Μόνη επιλογή… μόνο μπροστά!

Αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, δυσκολίες, αντιδράσεις… Κλασικά… Μόνο που είμαστε στο σημείο 0 πλέον… Όντως! Ή θα πάμε μπροστά ώστε να μην πάνε χαμένες οι θυσίες μας ή θα μείνουμε εδώ, κολλημένοι παραμένοντας πίσω στην ουσία, εκεί απ’ όπου θέλουμε και πρέπει, να ξεκολλήσουμε…

Καθημερινή πλέον η ανακοίνωση μεταρρυθμίσεων κι αποφάσεων για διαφοροποιήσεις σε πολλούς τομείς, όπως αναμενόταν φυσικά λόγω της απραξίας των προηγούμενων χρόνων στον τομέα των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων αν θέλαμε να προλάβουμε την υπόλοιπη Ευρώπη.

Δεν τα κατάφεραν τότε οι κυβερνήσεις με καθοριστική την ανικανότητα των κυβερνήσεων Παπανδρέου που οδήγησε στην ανάγκη να γίνουν όλα τώρα τόσο γρήγορα και να μην ξέρουμε από πού μας πρωτοέρχονται οι ειδήσεις κι οι αλλαγές…

Με μόνο διαφορά όμως ότι έχουμε χάσει πλέον το δικαίωμα της επιλογής, ως κράτος. Όλα αυτά γίνονται είτε το θέλουμε, είτε όχι… γιατί πρέπει να γίνουν… χθες!

Αν κάποιος προσπαθήσει με ψυχραιμία κι η ηρεμία να παρακολουθήσει τις προτάσεις και τις αποφάσεις που παίρνονται και συγκρίνει αυτό που στοχεύεται να γίνει σε σχέση μ’ αυτό που γινόταν μέχρι σήμερα, εύκολα θα διαπιστώσει την ανάγκη να γίνουν άμεσα όλα αυτά που προτείνονται. Δυστυχώς!

Έχει πόνο, έχει μάτωμα, έχει ιδρώτα, προσπάθειες, θυσίες, όμως αν γίνουν τώρα, έχει μπροστά καλύτερη λειτουργία του κράτους, άρση πολλών αδικιών, λήξη της ασυδοσίας, με μια λέξη, μέλλον!

Η νοοτροπία του «περιμένουμε πάντα απ’ τους άλλους να κάνουν αυτά που δεν θέλουμε, βαριόμαστε, αδιαφορούμε, να κάνουμε εμείς» ήρθε η εποχή να μείνει πίσω ανεπιστρεπτί! Η αναπαραγωγή της μιζέριας και της αυτολύπησης μόνο πίσω θα μας γυρίζει συνεχώς ως κοινωνία!

Το πρώτο βήμα της αποφασιστικής προόδου και του βήματος μπροστά, είναι η αποδοχή της κατάστασης κι η παραδοχή της ευθύνης του καθενός μας που είχε ψιλο ή χοντρο βολευτεί στο μπάχαλο που επικρατούσε και το καλλιεργούσαμε όλοι μαζί είτε με λάθος ενέργειες, είτε με αδιαφορία, είτε με εξέλιξη καθετί λανθασμένου κι υπερβολικά εύκολου και κατάργηση του ορθού και φυσικά δύσκολου!

Πόσο λογικό είναι να φτάσει ένας επιχειρηματίας ενός ευνομούμενου κράτους, να χρωστάει 8 εκατομμύρια σε υποχρεώσεις κι η επιχείρησή του να συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά και να επιδεικνύει τα πλούτη του και τους διάσημους κουμπάρους του και κανείς να μην αντιδρά κι αντιθέτως να ενισχύει την επιχείρησή του καλλιεργώντας την παρανομία; Κι από τέτοια παραδείγματα πάρα πολλά δυστυχώς!

Ο δρόμος πλέον είναι μονόδρομος και μόνο μπροστά! Δεν υπάρχουν επιλογές! Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι και να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση ο καθένας απ’ το μετερίζι του! Οι δικαιολογίες κι οι υπεκφυγές τελείωσαν! Κι όχι μόνο προς τους έξω που κάποια στιγμή, με το δίκιο τους, θα πάψουν να μας δανείζουν… αλλά κυρίως προς τους μέσα, ο ένας στον άλλον, δίπλα μας… γιατί, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είτε μας αρέσει, είτε όχι, είτε το συνειδητοποιήσαμε, είτε όχι, είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτή τη δίνη… ή όλοι μαζί θα βουλιάξουμε ή όλοι μαζί θα σωθούμε…