Ο σεβασμός κερδίζεται…

Στείρα επανάληψη κατάντησε πλέον η διαπίστωση ότι λόγω των κακών χειρισμών των κυβερνήσεών μας που αντιμετώπιζαν μέχρι και πριν λίγους μήνες, τους δανειστές μας ως «κουτόφραγκους», η αξιοπιστία της χώρας και των κατοίκων της, έχει χαθεί παντελώς… Είναι λοιπόν η στιγμή να υπενθυμιστεί σε όλους μας, για εθνικές αλλά και πιο τοπικές υποθέσεις, ότι ο σεβασμός κερδίζεται… δεν κληρονομείται και κυρίως δεν χαρίζεται…

Ζούμε την πλήρη παράνοια στην καθημερινότητά μας, την πλήρη διάλυση αυτού που είχαμε μάθει ως χώρα και την εκ βάθρων ανακατάταξη όλων εκείνων που τέλος πάντων, χτίζαμε…

Όσοι, λίγοι μάλλον, έμειναν να πιστεύουν ότι ήμασταν μια χαρά πριν και τώρα έχουμε πρόβλημα επειδή άλλοι μας πίεσαν, πρέπει να ξυπνήσουν επιτέλους και να θυμηθούν όλα εκείνα που ζούσαμε και μας ενοχλούσαν και ξέραμε ότι ήταν εκτός λογικής και προγράμματος ενός λαού που πράγματι χτίζει κι όχι απλώς ανεμοσκορπάει και κάποια στιγμή θα… διαβολομαζέψει…

Παραπονιόμαστε τώρα που βαλλόμαστε από παντού και μας εκβιάζουν για να μας δώσουν οξυγόνο αφού τελικά τα δανεικά είναι το οξυγόνο της χώρας όπως τα κατάφεραν οι διαχειριστές που ψηφίζουμε τα τελευταία χρόνια. Και με το δίκιο μας παραπονιόμαστε αφού τελικά εμείς και τα παιδιά μας θα πληρώσουμε το «μάρμαρο» και μάλιστα για πολλές δεκαετίες όπως φαίνεται…

Και μέσα στη διάλυση και στην αντάρα που ζούμε, πρέπει όλοι μας να θυμηθούμε, είτε στις μεταξύ μας επαφές και συναλλαγές κάθε είδους, είτε σε εθνικό επίπεδο στη σχέση μας με τους εταίρους και δανειστές μας, ότι ο σεβασμός κερδίζεται… Ο σεβασμός που όλη η υφήλιος αισθάνεται κι εκπαιδεύονται οι νέες γενιές να αισθάνονται, έναντι της ιστορίας της Ελλάδος, δεν κληρονομείται και δεν χαρίζεται… δυστυχώς για έναν λαό όπως εμείς, με την τόσο σημαντική ιστορία!

Μπορούν όλοι, σε κάθε γωνιά της γης, να σέβονται απόλυτα τα εκθέματα του μουσείου της αρχαίας Ολυμπίας και συγχρόνως να μην σέβονται ποσώς τους σύγχρονους φύλακες αυτής της παγκοσμίου σημασίας κληρονομιάς, που τάχθηκαν να προστατεύουν κι απέτυχαν! Μπορεί όλη η υφήλιος να σέβεται τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και συγχρόνως να μην σέβεται καθόλου εκείνους που κατάντησαν την παιδεία μια απλή διαδικασία υποχρεωτικής εκπαίδευσης μέσω αμφιβόλου ποιότητας βιβλίων και πηγών. Κι αυτό μπορεί να συμβαίνει σ’ όλους τους τομείς, να σέβονται όλοι τα αρχαία μας προτερήματα να μην σέβονται τα σύγχρονα ελαττώματά μας …

Αλλά κι εμείς, μεταξύ μας, μπορούμε να σεβόμαστε τους παλαιότερους και να καμαρώνουμε που αποτελούμε τη συνέχειά τους και συγχρόνως να μην σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, κυρίως όταν ξέρουμε πώς λειτουργούσαμε τα προηγούμενα χρόνια που μας οδήγησαν στην σημερινή τραγική κατάσταση…

Όπως προσπαθούμε να κερδίσουμε πρώτα την αξιοπιστία και στη συνέχεια τον σεβασμό των εταίρων και δανειστών μας, με την συμπυκνωμένη αποφασιστικότητα και την γρήγορη εκτέλεση όλων εκείνων που από ολιγωρία κι ανικανότητα δεν υλοποίησαν οι κυβερνώντες όταν έπρεπε, έτσι επιβάλλεται να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε κι ο ένας τον σεβασμό του άλλου, ώστε να ξεκινήσουμε να χτίζουμε μέσα στις στάχτες!

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά ότι τώρα είναι η ώρα ν’ αλλάξουμε νοοτροπία και να κάνουμε επιτέλους αυτό που πρέπει να γίνεται κι όχι απλώς ν’ αντιγράφουμε ό,τι στραβό γίνεται…, η λέξη «σεβασμός» θα συνεχίσει ν’ απουσιάζει απ’ το λεξιλόγιό μας και δεν θα μπορέσουμε ποτέ ξανά να κερδίσουμε το δικαίωμα να συνοδεύει τη λέξη Έλληνας, όπως γινόταν, γίνεται και θα γίνεται ες αεί για τους προγόνους μας που κανείς δεν τους τον χάρισε αλλά τον κέρδισαν και συνεχίζει μέχρι σήμερα να κερδίζει γενιές και γενιές που διδάσκονται τα επιτεύγματά τους… γυρνώντας όμως την πλάτη στην… τραγική συνέχεια που διαπιστώνουν!