Μέχρι να σ’ έβρει το κακό…

Θαρραλέοι, πολυγραφότατοι, ξεσηκωτικοί, επαναστάτες, μηδενίζουν τα πάντα, μέχρι… Μέχρι να τους τύχει αυτό που νόμιζαν ότι ξορκίζουν πίσω από ένα πληκτρολόγιο…

Ποιες Σταυροφορίες και ποιες επαναστάσεις, ποιοι ήρωες και ποιοι πρωτοπόροι, εδώ μιλάμε ότι το τελευταίο διάστημα, αυτό που παρακολουθούμε στα social media είναι πέρα και πάνω από κάθε φαντασία εξέγερσης κι επανάστασης!

Λες κι ο κορονοϊός ξύπνησε, εκτός απ’ τη διαπίστωση της πραγματικής έννοιας του όρου ‘παγκοσμιοποίηση’ και τη μνήμη του φόβου ότι ο πλανήτης είναι μια γειτονιά, κυρίως στα άσχημα, τη διάθεσή όλων των ημιμαθών, αδυνάτων ν’ αντιμετωπίσουν το φόβο τους με φυσιολογικούς τρόπους, πρεσβευτές του τίποτα που απλώς θεωρούν ότι υπάρχει επειδή λέγεται συχνά κι από πολλούς έστω και χωρίς αποδείξεις, να εκφράσουν τις πιο απίστευτες θεωρίες τους για ν’ αποτρέψουν τους λογικούς ν’ ακολουθήσουν τα αυτονόητα!

Κι άντε, στην αρχή αυτής της απίστευτης κατάστασης που βιώνει ο πλανήτης, ήμασταν όλοι κάπως και κυρίως έκπληκτοι και γεμάτοι ερωτήσεις, κυρίως πώς είναι δυνατόν η πραγματικότητα να φέρνει αυτό που τόσο γλαφυρά έχουν περιγράψει δεκάδες κινηματογραφικές ταινίες στο παρελθόν, με μια παγκόσμια επιδημία να σκοτώνει ανθρώπους ενώ οι επιστήμονες παρακολουθούν ανήμποροι.

Στη συνέχεια όμως και κυρίως όσο ερευνάται η υπόθεση κι όσο τ’ αποτελέσματα τα βιώνει όλος ο πλανήτης καθημερινά, καταλήγει ο λογικός άνθρωπος να ξεπερνά τον εκνευρισμό του και να επικρατεί η απογοήτευση για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους που δε δείχνει στοιχεία προόδου.

Διότι, μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις την ηλιθιότητα που μπορεί να πηγάζει απ’ την αδυναμία διαχείρισης της δημοσιότητας που προσδίδει η δυνατότητα ν’ αναρτά ο καθένας, ό,τι του κατέβει και να βρίσκεται σε κοινή θέα, καθιστώντας τον στο κενό κρανίο του, από περισπούδαστο μπουρδολόγο σε σύγχρονο φιλόσοφο. Μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις τη βλακεία ως αποτέλεσμα της ανασφάλειας εκείνων που κρύβονται πίσω από πληκτρολόγια και εκφράζουν ό,τι πιο άσχετο κι άνευ ουσίας μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους.

Μπορείς ακόμη και ν’ αντιμετωπίσεις την κακία και τον φθόνο των ημιμαθών ή παντελώς αγράμματων, έναντι των μορφωμένων και ανοιχτόμυαλων που έχουν καταστήσει την διά βίου μάθηση, στάση ζωής.

Εκείνο που δε μπορείς εύκολα ν’ αντιμετωπίσεις είναι η ευκολία με την οποία γίνεται αποδεκτό οτιδήποτε διαχέεται στο διαδίκτυο, απ’ τον οποιοδήποτε άσχετο που το παίζει επιστήμονας, όσο κι αν φαίνεται ξεκάθαρα ότι μόνο επιστημοσύνη δε χαρακτηρίζει τα όσα υποστηρίζει!

Ξεκινάει κάτι, κάποιος, από κάπου, το κοινοποιούν και το αναπαράγουν άνθρωποι που ούτε καν ελέγχουν αυτό που διαβάζουν και σε λίγες μέρες γίνεται θέσφατο που όμως κανείς δε γνωρίζει πόση αλήθεια μπορεί να εμπεριέχει.

