκτός εάν.. Είναι σίγουρο ότι οι Έλληνες είναι πολιτισμένοι και δεν αντιδρούν! Εκτός εάν…

Πώς αλλάζουν όμως τόσο πολύ και τόσο γρήγορα τα πράγματα… Μέχρι πρότινος ήμασταν όλοι σίγουροι και νιώθαμε ασφαλείς μέσα στη βλακεία μας, για το μέλλον κι όσα έρχονταν. Και χτίζαμε σπίτια για να στεγάσουμε πολυμελείς οικογένειες κι ας ήμασταν τρία άτομα κι αγοράζαμε αυτοκινητάρες λες και θα ταξιδεύαμε κάθε μέρα στο εξωτερικό κι ας τα βγάζαμε μόνο για βόλτα την Κυριακή. Και πηγαίναμε διακοπές λες κι ήμασταν αμερικανοί μεγαλοσυνταξιούχοι κι ας είχαμε εισοδήματα μικρομεσαίων ευρωπαίων… Και τώρα, ήρθε η ώρα του «εκτός εάν…».

Εδώ και τρία χρόνια, ετοιμαζόμαστε περιοδικά να πτωχεύσουμε, εκτός εάν… ετοιμαζόμαστε περιοδικά να πατάξουμε την φοροδιαφυγή, εκτός εάν…, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε αποφασιστικές κινήσεις για ανάπτυξη, εκτός εάν… Και πάει λέγοντας…

Μ’ αυτό το «εκτός εάν» είναι που πορευόμαστε και ζούμε και προσπαθούμε ν΄αντλήσουμε ελπίδα. Μ’ αυτό το «εκτός εάν» είναι που μας ξεγελάνε και συνεχίζουμε. Πρόκειται για την μοναδική μάλλον περίοδο της χώρας μας που δυο λέξεις, είναι τόσο σημαντικές για να συνεχίσει να υπάρχει και να πάει παρακάτω.

Περιττό φυσικά ν’ αναφερθεί ότι αυτή η κατάσταση δεν έχει καμιά σιγουριά, κανένα υπόβαθρο να στηριχθεί κάτι και φυσικά καμιά βάση, έστω και σαθρή. Απλώς πορευόμαστε, πάμε και βλέπουμε… Όχι πως δεν το έχουμε καταλάβει βέβαια… καθημερινά.

Και τώρα, ακόμη και στις εκλογές που υποτίθεται ότι είναι μια ευκαιρία να ξεπλυθούν αμαρτίες και να γίνουν νέα ξεκινήματα, υπάρχουν άτομα και κόμματα που απλώς επιδιώκουν να συνεχιστεί αυτή η τακτική και μάλιστα δίνοντας λύσεις και προοπτικές που μόνο στο «εκτός εάν» μπορούν να σταθούν. Γιατί, όταν δεν υπάρχουν λύσεις και προτάσεις που μπορούν να υλοποιηθούν, για την άρση των αδιεξόδων που βρίσκεται η χώρα κι ο στόχος είναι η εξουσία με κάθε τρόπο και μέσο, αποτελεί μονόδρομο η προσπάθεια να γεννηθούν ελπίδες και προσδοκίες που θα μπορούσαν να  δώσουν μια παράταση ζωής σε ιδέες, κόμματα, καριέρες πολιτικών…

Το δυστύχημα είναι ότι τελικά το κόστος όλων αυτών είναι τεράστιο και δεν το καταλαβαίνουμε αμέσως αλλά λίγο λίγο, όπως είναι και το μαρτύριο της σταγόνας που υποκείμεθα τα τελευταία χρόνια μ όλο αυτό το «εκτός εάν»…

Άλλωστε κι αυτή τη δόση που καταφέραμε να διασφαλίσουμε τώρα και χαίρεται κάθε πικραμένος που βρίσκεται στην κυβέρνηση, μ’ ένα «εκτός εάν» την πήραμε… Και φυσικά υπογράφοντας και κάποια καινούργια που θα τα μάθουμε, θα τα βιώσουμε, θα τα νιώσουμε στο πετσί μας, στη συνέχεια… κι εδώ δυστυχώς δεν έχει «εκτός εάν», είναι το μόνο σίγουρο!