«Φτιαγμένοι» καλύτερα… (;)

Όσο αισιόδοξος ή αφελής κι αν είναι κάποιος πλέον, αποτελεί μονόδρομο το συμπέρασμα ότι ούτε «δεξιές», ούτε «κεντρώες», ούτε «αριστερές» λύσεις υπάρχουν για την άρση του αδιεξόδου που πλέον βρίσκεται η χώρα. Ωστόσο, όπως φαίνεται, υπάρχει τρόπος «αποσυμπίεσης» των πιεσμένων πολιτών…

Είναι παραπάνω από πιθανό να έχει δίκιο ο «ψεκασμένος – ‘κα η μένος’» όπως θα μείνει στην ιστορία ο «συγκυβερνών»  υπουργός που στήριξε την «πρώτη φορά αριστερά» κι ευτυχούμε να βιώνουμε τη σημερινή διακυβέρνηση της χώρας: μάλλον μας ψεκάζουν βαριά ηρεμιστικά κι έχουν καταφέρει να βρουν τη δοσολογία ώστε να μας κρατούν σε «ήπια καταστολή».

Είναι η μόνη λογική εξήγηση, τόσο για την έλλειψη αντίδρασης σε όσα μας φορτώνουν και στις καθημερινές διαπιστώσεις ότι αποτυγχάνουν συνεχώς με όλο και πιο ακριβό τίμημα, για μας. Όμως, δεν είναι αρκετό και μάλλον κοστίζει το «υλικό» κι οι πτήσεις…

Κατέληξαν λοιπόν ότι για να είμαστε, όχι μόνο «σε καταστολή» αλλά κι ευτυχισμένοι, έστω και για λίγη ώρα αλλά με δικά μας έξοδα, μια είναι η λύση: να βρεθεί τρόπος ν’ αγοράζουμε κάτι από μόνοι μας και να το χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν. Γιατί, δεν απογοητευόμαστε όλοι μαζί κι ούτε μας πιάνει όλους το ίδιο το ψέκασμα.

Τι είναι λοιπόν αυτό που εύκολα επιφέρει τα παραπάνω αποτελέσματα; Μα, η δικαίωση τόσων και τόσων τραγουδοποιών των αρχών του 20^ου αιώνα αλλά και σύγχρονων κουλτουριάρηδων, που όνειρό τους είναι να ζήσουν τη ζωή που μας «περνούν» με τις απαράδεκτες σαπουνόπερες που τα παλληκαράκια «καπνίζουν» για να φτιαχτούν αλλά ΠΟΤΕ τσιγάρο απλό!  

Κάτι «αμερικανάκια» που αργότερα κυβέρνησαν κιόλας, μόλις επέστρεψαν απ’ την «μαμά πατρίδα» τους, το είχαν προτείνει αλλά το μάζεψαν γρήγορα. Ετούτοι εδώ όμως, είναι πιο προχωρημένοι! Έχουν επιχειρήματα έτοιμα από χρόνια κι επειδή δε ξέρουν πόσο θα μείνουν στην εξουσία, βιάζονται να πετύχουν το στόχο!

Άντε να νομιμοποιήσουν λοιπόν τον τρόπο που θα μπορεί πλέον να επιλέγει ο καθένας, ως δημοκρατία για…, να «φτιαχτεί» και να τα βλέπει όλα ρόδινα και με αισιοδοξία! Άντε να μπορούν οι έφηβοι να ξεφεύγουν απ’ τα ζόρια των ορμονών και της κοινωνίας, μ’ ένα «τσιγάρο» που θα τους ταξιδεύει… Όπως Αμερική…

Έτσι, το πρωί θα ψάχνουμε δουλειά, θα πεινάμε, θα τρέχουμε για ρυθμίσεις χρεών και το βράδυ θα επιστρέφουμε στο σπίτι απογοητευμένοι κι απαισιόδοξοι, εκεί όμως, μ’ έναν μαγικό τρόπο θα έχουμε βρει χρήματα ώστε να διασφαλίσουμε να μας περιμένει ο νόμιμος τρόπος να «ταξιδεύουμε» στη χώρα των ονείρων μας. Να κοιμόμαστε και να ονειρευόμαστε. Να περιμένουμε όλη μέρα, εκείνη την ώρα που θα γινόμαστε άνθρωποι όπως θεωρητικά θα πετυχαίναμε αν δεν μεταλλασσόμασταν και δεν αδιαφορούσαμε τόσες δεκαετίες.

Αφού δεν το καταφέραμε και τώρα πλέον απομακρύνθηκε κι ως καθαρό όνειρο, μας σπρώχνουν να το ονειρευόμαστε με νομιμοποίηση του «ψεύτικου παράδεισου».  Και να μην ξεχνάμε, με δική μας επιλογή! Δημοκρατία έχουμε, ό,τι θέλει ο καθένας θα κάνει! Η ασυδοσία είναι κοντά; Ε, και; Ούτως ή άλλως, έτσι όπως διαμορφώνεται η καθημερινότητά μας, δεν θα ‘χει και μεγάλη διαφορά! Ας νομιμοποιηθεί κάτι να μη νιώθουμε εντελώς απόβλητοι…

Εκείνους που πρέπει να λυπόμαστε, είναι οι γονείς που έχουν τώρα μικρά παιδιά. Πόση δύναμη χρειάζεται ώστε να τα κάνουν σωστούς και χρήσιμους πολίτες, πόση προσπάθεια ώστε να τα μάθουν ν’ αντιστέκονται στα όσα θα συμβαίνουν γύρω τους, στα όσα θα έχουν ν’ αντιμετωπίσουν στο σχολείο τους, ώστε να καταφέρουν να φτάσουν σε ηλικία που θα μπορούν να βγουν στο εξωτερικό να ζήσουν σαν άνθρωποι!

Και πόση έκπληξη θα νιώσουν όταν αντικρύσουν ευνομούμενες, ορθώς λειτουργούσες χώρες, με τια απαγορεύσεις και τους νόμους τους να κατοικούνται από ανθρώπους που λειτουργούν ως μέλη πολιτισμένων κοινωνιών κι όχι της χώρας του «ό,τι να ‘ναι» όπως διαμορφώνεται η δική μας…