Να δουλεύουν σωστά όσοι μείνουν όμως…

Καλή κι απαραίτητη η εξυγίανση του δημοσίου τομέα που οδήγησε σε υδροκεφαλισμό το ελληνικό κράτος, καλή η κατάργηση της εισόδου απ’ τα παράθυρα, άσχετων κολλητών πολιτικών, καλή κι η προσπάθεια μείωσης των περιττών δημοσίων υπαλλήλων. Ωστόσο, για να λειτουργήσει όλο αυτό, πρέπει όσοι μείνουν, να εργάζονται κανονικά σε χρόνο και ποιότητα διασφαλίζοντας την σωστή προσφορά υπηρεσιών στους πολίτες.

Οι σημερινοί 40άρηδες μεγάλωσαν ακούγοντας το περίφημο «δεν τολμάει κανείς να πειράξει τους δημόσιους υπαλλήλους, είναι μεγάλο το πολιτικό κόστος» κι εκείνη την περίφημη κατάργηση της μονιμότητας. Και φυσικά μέχρι σήμερα, δεν είχε τολμήσει κανείς ν’ αγγίξει αυτά τα δυο θέματα. 

Ήρθε λοιπόν ο δανεισμός που έφερε αυτή την ανάγκη κατόπιν πιέσεων των δανειστών μας που φυσικά διαπίστωσαν απ’ την πρώτη ματιά τι συμβαίνει.

Κι εμείς τα ξέραμε, όλοι, για τον τρόπο που δεν εξυπηρετούνταν οι πολίτες απ’ τους δημόσιους υπαλλήλους, απ’ την ασχετοσύνη και την έλλειψη γνώσεων της συντριπτικής πλειοψηφίας τους, απ’ την ελαστικότητα του ωραρίου εργασίας που είχε γίνει ανέκδοτο κι απ’ την αγένεια πάρα πολλών εξ αυτών που έφερνε συχνά την φράση «εγώ σε πληρώνω εκεί που κάθεσαι», από πολλούς του ιδιωτικού τομέα, όχι άδικα βέβαια…

Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι κάθε Έλληνας που έχει έρθει σ ‘επαφή με το δημόσιο για το παραμικρό, είναι υπέρ της άποψης ότι πρέπει να γίνει εξυγίανση και φυσικά απολύσεις. Δύσκολες εποχές και το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι κι άλλους ανέργους αλλά κι οι πλεονάζουσες καρέκλες σε δημόσια γραφεία, που απλώς ζεσταίνονται από κάποιους άνευ αντικειμένου δημόσιους υπαλλήλους που βρέθηκαν εκεί από κάποιο παράθυρο που άνοιξε ένας πολιτικός, είναι παραπάνω από προκλητική κατάσταση!

Και φτάσαμε στην σκληρή αλλά αναγκαία απόλυση χιλιάδων συμπολιτών μας που θεωρούσαν ότι έχουν σίγουρο επάγγελμα, αντίθετα με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που έμαθαν στην ανασφάλεια και τα τελευταία χρόνια, στην ανεργία. Πρόκειται για απαραίτητη ανθρωποθυσία στο βωμό της διασφάλισης της ορθής λειτουργίας του σπάταλου κράτους που όμως, αν δεν συνοδευθεί απ’ τα υπόλοιπα απαραίτητα, θα πρόκειται απλώς για μια σπασμωδική κίνηση.

Να φύγουν οι υπεράριθμοι κι οι ανειδίκευτοι, να έρθουν τα νούμερα στις σωστές τους αναλογίες με τον αριθμό των πολιτών αλλά κι εκείνοι που θα μείνουν να εργάζονται, επιβάλλεται να εργάζονται κανονικά, καθ’ όλη τη διάρκεια του ωραρίου, να είναι ενημερωμένοι για το αντικείμενό τους και φυσικά να γνωρίζουν τους στοιχειώδεις κανόνες της σωστής συμπεριφοράς έναντι των βαριά φορολογούμενων πλέον πολιτών που καλύπτουν τους μισθούς τους.

Ανθρωποθυσία χωρίς εξορθολογισμό και τις απαραίτητες αλλαγές, μόνο προβλήματα κι επιδείνωση της κατάστασης θα επιφέρει, σε μια περίοδο που κανείς δεν επιθυμεί κάτι να πάει προς το χειρότερο ενώ όλοι προσπαθούν κι ελπίζουν ακόμη ότι κάτι θα γίνει και θα ‘ρθουν και τα καλύτερα…