«Μηχανοκίνητες» παρελάσεις για να ισορροπήσουμε…;

Επανέρχονται τα άρματα λοιπόν, με χορηγό για τα καύσιμα, στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης κατόπιν αιτήματος των πολιτών που τελικά αντιστέκονται στην αριστερή τάση που τροφοδοτεί όσο δύναται, την άποψη περί κατάργησής τους…

Ότι επικρατεί γενική ανισορροπία στις περισσότερες φάσεις της ζωής μας, λόγω κρίσης κυρίως αλλά και γενικώς λόγω του ξεκαθαρίσματος που κάνουμε όλοι, είναι παραπάνω από εμφανές πλέον! Ακροδεξιές κραυγές κι ακροαριστερές προκλήσεις, φαντάζουν πια απλά καθημερινά γεγονότα που μάθαμε εύκολα και γρήγορα να μεταβολίζουμε.

Ένα απ’ τα επιχειρήματα εκείνων που γλυκοκοιτάνε την ακροδεξιά, είναι το γεγονός ότι αριστεροποιήθηκε η ζωή του τόπου τα τελευταία χρόνια και μάλιστα με άσχημο και βίαιο τρόπο! Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς αφού ο αντικειμενικός παρατηρητής εύκολα μπορεί να καταγράψει πολλές περιπτώσεις υπερβολής και πρόκλησης που απλώς επικρατούσε η αριστερή άποψη για τα πράγματα, ίσως και λόγω ολιγωρίας της πιο συντηρητικής που κατηγορούνταν εύκολα για εθνικισμό κι άλλα παρόμοια.

Τώρα που είδαμε και νιώσαμε στο «πετσί» μας τι σημαίνει εθνικιστικό και μάλιστα ακραίο, μάλλον δείχνουμε ν’ αποστασιοποιούμαστε γενικώς. Κι έχοντας από νωρίτερα, ξεκάθαρη εικόνα για το «αριστερό» με όλα όσα το ενδύουν τα γεγονότα των τελευταίων ετών, αρχίσαμε να ψάχνουμε την ισορροπία. Επιτέλους!

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο, να σιγήσουν οι αριστερόστροφες φωνές που ζητούσαν κατάργηση των παρελάσεων χρησιμοποιώντας και την κρίση που δεν επιτρέπει σπατάλες και να γίνεται και μια στροφή 180 μοιρών όσον αφορά τη συμμετοχή μηχανοκίνητων μέσων που είχαν καταργηθεί.

Με τα καύσιμα από χορηγούς; Γιατί όχι; Τόσα εκατομμύρια βγάζουν οι πετρελαιάδες της χώρας, τι είναι γι’ αυτούς μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ ώστε να χαρούν οι συμπολίτες τους εκείνες τις στιγμές εθνικής ανάτασης που προσφέρουν τα άρματα και τ’ αεροπλάνα για μισή ώρα στην παρέλαση, μια φορά το χρόνο;

Αρκεί να λείψουν οι υπερβολές των εθνικιστών και των ακροαριστερών και την μετατροπή των παρελάσεων σε σκηνικά τρόμου και παραλόγου, με ακραίες συμπεριφορές που μόνο ντροπιάζουν τις επετείους και δεν βοηθούν να λυθεί κανένα απ’ τα προβλήματά μας!

Περάσαμε τα «χαντάκια» αριστερά και δεξιά… Μακάρι ν’ αρχίσαμε να βρίσκουμε τον ίσιο δρόμο, έστω και με χορηγούς… μέχρι να σταθούμε και πάλι στα πόδια και τις δυνάμεις μας ώστε να λείψουν τελείως οι ακραίες φωνές που απλώς μας αποπροσανατολίζουν…