Ώρα να μπει τάξη!

Οικονομική κατοχή; Ναι! Κατάντια ολόκληρης κοινωνίας; Ναι! Διασυρμός ενός λαού; Ναι! Δυστυχώς ναι! Είναι όμως μια πραγματικότητα που όλοι βλέπαμε ότι δεν ήταν δυνατόν ν’ αποφύγουμε κάποια στιγμή! Απλώς ευχόμασταν να το αντιμετωπίσουν οι επόμενοι κι όχι εμείς… Ήρθε η ώρα να μπει τάξη στην ασυδοσία και ν’ αντιμετωπίσουμε κατάματα αυτά που βάζαμε προσεκτικά κι απολύτως συνειδητά, κάτω απ’ το χαλί… Θα ματώσουμε, θα πονέσουμε αλλά πρέπει να γίνει για να πάμε παρακάτω!

Πήξαμε στα λόγια, στις προτάσεις, στις προβλέψεις, στις αναλύσεις… Σιχαθήκαμε να βλέπουμε στο γυαλί πολιτικούς, καθηγητές, αναλυτές, ειδικούς δημοσιογράφους της ημεδαπής και της αλλοδαπής, να μας ενημερώνουν για τους λόγους της κατάντιας μας! Λες κι εμείς δεν τους ξέρουμε!

Γιατί, ήρθε η ώρα της αλήθειας για όλους μας και πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε κατάματα όσα φοβόμασταν ή απλώς βαριόμασταν επειδή δεν μας συνέφερε να δούμε για να μην πάψουν να ισχύουν και κατεβούμε απ’ το ροζ συννεφάκι που ζούσαμε!

Ποιος δεν ήξερε ότι τόσα δάνεια που δινόταν για οτιδήποτε, δεν ήταν δυνατόν να πληρωθούν όλα! Ποιος δεν ήξερε ότι η δουλειά που πρόσφεραν όλοι, ήταν πολύ λιγότερη απ’ τον μισθό που λάμβαναν σ όλους τους τομείς εργασίας; Ποιος δεν ήξερε ότι όλα αυτά τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν ψηφοθηρικές προσπάθειες της κάθε κυβέρνησης, προς ημετέρους; Ποιος δεν ήξερε ότι το χάος στην υγεία, απλώς ως κορυφή του παγόβουνου είχε το φακελάκι; Ποιος δεν ήξερε ότι γινόταν πάρτυ στην τοπική αυτοδιοίκηση απ’ τους εκλεγμένους και τα έργα ή τις προμήθειες;

Πόσο υποκριτικό είναι όταν ένα σύστημα λειτουργεί με όρους που εκ προοιμίου είναι κατά της ορθής λειτουργίας του; Και πού στην ευχή το βρήκαμε γραμμένο εμείς ως λαός, ότι μια ζωή θα τη γλιτώναμε μ’ όλα αυτά που κοκορευόμασταν ότι κάναμε και ξεγελούσαμε του κουτόφραγκους που μας έστελναν κοινοτικά κονδύλια που απλώς δεν έφταναν ποτέ εκεί που έπρεπε και κάπου στο δρόμο χάνονταν…;

Ήρθε η ώρα της κρίσης και πολύ καλά έκανε! Κι αφού δε μπορούμε μόνοι μας όπως αποδείχθηκε, να μας πιέσουν άλλοι για να μπει τάξη, ναι! Πονάμε, ματώνουμε, υποφέρουμε αλλά αν δεν γίνει τώρα, θα τελειώσουμε ως λαός, θα κλείσουμε ως κράτος!

Η κατάσταση όπως ήταν πριν την κρίση, δεν μπορούσε να συνεχιστεί, το ξέρουμε όλοι βαθιά μέσα μας! Ίσως επιλέχθηκε ο πιο σκληρός απ’ τους τρόπους που θα μπορούσαν να επιλεγούν για διόρθωση, ίσως να γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης όπως διαφαίνεται, από διάφορους εκτός χώρας…, όμως η αλήθεια είναι ότι πρέπει να μπει τάξη στην λειτουργία και να γίνει εξορθολογισμός σ’ όλα τα επίπεδα λειτουργίας του κράτους! Επιβάλλεται φυσικά να γίνει από Έλληνες  και να μην αφήσουμε άλλους να ορίζουν τις τύχες μας αλλά δεν είναι κακό να δούμε πώς λειτουργούν άλλα κράτη, που είναι αποδεδειγμένα σε ορθή πορεία.

Ανασύνταξη, αναδιάταξη, ανασυγκρότηση όλων των τομέων, ξεσκαρτάρισμα παντού, αλλαγή όρων λειτουργίας του κράτους σ’ όλους τους τομείς, αυτό χρειαζόμαστε! Κι αυτά θα επιτευχθούν με προγραμματισμό, σχεδιασμό και ενότητα όλων των δυνάμεων κι όχι με αποσπασματικές και σπασμωδικές κινήσεις που υπαγορεύονται από συντεχνιακά συνδικαλιστικά όργανα και κατακερματίζουν την προσπάθεια, όχι απαραίτητα κατά λάθος…

Δεν υπάρχουν περιθώρια δήλωσης άγνοιας ή αδιαφορίας πλέον! Όλοι γνωρίζουμε τι γίνεται κι όλοι πονάμε με τον τρόπο μας και για τους λόγους μας! Η απόφαση πρέπει να είναι κοινή και να τηρηθεί ευλαβικά αν κοινή βούληση είναι να μείνει κάτι απ’ την Ελλάδα για να παραδώσουμε στα παιδιά μας!

Η ευθύνη είναι δυστυχώς και πάλι, δική μας!