Τα τραβάει ο οργανισμός μας…

Ξεκίνησε λοιπόν το γελοίον του πράγματος… όχι το γελοιοδέστερο βέβαια που είναι το επόμενο ακριβώς στάδιο αλλά με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου και με τον ορισμό όσων υποψηφίων χρήστηκαν μέχρι τώρα τουλάχιστον, ξεκινάει κι η βλακεία που ακούει στο όνομα ‘πρόγραμμα υποψηφίου’… Γιατί έχουν όλοι πρόγραμμα, ακόμη κι εκείνοι που αποδεδειγμένα έχουν προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους ή να κοροϊδέψουν το σύστημα που θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα το κάνουν να ‘δουλέψει’ υπέρ μας…  

Κι ενώ λοιπόν, ένας απ’ τους βουλευτές που τις αμέσως προηγούμενες μέρες, επισήμως ανακοινώθηκε ότι αυτός κι η σύζυγός του, έβγαλαν στο εξωτερικό χρήματα την εποχή που η Ελλάδα στέναζε κι όλοι φώναζαν μην τυχόν και βγάλουμε ευρώ εκτός, πήρε το χρίσμα κι είναι υποψήφιος για τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας, θα είναι παραπάνω από γελοίο να θεωρεί κάποιος ότι αυτές οι εκλογές έχουν να προσφέρουν κάτι νέο και φρέσκο…

Τα ίδια και τα ίδια όσον αφορά την εξεύρεση υποψηφίων, κατρακύλα όσον αφορά κάποια ονόματα, ειδικά υποψηφίων δημάρχων που απλώς δεν είχαν πού αλλού να τους βάλουν, δε ν δέχτηκαν κάποιοι πιο επώνυμοι, λες κι υπάρχουν ανώνυμοι στη χώρα, κατέληξαν να δεχτούν και το παίζουν και πιστοί στρατιώτες των κομμάτων τους.

Κακήν κακώς λοιπόν, έχουμε υποψηφιότητες, έχουμε αντάρτες, έχουμε ωραίες παρουσίες απ’ όλα έχουμε τέλος πάντων. Σοβαρότητα έχουμε; Υπευθυνότητα; Αλτρουισμό και διάθεση για προσφορά; Τι είναι αυτά θα πει κάποιος και απόλυτο δίκιο θα έχει! Και ποιος τα ζήτησε, μπορεί να ρωτήσει κάποιος άλλος. Εδώ είναι κι αν δεν έχει δίκιο!

Διότι, αν μας θεωρούν τόσο ηλίθιους, γιατί είναι η πλέον αποδεκτή λέξη γι’ αυτό που μας θεωρούν, ώστε να μας προτείνουν να επιλέξουμε για δήμαρχο κάποιον που ενώ ξεγέλασε το σύστημα κατάφερε να μας δουλέψει και να εκλεγεί βουλευτής και μ’ αυτή την ιδιότητα ξεφτιλίστηκε εξηγώντας γιατί ξέχασε να δηλώσει κάποια εκατομμύρια και στη συνέχεια απεδείχθη ότι τα έβγαλε κι έξω, τι άλλο θέλουμε; Αν μας θεωρούν τόσο κάφρους ώστε να επιλέγουν υποψήφιο έναν παγκοσμίως αποδεκτό ότι δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του κι έκανε ζωάρα με δημόσιο χρήμα ως υπουργός, διασκεδάζοντας στο εξωτερικό ενώ απολαμβάνει τη δημοσιότητα για να φωτογραφίζεται ως μοντέλο με πανάκριβες γραβάτες.

Αν επιλέγουν παιδαρέλια με μεταπτυχιακά που απλώς έχουν οικογενειακές σχέσεις με αρχηγούς κομμάτων, προσφάτως, εξουσίας ή επιλέγουν να στηρίξουν δημάρχους που έχουν προκαλέσει μέχρις ορίων ολόκληρες πόλεις που διακρινόταν για τα συντηρητικά τους κριτήρια, ποιος μπορεί να πει ότι υπολογίζει κανείς τους ψηφοφόρους;

Ότι δεν μας υπολογίζουν, το εμπεδώσαμε. Ότι μας δουλεύουν το συνειδητοποιήσαμε. Αν επιτέλους ξυπνήσουμε και καταλάβουμε ότι τους στέλνουμε το μήνυμα πως πιστεύουμε ότι τ’ αξίζουμε όλ’ αυτά, ίσως καταφέρουμε να κάνουμε κάτι… Γιατί όσο καθόμαστε και δεχόμαστε να μας υποτιμούν έτσι και τους ψηφίζουμε μετά επιτρέποντάς τους να φέρονται ως σωτήρες ενώ μας καταστρέφουν, απλώς αποδεικνύουμε πόσο ηλίθιοι μπορούμε να γίνουμε όταν βλέπουμε μπροστά μας μια κάλπη…

Έχουμε διπλή ευκαιρία μπροστά μας να το αποδείξουμε…