Φαντάσματα αποφασίζουν…;

Υπάρχει μια «σκιώδης» καταραμένη κυβέρνηση τελικά όπως φαίνεται, που αποφασίζει, μαλώνει, ψηφίζει νομοσχέδια και τελικά δεν υλοποιεί όπως πρέπει κι εξυπακούεται και καταλήγουμε σε νέα μέτρα και σκληρότερη καθημερινότητα για τον ανήμπορο πολίτη…

Ζούμε πάλι αυτές τις μέρες το θρίλερ της δόσης, με γνωστούς πρωταγωνιστές του αχώνευτους της τρόικας και τους εμβρόντητους δικούς μας… Με τις γνωστές απειλές ότι θα μας κόψουν τη δόση, ό,τι χειρότερο για τα… πρεζάκια όπως εμείς, εθισμένοι στο ευρώ πλέον, όσο κι αν μας καταστρέφει…, με τις γνωστές «διαρροές» που μας τρομάζουν και μας φέρνουν στα όρια της παράνοιας ώστε να φανεί ως σολομώντεια η όποια λύση τελικά… Κλασικά!

Και φυσικά, ακούγονται πάλι κάτι για κενά στις συμβατικές υποχρεώσεις μας, κάτι για μέτρα που ίσως χρειαστεί να ληφθούν ώστε να καλυφθούν τα κενά δράσης κι όλα τα γνωστά τέλος πάντων που τα συνηθίσαμε παραπάνω απ΄όσο θα έπρεπε μάλλον!

Η ερώτηση του εκατομμυρίου όμως είναι, όλα εκείνα που ψηφίστηκαν πριν λίγους μήνες κι έγινε χαμός και ξεσηκώθηκε το σύμπαν, όλες εκείνες οι κακές προβλέψεις για απολύσεις, για κλειστά επαγγέλματα, για μεταρρυθμίσεις γενικά, που έφεραν πανικό κι αντάρα, ποιοι τα’ αποφάσισαν, τα έφτιαξαν ως νομοσχέδια και τα ψήφισαν τελικά κόντρα στην κοινή γνώμη; Προφανώς κάποιοι άλλοι απ’ αυτούς που σήμερα φαίνονται ανίκανοι να τα εφαρμόσουν οδηγώντας σε λύσεις όπως η συζήτηση για νέα μέτρα!

Εκτός από περικοπές και ρηξικέλευθες αποφάσεις όσο κι αν ήταν απαραίτητες αλλά οδυνηρές, όπως το κλείσιμο της ΕΡΤ εν μία νυκτί, τίποτε απ’ τα υπόλοιπα δεν έχει επιτευχθεί οπότε λογικά οι δανειστές ζητούν εξηγήσεις κι αντικατάσταση εκείνων που δεν επετεύχθησαν.

Η μόνη εξήγηση στο παράλογο που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια σ’ αυτή τη χώρα, είναι ότι υπάρχει μια σκιώδης κυβέρνηση φαντασμάτων που αποφασίζει και ψηφίζει και στη συνέχεια εμποδίζει την πραγματική κυβέρνηση να υλοποιήσει… Άλλη λογική εξήγηση , δεν υπάρχει! Γιατί κι η ανικανότητα, έχει κάποια όρια! Εδώ φαίνεται ότι τα ξεπεράσαμε προ πολλού και κατά πολύ!

Το τραγικότερο όλων όμως είναι ότι εκτός απ’ τον καημό και τον τρόμο που μας γεμίζουν κάθε φορά που ψηφίζουν νέα μέτρα, προκύπτει κι απογοήτευση για την αδυναμία υλοποίησης που οδηγεί και πάλι εκ νέου σε τιμωρία στους συνήθεις «υπόπτους», εκείνους που είναι εύκολο να γίνονται συνεχώς νέες περικοπές.

Το απελπιστικό συμπέρασμα φυσικά είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ασχέτως χρώματος, εμφανίζεται μικρότερο του «λίγου» για να διαχειριστεί την πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα, εξαιτίας των λαθών και της ανικανότητας των προηγούμενων που απλώς κληροδότησαν προβλήματα και λάθη…