Χαλαλίζω τα καύσιμα…! Λυπάμαι!

Πού πρέπει ν' απολογηθώ ή να καταθέσω υπεύθυνη δήλωση για όλα αυτά που αισθάνομαι όταν ακούω ένα μαχητικό να ‘σκίζει’ τον ουρανό και χαλαλίζω τα καύσιμά του…;

Δηλώνω αν μου επιτρέπετε, εξ αρχής ότι ούτε εθνικίστρια είμαι, ούτε ακραίων πολιτικών θέσεων, ούτε militair τύπος όπως έχουμε μάθει ελληνιστί να λέμε εκείνους που λατρεύουν καθετί στρατιωτικό.

Ωστόσο, την ελληνική σημαία θα τη βγάλω στο μπαλκόνι στις εθνικές γιορτές της πατρίδας μου, ανατριχιάζω και σηκώνομαι όρθια όταν ακούω τον εθνικό ύμνο της χώρας μου και γενικώς αισθάνομαι κάπως που σαφώς κλείνει προς το ‘υπερήφανη’, έστω και τώρα, που γεννήθηκα Ελληνίδα.

Μπορούμε να συζητάμε με τις ώρες για όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που έχουν και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μου αλλά για διάφορους λόγους, είτε δεν τ’ αναφέρουν καν πλέον, είτε τα υπερτονίζουν, προσπαθώντας ν’ αποδείξουν, ποιος ξέρει τι!

Προσπαθώντας λοιπόν να ισορροπήσω κι εγώ, καταθέτω την απίστευτη αίσθηση που μου προκάλεσε το άκουσμα του πολεμικού αεροσκάφους που διέσχισε τον ουρανό της πόλης μας εν μέσω πρωινού με πολλές υποχρεώσεις! Μετά απ’ την αρχική ψιλοανησυχία που καταλάγιασε όταν θυμήθηκα ότι πλησιάζει 26η Οκτωβρίου, ήρθε η ανατριχίλα που φέρνει η ταχύτητα, η ανάταση που φέρνει το φρόνημα κι η υπερηφάνεια που φέρνει η τύχη να διαθέτουμε ως έθνος απ’ τους καλύτερους πιλότους πολεμικών αεροσκαφών του κόσμου!

Πρέπει ν’ απολογηθώ κάπου για όλα αυτά; Είναι κολάσιμα; Σηκώνουν μήνυση; Πρέπει να πάω κάπου να καταθέσω υπεύθυνη δήλωση ότι δεν ανήκω εδώ κι εκεί κι αλλού και δεν στηρίζω εγκληματικές οργανώσεις κι έγκλειστους αρχηγούς; Να το κάνω αν χρειάζεται! Γιατί δεν είναι δυνατόν να πάψω να αισθάνομαι έτσι όταν ακούω μαχητικά πάνω απ’ το κεφάλι μου!

Σε τέτοιο σημείο δε, που χαλαλίζω και τα καύσιμα των δοκιμών! Είναι πολλά, ξέρω, τόσα που κατάργησαν τις συμμετοχές στις παρελάσεις! Εγώ όμως, τα χαλαλίζω! Πού πρέπει να το δηλώσω αυτό; Και παρακαλώ να μου πει κάποιος αν πρέπει να νιώθω κι ενοχές και φυσικά για ποιους λόγους και απαραιτήτως, πώς να τις εξαφανίσω! Γιατί, ό,τι κι αν γίνει, εγώ έτσι θα αισθάνομαι! Από μικρό παιδί ένιωθα έτσι και δεν έχω σκοπό να τ’ αλλάξω! Λυπάμαι!