Το δικαίωμα στην αισιοδοξία…

Κάτι αχνοφαίνεται στον ορίζοντα κι όλοι πλέον, όσοι, πριν μερικούς μήνες εμφανιζόταν επιφυλακτικοί, άρχισαν να εκφράζουν επισήμως και σε κάθε ευκαιρία, την αισιοδοξία τους για τη λήξη της κατάστασης όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα. Εκείνοι όμως που επενδύουν στην απογοήτευση και στην αναπαραγωγής της μιζέριας για καθαρά ίδιον, πολιτικό όφελος, καλλιεργούν με κάθε τρόπο ό,τι αρνητικό και κάνουν τα πάντα να μας κλέψουν το δικαίωμα στην αισιοδοξία…

Κάτι τα ευρώ που άρχισαν να πέφτουν στην αγορά μέσω της εξόφλησης όσων χρωστάει το δημόσιο, κάτι η αλλαγή της στάσης των πολιτικών κι η έκφραση αισιοδοξίας, έστω και συγκρατημένης μετά την έγκριση του προγράμματος, κάτι κι οι δηλώσεις των δυνατών οικονομικά εταίρων και βασικών δανειστών μας, ένα κλίμα αισιοδοξίας άρχισε ν’ αχνοφαίνεται κι άρχισε να επηρεάζει τους πιο δεκτικούς.
Και φυσικά, όλοι έχουν παίξει τον ρόλο τους αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς! Ακόμη κι εκείνοι οι γιαλαντζί πλέον, αριστεροί, οι μεγαλοαστοί «αντιφρονούντες» με την παραδοσιακή προστασία ομάδων και προσώπων που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας…, με την πιθανότητα της ανάληψης της εξουσίας, έστω κι από καραμπόλα…, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις… Ο φόβος της ανάληψης της εξουσίας, βοήθησε σίγουρα στη λήψη αποφάσεων απ’ τους δανειστές μετά την πίεση που προκαλούσε η σκέψη ότι θα καλούνταν να διαπραγματευθούν μαζί τους…
Μπορεί ν’ αργήσει να φανεί ξεκάθαρα η πλήρης ανάκαμψη της χώρας με τις χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που χρειάζεται και το ρευστό που λείπει απ’ την αγορά της αλλά τα πρώτα αχνά αλλά σαφή σημάδια αισιοδοξίας, έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται κι οι πιο δεκτικοί κι αισιόδοξοι, τα νιώθουν και τα’ αναπαράγουν.
Φυσικά, εκείνοι που αναμένουν πολιτικά οφέλη απ’ την μιζέρια και την καλλιέργεια της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας, συνεχίζουν να διατηρούν την ίδια στάση και προσπαθούν με κάθε τρόπο, είτε μέσω στελεχών… λέμε τώρα, είτε μέσα απ’ τα παπαγαλάκια τους, να διατηρήσουν την απαισιοδοξία και τους πολίτες στην απόγνωση.
Ωστόσο, είτε τους αρέσει, είτε όχι, είτε το προσπαθούν σθεναρά, είτε πιο ήπια, το δικαίωμα στην αισιοδοξία το έχει κάθε πολίτης και δεν πρέπει κανείς να επιτρέψει να του το στερήσουν!
Τα δύσκολα που βιώνουμε και σε πολλές περιπτώσεις αδικούν κατάφορα πολλούς αλλά σίγουρα όχι όλους τους πολίτες που σήμερα ταλαιπωρούνται, το ξέραμε όλοι μέσα μας ότι θα έρθουν κάποια στιγμή αφού οι υπερβολές ήταν εμφανείς σε κάθε τομέα, σχεδόν, της λειτουργίας του κράτους. Η αταξία κι η ασυδοσία που επικρατούσε, ήταν αναμενόμενο ότι θα οδηγούσε στη διάλυση και στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού όλων των τομέων.
Καλώς γίνεται λοιπόν κι έφτασε επιτέλους ο καιρός να μπει τάξη, όσο κι αν θα ξεβολευτούν κάποιοι και κυρίως εκείνοι που είχαν καλομάθει σε λίγη δουλειά, πολύ συνδικαλισμό και διεκδίκηση δικαιωμάτων και καθόλου υποχρεώσεις…
Μπήκαμε στην εποχή που μπορούμε να ξεκινήσουμε να αισιοδοξούμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να μας στερήσει αυτή την ικανοποίηση που είναι κι η αρχή του τέλους της τραγικότητας που αναγκαστήκαμε να βιώσουμε τα τελευταία χρόνια. Κι ας ονειρεύονται κάποιοι εξουσία, επενδύοντας στην αναπαραγωγή της μιζέριας και της απαισιοδοξίας…