Απ’ τα λαμόγια στους ανίκανους…;

Είτε μας αρέσει, είτε όχι κι όσο κι αν έχουμε απογοητευθεί απ’ τους μέχρι σήμερα πολιτικούς που εκλέγουμε, υφαρπάζοντας την ψήφο μας με τεχνάσματα που όμως δείχνουμε ότι «πιάνουν», το πολιτικό προσωπικό είναι απαραίτητο στη χώρα για τη διαχείριση των κοινών συμφερόντων… Το ερώτημα της εποχής είναι όμως πώς θα μπορέσουμε ν’ αποφύγουμε να περάσουμε απ’ τα λαμόγια και τους ανίκανους διάττοντες αστέρες της πολιτικής,  στους ανίκανους πολυλογάδες αριστερίζοντες που μόνο ενόψει εξουσίας παραμένουν στο ίδιο κόμμα…; Γιατί υπάρχουν κι οι αθόρυβοι νέοι πολιτικοί που εργάζονται… κι αποτελούν την καλύτερη επιλογή… ευτυχώς…

Ζόρι κι αγανάκτηση, έτσι συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια κι έτσι μπήκε και τα 2013. Ωστόσο μια ελπίδα αισιοδοξίας που θα φανεί ότι δεν ήταν ουτοπική, άρχισε να διαφαίνεται κι απ’ τον Μάρτιο θα επικρατήσει σε μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της πολύπαθης χώρας.

Το πολιτικό σκηνικό βέβαια ανακατεμένο κι ανάστατο, εκτός απ’ την κυβέρνηση που δείχνει να κάνει τη δουλειά της συντεταγμένα και ήρεμα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και περιττές εμφανίσεις, όλοι οι υπόλοιποι βρίσκονται σε αναβρασμό κι ανασυγκρότηση ή ένα βήμα πριν την πλήρη διάλυση!

Κι αν κάποιοι σύντροφοι είναι ένα βήμα πριν την διάλυση και το δείχνουν με κάθε τρόπο αφού κι οι εξελίξεις δεν τους ευνοούν με τις αποκαλύψεις των κάποτε πρωτοκλασάτων τους που αποδεικνύονται χειρότερα λαμόγια απ’ αυτά που έκριναν…, είναι κι οι άλλοι σύντροφοι, οι πιο αριστερά, που ενώ προαλείφονται από μόνοι τους…, για κυβέρνηση, η φαγωμάρα τους δεν κρύβεται ούτε σε τηλεοπτικές εκπομπές που μπορεί να συμπέσουν δυο στελέχη συγχρόνως…. Έβαλαν «στον πάγο» και τους λαλίστατους, αφού όμως έκαναν τη ζημιά τους κι είπαν όσα είχαν να πουν πληγώνοντας το κόμμα τους, αλλά παρ’ όλ’ αυτά, δεν πείθουν αφού οι κόντρες κι οι διαφωνίες απλώς μπαίνουν για λίγο στην άκρη, ενόψει εξουσίας.

Και το ερώτημα για τους πολίτες παραμένει και φυσικά μεγεθύνεται, λαμόγια ή ανίκανους; Κι όμως, πίσω απ’ αυτή την τραγική εικόνα που φυσικά αποτυπώνει γλαφυρότατα και τους λόγους που φτάσαμε εδώ που καταντήσαμε…, υπάρχουν κάποιοι νέοι πολιτικοί, με άλλη κουλτούρα, που αθόρυβα εργάζονται και προσπαθούν για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας. Είτε θέλουμε και μπορούμε, είτε όχι, να τους δούμε και να παρακολουθήσουμε την πορεία τους, εκείνοι είναι εκεί, ευτυχώς κι εργάζονται.

Μ’ αυτούς θα πορευτούμε τελικά και στο χέρι μας είναι ν’ αναγνωρίσουμε τις ικανότητες και τις προσπάθειές τους αφήνοντας στο περιθώριο όλους τους υπόλοιπους, περιλαμβανομένων και των διαττόντων αστέρων της πολιτικής παρέας του κληρονόμου Πρωθυπουργού που πλήγωσε τη χώρα όσο λίγοι στην ιστορία της! Εκείνοι απλώς προσπαθούν να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα, ζώντας στο δικό τους παράλληλο σύμπαν και προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την ανικανότητα και την αποτυχία τους, ρίχνοντας φυσικά το φταίξιμο σε όλους τους άλλους πλην των ιδίων που έχουν το θράσος να θεωρούν ότι πρόσφεραν και υπηρεσίες στη χώρα!

Μαζί με την αισιοδοξία που είναι απαραίτητη για να συνεχίσουμε, την ελπίδα ότι όντως το πρώτο τρίμηνο του 2013 θα είναι το τελευταίο πολύ δύσκολο που θα βιώσουμε και την άκρως απαραίτητη ψυχραιμία που επιβάλλεται να διατηρήσουμε ώστε να μην προχωρήσουμε σε επιλογές που μπορεί να καταστρέψουν τη χώρα ακριβώς τη στιγμή που μπορεί να επανακάμψει…, οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας στο νέο πολιτικό προσωπικό της χώρας, εκείνο που δεν έχει εμπλακεί πουθενά και προσπαθεί φιλότιμα να φέρει θετικά αποτελέσματα στη συλλογική δράση για να βγει η χώρα απ’ τα δύσκολα. Αυτό το πολιτικό προσωπικό που γυρνάει την πλάτη του στους παλιούς, τους φθαρμένους σε αντιλήψεις και νοοτροπία, είτε μα λανθασμένες και υπερφίαλες δράσεις, είτε με συγκαλύψεις και καλλιέργεια όλων των δινών τους τόπου…

Οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι κι ανθεκτικοί, για τις επόμενες γενιές που πρέπει να τους κληροδοτήσουμε καθαρή, ανανεωμένη, σε νέες, πιο στέρεες βάσεις τη χώρα, με τους κυβερνήτες που της αξίζουν κι όχι τα λαμόγια που ξεγελούν με ουτοπικά λόγια και βρώμικες πράξεις που καλλιεργούν μόνο την ματαιοδοξία και την απληστία τους.

Είτε το ξέρουμε ή όχι, είτε το θέλουμε ή όχι, είτε μας αρέσει ή όχι, είτε το πάρουμε απόφαση ή όχι, πρέπει, επιβάλλεται να δώσουμε χώρο στο φρέσκο που προσπαθεί να φέρει ανανέωση και ορθότητα στο πολιτικό σύστημα της χώρας.