Το… γερασμένο «ΟΧΙ», σημερινό δικαιολογημένο «ναι»…

Γέρασε το «ΟΧΙ»… μεγάλωσε πολύ… απομακρύνεται σημαντικά πλέον απ’ την ένδοξη στιγμή… έχουν διαδοθεί κι αναφερθεί επανειλημμένως ακόμη κι οι λεπτομέρειες του παρασκηνίου εκείνης της ανεπανάληπτης, πατριωτικής, ιστορικής στιγμής… Ή μήπως όχι; Μήπως εμείς τα βλέπουμε διαφορετικά τα ιστορικά γεγονότα κι έχουμε τόσο πολύ αλλοιωθεί που θα μπορούσαμε να βρούμε πολλές δικαιολογίες σήμερα ώστε εκείνο το «ΟΧΙ» να ήταν ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΝΑΙ» αν τύχαινε σήμερα και μάλιστα χωρίς καμιά ενοχή, πατριωτική  ή όχι…; 

72 χρόνια μετά εκείνη τη χρυσή ιστορική στιγμή της χώρας, συνεχίζουμε φυσικά να γιορτάζουμε την ένδοξη απάντηση που ένας Έλληνας έδωσε εκφράζοντας το σύνολο των συμπατριωτών του και τιμώντας την ψήφο τους που τον έστειλε στη θέση του Πρωθυπουργού  Μάλλον γνωστά σε όλους τους ενήλικες τέλος πάντων, που θα έπρεπε να ξέρουν τι ακριβώς γιορτάζουμε και κάνουμε άνω κάτω τον τόπο με παρελάσεις, γιορτές, καταθέσεις, σημαίες… Κι όσοι δεν το ξέρουν, ας το googlάρουν τελικά…

Πάντως κι οι λεπτομέρειες των γεγονότων έχουν ανατριχιαστικά αναλυθεί και διαδοθεί με κάθε τρόπο δίνοντας τόπο σε όσους ψάχνουν ευκαιρίες να κριτικάρουν καθετί πατριωτικό και να ζητήσουν κατάργησή του ή λήθη… 

Ωστόσο, η όλη συμπεριφορά των σύγχρονων Ελλήνων, αποδεικνύει ότι διαθέτουμε ακόμη ένα χάρισμα επιπλέον των υπολοίπων λαών. Μπορούμε να βρούμε δικαιολογίες για όλα, σύγχρονα και παλαιότερα ώστε να διώξουμε ενοχές κι οτιδήποτε μπορεί να μας φέρει αμφιβολίες…

Άνετα λοιπόν σήμερα αν βρισκόμασταν σε παρόμοια θέση με κείνη την εποχή, θα είχαμε ανακαλύψει τα χιλιάδες επιχειρήματα, δικαιολογίες, αντικειμενικές δυσκολίες κι  ό,τι άλλο τέλος πάντων θα μπορούσε να οδηγήσει στην μετατροπή του σθεναρού εκείνου «ΟΧΙ» σ’ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΝΑΙ» όπως αυτά που συχνά πυκνά λέμε τελευταία! Όλη η σπουδή μας είναι πώς θα το «σερβίρουμε» και θα το δικαιολογήσουμε στους πολλούς!

Τ’ αποτελέσματα κι οι συνέπειες μιας αποδοχής που οδηγεί στην παράδοση, είναι μάλλον το τελευταίο που μας ενδιαφέρει τελικά! αποδείξεις πλέον, πολλές κι ενδιαφέρουσες! Και μάλλον δεν τελείωσαν οι ευκαιρίες να το ξαναδούμε ξανά και ξανά ώστε να εμπεδώσουμε την μετάλλαξή μας…

Γιορτάστε λοιπόν όσο το δυνατόν πιο έντονα και συμμετοχικά την επέτειο του «ΟΧΙ» γιατί εκτός απ’ τον ηρωισμό των προγόνων μας, μας θυμίζει και την ικανότητα που είχαμε κάποτε ως λαός να λέμε όλοι μαζί διά στόματος ενός «ΟΧΙ» αντίθετα με τα σημερινά δεδομένα που δείχνουνε να λέμε όλοι διά στόματος ενός «ΝΑΙ» αλλά όλοι εμείς εννοούμε όχι!

Μπορεί να γέρασε το «ΟΧΙ» εκείνο αλλά ζει και στο χέρι μας είναι να το κρατήσουμε ακμαίο και αθάνατο ώστε να το κληροδοτούμε συνεχώς στις επόμενες γενιές μήπως και προκύψει κάποια μελλοντική γενιά που φανεί αντάξιά του και πάψει να ψάχνει δικαιολογίες ώστε ν αποφύγει τον αγώνα και την διεκδίκηση… Είναι το μόνο που μπορούμε πλέον να ελπίζουμε…!

Και του χρόνου!