Μοναξιά, σερφάρισμα, μοναξιά…

Μοναξιά, διαδίκτυο, απιστία… Τρείς λέξεις που κυκλοφορούν πολύ στις μέρες μας και παραπάνω απ’ όσο πρέπει συνδυάζονται μεταξύ τους… Υπάρχουν κανόνες απιστίας τελικά στις μέρες μας; Το γεγονός ότι δεν υπάρχει εντολή «ου σκουντήξεις πονηρά, άτομο στο facebook», σημαίνει ότι η προσπάθεια επικοινωνίας στο διαδίκτυο, με σκοπό την κάθε τύπου επαφή, δεν αποτελεί μορφή απιστίας…;

Όλη μέρα στον υπολογιστή οι περισσότεροι πλέον. Το πρωί δουλειά, το απόγευμα ενημέρωση και το βράδυ παρέα… Ό,τι δεν γνωρίζουμε, κλασσικά το γκουγκλάρουμε… Ό,τι μας προβληματίζει, το ψάχνουμε… Ό,τι μας παραξενεύει, μας εξιτάρει, μας συγκινεί, μας φέρνει αναστάτωση κάθε είδους, το βρίσκουμε στην οθόνη του υπολογιστή με όποια παραλλαγή κι αν επιθυμούμε, έστω κι αν κάποιες απ’ αυτές τις παραλλαγές ούτε να τις φανταστούμε δε μπορούσαμε, μέχρι πρότινος.

Κι έρχεται κι η στιγμή που νιώθουμε μια μοναξιά, μια ανάγκη για κάτι καινούργιο, διαφορετικό, όσο αξιόλογο και μοναδικό για τον καθένα μας κι αν βρίσκεται δίπλα μας. Έρχεται εκείνη η στιγμή που ο διάολος μας «κάνει καβάλα» όπως λέει ο σοφός λαός και θέλουμε να επικοινωνήσουμε μ' ένα άγνωστο άτομο σε μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης ή σ ένα σάιτ γνωριμιών ή κάπως τέλος πάντων, μ’ έναν απ’ τους πολλούς τρόπους που υπάρχουν πλέον στο διαδίκτυο. Κι εκεί προκύπτουν κάποια μοντέρνα ερωτήματα…

Με δεδομένο ότι οι λιγότεροι γνωρίζουν τις δυνατότητες του διαδικτύου, πόσο υποψιασμένοι μπορεί να είναι για τις νέου τύπου απιστίες, ολοκληρωμένες ή μη, που μπορεί να προκύψουν στους συντρόφους τους που «παίζουν στα δάχτυλα» το ίντερνετ; Πόσο μπορεί να διασφαλίσει ο λιγότερο ενημερωμένος ότι δε συμβαίνει κάτι μεμπτό ή δεν απειλείται η σχέση του από μια άσχημη εξέλιξη που μπορεί να προκύψει από μια οθόνη υπολογιστή;

Αλλά και στην αντίθετη περίπτωση που γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες του διαδικτύου, πώς μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος για τις κινήσεις του συντρόφου του και πώς μπορεί ν’ αντικρούσει τις άσχημες σκέψεις που εμφανίζονται ως υποψίες;

Οι απαντήσεις δεν είναι πολύ θετικές και δεν αρέσουν φυσικά σε κανέναν αφού είμαστε έρμαια της τεχνολογίας όσο κι αν προσπαθούμε να συμβιβαστούμε, να εναρμονισθούμε ή να το παίξουμε υπεράνω. Στις επιθέσεις της εμπιστοσύνης που επιθυμούμε όλοι να χτίσουμε μεταξύ μας, ύπουλος εχθρός το διαδίκτυο που δηλητηριάζει σχέσεις κάθε τύπου.

Η κλασσική άποψη περί εμπιστοσύνης του ατόμου που παραδοσιακά ισχύει κι απαιτείται ώστε οι σχέσεις να χτίζονται και να μην γκρεμίζονται, δυστυχώς δεν ισχύει στην περίπτωση του διαδικτύου που οι δικαιολογίες εκείνων που εθισμένοι πλέον, περνούν τις περισσότερες ώρες της ημέρας στην οθόνη τους και ζουν μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς τους στο διαδίκτυο, εμφανώς δεν ευσταθούν αλλά δεν αντικρούονται και με λογικά επιχειρήματα…

Το γεγονός ότι δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη το πλαίσιο της «νέας αμαρτίας» που προέκυψε στη ζωή μας, συνοδευόμενη απ’ τους κινδύνους που έχουν κατακλύσει τη ζωή μας πλέον με την εμφάνιση του διαδικτύου, απλώς δυσχεραίνει την κατάσταση για τους ηθικούς και αξιοπρεπείς που προσπαθούν να ζουν τη ζωή τους ως άνθρωποι με την καλή έννοια…

Το μπάχαλο, το ψέμα, το κρύψιμο του διαδικτύου σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπιστοσύνης  που αποτελεί έναν απ’ τους βασικότερους λόγους που μπορούμε να θεωρούμε ότι έφεραν την σύγχρονη αντίληψη ότι ίσως τελικά η κόλαση είναι εδώ…, μόνο κατάθλιψη, πίκρα, θλίψη κι απογοήτευση μπορούν να φέρουν.

Κι αν θεωρήσουμε δεδομένο το γεγονός ότι «μόνοι μας ερχόμαστε, μόνοι μας φεύγουμε», το σίγουρο συμπέρασμα είναι ότι η μοναξιά μπορεί να γίνει η αιτία να διαλύσουμε ό,τι χτίσαμε και γκρέμισε η απώλεια εμπιστοσύνης που οδηγεί εκ νέου και πάλι στη μοναξιά… Ο φαύλος κύκλος της μοναξιάς περνάει σαφώς απ’ το διαδίκτυο στις μέρες μας…

Καλό σερφάρισμα…