Αποδείξεις παρόμοιων περιστατικών, πάμπολες! Τα 12 εκ Γερμανών όμως που διαδήλωσαν, εν μέσω πανδημίας, εναντίον του κορονοϊού, ξεπερνά κάθε ανθρώπινη σκέψη και λογική! Ξεσηκωμένοι από κάποιους σεναριολάγνους που προφανώς κάτι, κάπου διάβασαν κάποια στιγμή κι ίσως εννοούσε αυτό που νόμισαν, αποφάσισαν να κινδυνεύσει ολόκληρη η χώρα τους κι ίσως κι η Ευρώπη ολόκληρη από διασπορά του ιού, αρκεί να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους σ’ αυτό που έχει ήδη σκοτώσει, εμμέσως ή άμεσα, τόσους ανθρώπους στον πλανήτη!

Είπαμε, δημοκρατία που επιτρέπει ελεύθερη άποψη που μπορεί να εκφράζεται σε κάθε ευκαιρία. Είπαμε, έκφραση μέσω social media σε καθημερινή βάση κι επί παντός επιστητού. Είπαμε να μην ντρέπεται κανείς πλέον να πει αυτό που αισθάνεται, πιστεύει, ανακάλυψε, θεωρεί.

Υπάρχουν και όρια όμως! Διότι αν δεν υπάρχει η στοιχειώδης διάθεση αυτοκριτικής κι αυτογνωσίας κι ο κάθε πικραμένος λέει ό,τι του κατέβει στο άδειο του κρανίο, υπάρχει ο κίνδυνος να εμφανιστούν κάποιοι άλλοι θλιβεροί που θα τον πιστέψουν και θα τον ακολουθήσουν κι έτσι θα καταντήσουμε να έχουμε τέτοιους τρόπους έκφρασης, όπως η μαζικότατη διαμαρτυρία κατά του κορονοϊού!

Η θλίψη κι η απογοήτευση όμως που αισθάνονται όσοι ακολουθούν την λογική κι αναγνωρίζουν τα επιτεύγματα της επιστήμης αλλά κυρίως, αναγνωρίζουν την πραγματικότητα που βιώνουν, μπορεί τελικά να καταστεί μοιραία για πολύ κόσμο που δυστυχώς ελαττώνεται καθημερινά όπως αποδεικνύεται.

Ο λόγος της συρρίκνωσης οφείλεται κυρίως στο γεγονός που είναι αδιαμφησβήτητο, ότι η τήρηση των κανόνων, οι υποχρεώσεις και ο αυτοπεριορισμός, είναι σαφώς δυσκολότερα απ’ το ροζ συννεφάκι της ανεμελιάς και της άρνησης αποδοχής των επικίνδυνων απ’ τα οποία πρέπει να προστατευθεί ο καθένας χωριστά και τελικά η κοινωνία ολόκληρη, που μέλος της είναι καθένας μας.

Απλή ανικανότητα αντιμετώπισης του φόβου που εκείνοι αισθάνονται πολύ περισσότερο κι εντονότερα απ’ τους υπόλοιπους που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα στις πραγματικές της διαστάσεις, είναι ο κυριότερος λόγος αύξησης των θλιβερών άβουλων που ακολουθούν εκείνους που τους ξεσηκώνουν σε επανάσταση, καθιστώντας τους άβουλα πρόβατα γελοίων μπροστάρηδων.

Το χειρότερο όλων είναι ότι αυτός ο ιός, αποδεικνύει με την επιμονή του, πολλά και δυσάρεστα για το ανθρώπινο είδος ενώ πολλές απ’ τις γραφές ταυτίζονται με διάφορους τρόπους, από σεναριολάγνους ημιμαθείς, διψασμένους για αναγνώριση κυρίως διαδικτυακή, αδιαφορώντας για τη ζημιά που γίνεται στους ευκολόπιστους που φοβούνται ή αρνούνται να δεχθούν τη σκληρή, ομολογουμένως, πραγματικότητα.

Κι όλα αυτά ενώ δημόσια πρόσωπα που με στεντόρεια φωνή κραύγαζαν ότι δεν υπάρχει κάτι να φοβόμαστε, όταν ασθένησαν, ζήτησαν με διάφορους τρόπους συγγνώμη και στη συνέχεια έγιναν οι πιο σκληροί στη λήψη μέτρων, για το καλό των συμπολιτών τους.  

Αποδεικνύεται περίτρανα τελικά ότι: ‘το λάθος, όσο κι αν αναπαράγεται από χιλιάδες κόσμου, δεν παύει πάντα να είναι λάθος’…