«Τα όμορφα … κόμματα… όμορφα διαλύονται…»

Η διαδικτυακή πρόσκαιρη απήχηση των εύκολων όσο κι επίκαιρων αντιμνημονιακών επιχειρημάτων που εύλογα υιοθετούνται απ’ τους πολίτες που άλλαξε η ζωή τους ξαφνικά, σε συνδυασμό με τις άναρθρες κραυγές εντός βουλής και τις προσπάθειες εντυπωσιασμού εκτός, όταν δεν συνοδεύονται από σοβαρή βάση και ουσία, μοιραία οδηγούν σε ρήξεις και φυσικά διάλυση…

Μάλλον η αναμενόμενη εξέλιξη μιας προδιαγεγραμμένης πορείας είναι αυτή που παρακολουθούμε με τα όσα γίνονται και μαθαίνονται τέλος πάντων, στους «Ανεξάρτητους Έλληνες». Σίγουρα δεν διδάσκεται η αρχηγία κόμματος, ή το έχει κάποιος ή δεν το έχει… κι ήταν εμφανές ότι ο Π. Καμμένος, δεν το είχε…

Ωστόσο, οι αιτίες αυτής της ρήξης, βρίσκονται αλλού και φυσικά δεν προέκυψαν έτσι και ξαφνικά… Οι χειρισμοί του αρχηγού ήταν λάθος όπως παραδέχονται οι περισσότεροι ενώ κι η υποβόσκουσα αντίδραση που εδώ και καιρό είχε εκδηλωθεί από σημαντικά στελέχη του κόμματος, δεν αντιμετωπίσθηκε όταν κι όπως έπρεπε…

Τελικά το θέμα είναι φυσικά, η περίπτωση της συνεργασίας του κόμματος, μετεκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που ο αρχηγός δείχνει να επιθυμεί ενώ τα δεξιά στελέχη δεν το αποδέχονται.

Ανίερη χαρακτηρίζεται μια τέτοια συμμαχία κι όχι άδικα βέβαια αφού μεταξύ των δυο κομμάτων, το μόνο κοινό είναι η αντιμνημονιακή άποψη που όμως δεν συνεχίζεται και με τον κοινό τόπο των θέσεων για λύσεις ώστε να σωθεί η χώρα… Καταλήγει λοιπόν ο απλός παρατηρητής να σκεφτεί ότι δυο περιπτώσεις υπάρχουν, ή να έχει δοθεί από κάπου κοινή εντολή για συνεργασία… ή απλώς, η δίψα για εξουσία να θολώνει το κριτήριο και να οδηγεί και στην απαξίωση των κινήτρων που οδήγησαν τους ψηφοφόρους να βάλουν το συγκεκριμένο κόμμα στη βουλή…

Και στις δυο περιπτώσεις, τα κίνητρα είναι ταπεινά κι άκρως επικίνδυνα για τη χώρα ενώ το ακόμη ταπεινότερο, της κοινής εχθρότητας δυο αρχηγών κομμάτων κι επίδοξων πρωθυπουργών, έναντι του σημερινού πρωθυπουργού, αποτελεί απλώς θλιβερή απόδειξη ποιότητας που απλώς τώρα βγαίνει στην επιφάνεια…

Εύκολα και γρήγορα στήθηκε το κόμμα, κυρίως λόγω διαδικτύου και φυσικά βρήκε δεξαμενή ψηφοφόρων κι υποστηρικτών με την εύκολη αντιμνημονιακή τακτική και τις κορώνες που όμως ήταν δεδομένο ότι δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν πολύ… Οι φωνές στη βουλή που όμως δεν ακολουθήθηκαν από στοιχεία κι αποφάσεις που να δικαιώνουν τους φωνασκούτες, δεν αρκούσαν φυσικά ώστε να έχει διάρκεια ένα νεοσύστατο κόμμα που πολλοί απ’ τους βουλευτές του απλώς εξαργύρωσαν την δημοσιότητα του πρώην επαγγέλματός τους, κυρίως στην τηλεόραση…

Η έλλειψη βάσης κι ουσιαστικών θέσεων και προτάσεων καθώς κι η αδυναμία της ηγεσίας να δέσει τα στελέχη και τη βάση του κόμματος, σε συνδυασμό με την ολέθρια πρόταση συνεργασίας ενός κόμματος που τυχαία βρέθηκε να διαχειρίζεται ένα επίπλαστο ποσοστό και να φλερτάρει με την εξουσία ενώ γνωρίζει ότι αδυνατεί να την διαχειριστεί επίσης, δοκιμάζουν σκληρά το σαθρό υπόβαθρο ενός μικρού κόμματος που δημιουργήθηκε απλώς από αντίδραση όπως αποδεικνύεται…

Ο πολυκερματισμός των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων εξουσίας, αποτελούσε φυσικά τον στόχο κι έχει επιτευχθεί με τον καλύτερο τρόπο αφού τώρα πλέον, για να κυβερνήσει κάποιος, χρειάζεται οπωσδήποτε συνεργασία με ένα ή δυο κόμματα. Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς βέβαια ότι σε μια παραπαίουσα οικονομικά χώρα, η οικονομική στήριξη ενός κόμματος δεν αποτελεί κι ό,τι πιο εύκολο κι ευνόητο, ειδικά από Έλληνες σπόνσορες..

Τα συμπεράσματα εξάγονται από μόνα τους σχεδόν για καθέναν που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα κι ο δρόμος οδηγεί εύκολα στην άκρη που προδιαγράφει και τις διαθέσεις των εκτός χώρας συμφερόντων που είναι εμφανές ότι χρησιμοποιούν τους «μικρούς», «λίγους» κι αδύναμους Έλληνες πολιτικούς, με την ανάγκη για δημοσιότητα και δόξα σίγουρα…, ώστε να έχουν θέση στον έλεγχο της χώρας τα επόμενα χρόνια για λόγους που έχουν ξεκινήσει να διαφαίνονται και δεν έχουν τόσο να κάνουν με όσα φαίνονται αλλά κυρίως με όσα είναι καλά κρυμμένα στα έγκατα της ελληνικής γης…