Άλλο ρεβανσισμός κι άλλο δικαιοσύνη διά θανατικής ποινής…

Όσο πολιτισμένη κι αν θεωρούμαστε κι όσο κι αν έχει απομακρυνθεί η εποχή της ζούγκλας και των κανόνων που επικρατούσαν εκεί κι επέτρεπαν ρεβανσισμό και θάνατο μετά από αποτρόπαιες πράξεις, υπάρχουν περιπτώσεις που κάποια ανθρωπόμορφα τέρατα, ξυπνούν μέσα μας όλα εκείνα τα ένστικτα που επιβάλλεται να εκφράζονται με την επιλεκτική επαναφορά της θανατικής ποινής…

Πολιτισμένη κοινωνία, που δε μοιάζει με ζούγκλα όπου επικρατεί ο ισχυρότερος και φροντίζει να σωφρονίζει τα παιδιά της που παραστράτησαν... Έτσι ονειρευόμασταν τις κοινωνίες μας οι άνθρωποι. Μόνο που δεν υπολογίζαμε ότι μέχρι να φτάσουμε να θεωρούμαστε πολιτισμένοι με τη νέα έννοια του όρου, δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα που οδήγησαν στη "γέννηση" πιο νοσηρών μυαλών και πολύ περισσότερων ψυχικά άρρωστων μελών αυτών των κοινωνιών!

Καταργήθηκε λοιπόν η θανατική ποινή κι οδηγηθήκαμε στην αποτυχία ενός συστήματος που οδηγεί εύλογα όλο και περισσότερους κι όχι μόνο για ρεβανσιστικούς λόγους, στην έκφραση βούλησης επαναφοράς της θανατικής ποινής! 

Γιατί, όσο πολιτισμένη κι αν είναι μια κοινωνία, είναι αδύνατον να δείξει τόση ωριμότητα ώστε να δικαιολογήσει π.χ. φονιάδες παιδιών που σε κάποιες περιπτώσεις τα κακοποιούν βάναυσα πριν τα σκοτώσουν, γονείς - τέρατα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά τους ή άλλα, άρρωστα ή μη, μέλη της, που η νοσηρότητα των επιθυμιών τους ξεπερνά κάθε ανθρώπινη φαντασία! Η κατά περίπτωση αντιμετώπιση κι επαναφορά της θανατικής ποινής εντός συγκεκριμένου πλαισίου, θα μπορούσε, ίσως, να λειτουργήσει αποτρεπτικά και γι' άλλους "επίδοξους" κακοποιούς ή δολοφόνους, που υπολογίζουν ότι η έσχατη τιμωρία μπορεί να είναι και λύτρωση τελικά απ' τη μίζερη ζωή που ζουν...

Όλα πρέπει να ξαναμπούν στο μικροσκόπιο και να ξαναδούμε απ' την αρχή κάποια πράγματα, ως κοινωνία, είτε θέλουμε να είμαστε και να λεγόμαστε πολιτισμένη, είτε δε μας ενδιαφέρει πια... Γιατί, η διαπίστωση ότι κυκλοφορούν ανάμεσά μας τέρατα που κάποια στιγμή εκμεταλλευόμενα κενά νόμων ή παραθυράκια, αφέθηκαν ελεύθερα ώστε να μπορέσουν να βγάλουν ό,τι χειρότερο κρύβουν μέσα τους και τελικά να χαθούν άδικα αθώες ψυχές, μόνο μένος και διάθεση εκδικητικότητας προκαλούν!

Γεγονότα όπως αυτό που αναστάτωσε την ήσυχη Ξάνθη με τον χειρότερο τρόπο, φέρνουν στην επιφάνεια παρόμοια ζητήματα με τον χειρότερο τρόπο κι η απόφαση για παραδειγματική τιμωρία ενός τέρατος, ξυπνάει ένστικτα που ως πολιτισμένοι θέλουμε όλοι να εξαφανίσουμε από μέσα μας. Ωστόσο, η τιμωρία της δικαιοσύνης που θα είναι ελαφριά, όσο κι αν εξαντληθούν τα περιθώρια που της δίνει ο νομοθέτης, μπορεί να συμπληρωθεί από άλλους τιμωρούς που στο παρελθόν έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτοκτονίες τέτοιων τεράτων που βρέθηκαν απαγχονισμένα στα κελιά φυλακών γεμάτα σημάδια βίαιων πράξεων εναντίον τους…

Η πρόκληση ολόκληρης κοινωνίας και των μελών της, εντός κι εκτός φυλακών, θα μπορούσε να λείψει, με την επιλεκτική επαναφορά της θανατικής ποινής που θα κάλυπτε το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών αλλά θα γλίτωνε και τα τέρατα απ’ τη μιζέρια και την άρρωστη ζωή τους.

Την εποχή που όλα επανεξετάζονται κι επαναπροσδιορίζονται, ένα τραγικό γεγονός όπως αυτό, θα μπορούσε να γίνει η αιτία ν’ ανοίξει η κουβέντα για την κατάργηση της θανατικής ποινής… άλλωστε η επιλεκτική επαναφορά της, μπορεί να σώσει κάποιες ανθρώπινες ζωές που απειλούνται από υπανθρώπους τέτοιας ποιότητας που σίγουρα κυκλοφορούν ανάμεσά μας ίσως και λόγω κενών του νομοθετικού μας συστήματος…