Άλλη η αξία του ευρώ, άλλη κι η απαίτηση της ανταπόδοσης…

Όλοι ζητούν εποφθαλμιώντας στο άδειο, πλέον, πορτοφόλι μας! Κι εμείς προσπαθούμε ν’ ανταπεξέλθουμε, μέχρι τελευταίου ευρώ και τελικής πτώσεως… Κι επειδή η αξία του κάθε ευρώ έχει αλλάξει και φυσικά προς τα πάνω λόγω και της δυσκολίας να βγουν πλέον, στο μικροσκόπιο μπήκαν όλες οι παρεχόμενες υπηρεσίες ειδικά για όλους εκείνους που θεωρούν δεδομένο ότι θα εισπράξουν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι χρωστάμε κι ‘ευχαριστώ’ που δεν αυξάνουν αλλά ‘παγώνουν’ τα όσα απαιτούν…

Στα νέα δεδομένα που όλοι μάθαμε ή προσπαθούμε τέλος πάντων να μάθουμε, να ζούμε, φυσικά περιλαμβάνεται η μεγαλύτερη αξιολόγηση και φυσικά αναγνώριση της αξίας του 1 ευρώ που μέχρι πριν δυο χρόνια, το θεωρούσαμε έως και ταπεινό σε τέτοιο σημείο που σκεφτόταν να μας το διαθέτουν και σε χαρτονόμισμα…

Μια μελέτη για τον χρόνο που χρειάζεται πλέον ο καθένας από μας, ό,τι αντικείμενο εργασίας κι αν έχει,  να βγάλει το ευρώ, αποδεικνύει εύκολα πόσο σημαντικά έχει ανέβει η αξία του! Και δεν είναι φυσικά μόνο ο χρόνος αλλά κυρίως είναι ο κόπος και φυσικά αν κι όποτε βρεθεί τρόπος να δοθεί η ευκαιρία να το βγάλουμε…. με την ανεργία στα ιλιγγιώδη ποσοστά που καταγράφεται!

Κι άντε, βγαίνει τέλος πάντων με κόπο κι αξίζει περισσότερο, όμως όλοι αυτοί που μας το ζητάνε όλο και πιο επιτακτικά, όλο και πιο άδικα για κάλυψη λαθών κι ανικανότητας, του αυξάνουν ακόμη περισσότερο την αξία κι αυτομάτως θα έπρεπε ν’ αυξάνονται κι απαιτήσεις μας για τα όσα μας προσφέρονται για το κάθε ευρώ απ’ το υστέρημά μας που μας ζητιέται.

Κι ήρθε η στιγμή να ελέγξουμε, να ψάξουμε τέλος πάντων, πόσο ανταποδοτικό είναι τελικά κάθε αντίτιμο που απαιτείται για βασικές παροχές και εισπράττεται σχεδόν εκβιαστικά συνοδεύοντας υπηρεσίες που καλύπτουν βασικές ανάγκες των σύγχρονων ανθρώπων.

Στο κράτος, έτσι όπως κατάντησε να παρουσιάζεται σήμερα και με την αναλγησία του έναντι των πολιτών, δεδομένη πλέον, τόσο η προσπάθεια όσο κι έρευνα τελικά, είναι παραπάνω από δύσκολες, χρονοβόρες και χρειάζονται χρήματα και ειδικούς που να μπορούν να δείξουν τον δρόμο στα δαιδαλώδη μονοπάτια του συστήματος. Στα πιο κοντινά όμως, όπως ο δήμος, τα πράγματα είναι πιο απλά και φυσικά η έρευνα γίνεται καθημερινά με το πρώτο βήμα έξω απ’ το σπίτι ή τον χώρο εργασία μας.

