Ελπίδα στους ανίκανους…;

Φώναξαν πολύ χωρίς σχέδιο και στρατηγική, πήγαν – ήρθαν χωρίς πλάνο, έφεραν αντάρα κι ανακάτεμα στη χώρα, έδωσαν ψεύτικες ελπίδες χρησιμοποιώντας τον όχλο που στη χώρα μας αποτελεί χαρακτηριστικό του λαού πλέον, ειδικότερα της κρίσιμης μάζας που μετακινείται χωρίς να ενημερωθεί και να ψάξει και κατέληξαν να δεχθούν την πιο σκληρή απ’ τις συμφωνίες που θα μπορούσαμε να έχουμε…

Πέντε μήνες η χώρα βρέθηκε στη βαθιά θάλασσα, με κύματα που σταδιακά μεγάλωναν, επειδή οι ψηφοφόροι της πίστεψαν τα ψέματα και τις τζάμπα μαγκιές αριστεροφανών ανίκανων αστών, με ικανές περιουσίες ώστε ν’ αντέξουν μια χρεοκοπία που τελικά έκαναν τα πάντα για να την πετύχουν!

Πήγαν – ήρθαν τα σακίδια, είπαν ξείπαν τα άρρωστα με τη δημοσιότητα, φώναξαν κι ηρέμησαν τα αριστερά γεροντάκια, κατατρομοκράτησαν το σύμπαν φασιστοειδή γυναικωτά πλάσματα και τελικά φτάσαμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι υπάρχει κάτω απ’ τον πάτο του βαρελιού, αυτό είναι που καταφέραμε να κερδίσουμε τελικά!

Ενοχλούσαν τα προγράμματα που πρότειναν εκείνοι που τους χρωστάμε επειδή εκείνοι που ψηφίζαμε τα τελευταία χρόνια απέτυχαν στη διαχείριση των οικονομικών της χώρας. Τώρα φτάσαμε να μην έχουμε ούτε μαντήλι να κλάψουμε και να χρωστάμε σε όποιον κινείται στον πλανήτη, λόγω της ανικανότητας των τελευταίων κυβερνώντων που προφανώς ήταν οι πλέον ακατάλληλοι για την παρούσα ιστορική συγκυρία για τη χώρα.

Χρεοκόπησε η χώρα στα χέρια τους κι ακόμη υπάρχουν Έλληνες που θεωρούν ότι ίσως ήταν καλύτερα να μείνουμε μόνοι μας, με όλες τις υποχρεώσεις φορτωμένοι και τις απίστευτες ρήτρες να ‘τρέχουν’, σε μια περιοχή που φλέγεται και με τους μετανάστες να εισέρχονται κατά χιλιάδες.

Το τραγικότερο όλων είναι ότι υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι το άγνωστο που υπάρχει μπροστά μας, εκτός της Ε.Ε., μπορεί να περιέχει την ελπίδα που δεν υπάρχει στην εντός της Ε.Ε. πορεία. Έχουμε φτάσει σε κείνο το σημείο που αναζητείται ελπίς οπουδήποτε, ακόμη και στην ολική καταστροφή! Αρκεί ν’ αποφύγουμε ν’ αναλάβουμε τις υποχρεώσεις μας μετά τα δανεικά που παίρνουμε τα τελευταία χρόνια ώστε να υπάρχουμε ως κράτος!

Κι ο λαός πού βρίσκεται μέσα σ΄όλα αυτά; Τι πιστεύει; Πώς ζει; Τι ελπίζει; Ποιος λαός; Αυτός; Που δεν ενημερώνεται ούτε για τα βασικά; Αυτός που απλώς καταπίνει ό,τι του σερβίρει ο καθένας που θέλει να τον χρησιμοποιήσει; Αυτός ο λαός που ενώ γνωρίζει ότι του λένε ψέματα, απλώς τα δέχεται επειδή βολεύουν; Ο αλός που ψήφισε το σύνθημα ‘λεφτά υπάρχουν’ με άλλη διατύπωση ενώ την πρώτη φορά καταστράφηκε;

Σέρνοντας επιστρέφουμε στους κακούς δανειστές, ώστε να διασφαλίσουμε ότι θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε κι ως ακόμη πιο αποτυχημένοι, που θεωρούσαμε ότι δεν θα ήταν δυνατόν ν’ αποτύχει κάποιος…, παρακαλάμε διά των ανικάνων κυβερνώντων, που πλέον η μόνη στάση σώματος που τους χαρακτηρίζει είναι ‘με την ουρά στα σκέλια’, να μας φορολογήσουν και να μας χρεώσουν ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι φοβόμασταν και προσπαθούσαμε ν’ αποφύγουμε!

Κατάφεραν να έχουμε μπροστά μας μια χειρότερη συμφωνία κι όχι μόνο να μην έχουμε δικαίωμα να την κρίνουμε αλλά να παρακαλάμε κιόλας να μας επιτρέψουν να την υπογράψουμε! Κι όλη αυτή την ξευτίλα, την ονομάσαμε διαπραγμάτευση!

Εκείνο που μένει τώρα λοιπόν, είναι, όλοι εκείνοι που δεν ψηφίζαμε τους άχρηστους προηγούμενους τα τελευταία χρόνια, δεν ψηφίσαμε τους σημερινούς ανίκανους και δε ‘μασήσαμε’ στο ηλίθιο ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος, να φύγουμε απ’ τη χώρα αφήνοντας απλήρωτες τις υποχρεώσεις μας, να τις αποπληρώσουν εκείνοι που έκαναν αυτές τις επιλογές… Στα ίδια αεροπλάνα θα είμαστε με τους πεφωτισμένους κυβερνήτες… δεξιούς, κεντρώους και πλέον ΚΑΙ αριστερούς!