Αυτό πια με το «τάισμα» των δημοσιογράφων …

Κι επειδή ζούμε σε καιρούς που όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο και πολύ καλά γίνεται βέβαια, καιρός ήταν επιτέλους, ένα θέμα που έχει παρεξηγηθεί πολύ κι ευθύνη φέρουν φυσικά όλες οι πλευρές, είναι αυτό του «ταϊσματος» των δημοσιογράφων και των εκπροσώπων μέσων ενημέρωσης.
Γιατί, εφικτή είναι μια κίνηση αβρότητας από πλευράς πολιτικών ή άλλων προσώπων και συνόλων, που εκδηλώνεται με μια πρόσκληση σε γεύμα ή δείπνο όπου δίνεται η δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων μεταξύ τυριού και αχλαδιού ή γνωριμίας με νέους συνεργάτες ή διάθεση για κοινωνική επαφή γύρω από ένα τραπέζι, που εντάσσεται στα πλαίσια της κοινωνικότητας και των όρων της συνεργασίας κλάδων. Η άποψη όμως που έχει επικρατήσει γενικώς κι είναι πολλές οι φορές που άκομψα εκδηλώνεται από κάποιους, όχι λίγους δυστυχώς…, ότι πρέπει να γίνει «τάισμα» για να υπάρξει κι η ανάλογη αντιμετώπιση, είναι τουλάχιστον υποτιμητική κυρίως για τους προσκεκλημένους! Η μακρά απουσία ή οι ενοχές ενός δημοσίου προσώπου, υπάρχουν πολλοί τρόποι να διορθωθούν ή να καλυφθούν και σίγουρα πάντως δεν περιλαμβάνεται ανάμεσά τους η επαναλαμβανόμενη πρόσκληση σε τραπέζι… Φυσικά, αυτό επαναλαμβάνεται διότι απλούστατα, και πολλοί εκ των συχνά προσκεκλημένων, όχι μόνο αποδέχονται κάθε πρόσκληση αλλά την αποζητούν με διάφορους τρόπους, ενίοτε δε, εντελώς άκομψα, εκθέτοντας όλον τον κλάδο…είτε ανήκουν πράγματι στον κλάδο, είτε χαριστικά και με την ανοχή των υπολοίπων… Θα ήταν σκόπιμο λοιπόν, όσοι εκ των δημοσίων προσώπων επιθυμούν «τάισμα» για συγκεκριμένους λόγους, ν’ απευθύνονται και σε κείνους που το αποζητούν, είτε για ταπεινούς λόγους είτε για επίδειξη της ιδιαίτερης σχέσης που έχουν αναπτύξει μαζί τους είτε γιατί τέλος πάντων, σκέφτονται και λειτουργούν καλύτερα όταν είναι χορτάτοι… Και τα «απουσιόλογια» σε τέτοιες συνάξεις, καλό θα ήταν να κρατούνται και να μελετώνται προσεκτικά στη συνέχεια γιατί έχουν μάλλον περισσότερα να πουν απ’ την αποτύπωση της χωροταξίας και… παράταξης προσώπων, γύρω από γεμάτα τραπέζια…