Τώρα που αρχίσαμε, επιτέλους, όλοι να ελέγχουμε πιο προσεκτικά τους λογαριασμούς που αποτελούν και τη μόνη μας αλληλογραφία πλέον…., μια καλύτερη ματιά οδηγεί σε αγανάκτηση για το ποσό που κοστολογεί ο δήμος Ξάνθης π.χ., τις υπηρεσίες που υποχρεούται, στοιχειωδώς να προσφέρει! Τα ποσά που καλούμαστε να καταβάλλουμε ως κάτοικοι αυτής τη περιοχής, στην πόλη ή σε οικισμούς, με πραγματικές και σημερινές αξίες, θα έπρεπε ν’ αντιστοιχούν σε φωτοκύτταρα που ν’ ακολουθούν κάθε δημότη όσον αφορά τον ηλεκτροφωτισμό, σε προσωπική φροντίδα κάθε κομματιού πεζοδρομίου μπροστά στο σπίτι ή την επιχείρηση, σε άριστη κατάσταση οδοστρώματος σε κάθε γειτονιά, στην πλήρη απουσία και του παραμικρού σκουπιδιού σε κάθε σημείο και φυσικά πρωτίστως γύρω και μέσα  στους κάδους και γενικώς, θα έπρεπε να ζούμε σε μια πόλη που ούτε στα όνειρά μας δεν τολμάμε να ονειρευτούμε!

Για την κατάσταση που βιώνουμε ως κάτοικοι όλων των δήμων της ευρύτερης περιοχής, λίγο πολύ, είναι περιττό να γίνει εκτενής αναφορά, γνωστά πράγματα που καθημερινά αντικρίζουμε… Για τον όρο «ανταποδοτικό» όμως, είναι η ώρα ν’ ανοίξει η κουβέντα και να δούμε πραγματικά τι δίνουμε και τι λαμβάνουμε!

Γιατί, στην ανισορροπία ανάμεσα στα καταβληθέντα και τα προσφερόμενα, η λύση είναι φυσικά μία, μείωση του ενός ή του άλλου ώστε να επέλθει η εξισορρόπηση! Κι επειδή όσον αφορά την προσφορά υπηρεσιών, δεν υπάρχει περιθώριο περαιτέρω μείωσης υπηρεσιών, απαραίτητος είναι ο επαναπροσδιορισμός των καταβληθέντων απ’ τους δημότες. Ειδικά από κείνους που ελάχιστα τυγχάνουν της φροντίδας του δήμου!

Δύσκολοι καιροί για του δήμους και τα έσοδά τους μειώνονται συνεχώς! Τα εμπεδώσαμε, εντάξει! Μόνο που πιο δύσκολοι καιροί είναι για τους δημότες που μειώνονται περισσότερο τα εισοδήματά τους κι έχουν αυξηθεί σημαντικά εκείνοι που αδυνατούν επί του πρακτέου ν’ ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις των δήμων! Κι η κατάσταση αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στην συσσώρευση χρεών που σε λίγο θα είναι παραπάνω από υπολογίσιμα στο σύνολο και φυσικά στην απώλεια εσόδων που για να κερδίσει ο κάθε δήμος θα πρέπει να ξοδέψει σε δικαστικές διεκδικήσεις ώστε να δικαιωθεί μετά από χρόνια!

Η συζήτηση άνοιξε ήδη σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ξάνθης για έναν οικισμό και με την κατάσταση συνεχώς επιδεινούμενη, είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα φτάσει η στιγμή που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι διοικούντες με ομαδικές αντιρρήσεις καταβολής δημοτικών τελών από αδυνατούντες ν’ ανταπεξέλθουν δημότες.

Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι φαίνεται να ξυπνάμε επιτέλους και να θυμόμαστε ότι εμείς, οι πολίτες, οι δημότες, με την αδιαφορία μας και την ανεκτικότητά μας είμαστε υπεύθυνοι για την ασυδοσία που έμαθαν να λειτουργούν οι εκλεγμένοι τα προηγούμενα χρόνια, ξεχνώντας ότι διαχειρίζονται κοινά συμφέροντα και χρήμα που όσο λείπει, τόσο θα φαίνεται κι η πραγματική τους ικανότητα να το διαχειριστούν σωστά και κερδοφόρα… ή τουλάχιστον, στοιχειωδώς, ανταποδοτικά…