Δεν είναι πλέον φιλανθρωπία… είναι ανάγκη…

Κι όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα κι οι ψυχές μαλακώνουν, τόσο έρχονται στο μυαλό κι οι συνάνθρωποι που βρίσκονται σε αδυναμία. Μόνο που τα τελευταία χρόνια, έπαψε πλέον να είναι στην διακριτική ευχέρεια του καθενός η διάθεση να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί εκείνους που το χρειάζονται και το περιμένουν! Είναι πλέον ανάγκη και κοινωνική υποχρέωση κι όχι απλή φιλανθρωπία…!

Μέρες που είναι, ακούμε διάφορα γύρω μας από επώνυμους κι απλούς θνητούς για την ανάγκη βοήθειας σε αδύναμους συνανθρώπους μας. Εικόνες πλούσιων κυριών που έχουν συνδέσει το όνομά τους με την φιλανθρωπία, κατακλύζουν και πάλι τηλεοπτικά κανάλια ιδιοκτησίας των συζύγων… και γενικώς, διάφοροι ευκατάστατοι εμφανίζονται να κάνουν δωρεές και να προσφέρουν γενικώς…

Καλά κάνουν κι αφού έχουν και φοροαπαλλαγή, γιατί όχι; Αρκεί να πληρώνουν τους φόρους τους βέβαια για τα δισεκατομμύρια που κερδίζουν… Γιατί έχουμε δει ν’ ασκούν φιλανθρωπία και κάποιοι που σήμερα πλησιάζουν στη φυλακή για χρέη πολλών εκατομμυρίων στο δημόσιο…

Η κατάσταση όμως έχει διαμορφωθεί αλλιώς πλέον! Η φιλανθρωπία μπορεί να μείνει σε κείνους που κυνηγάνε τη δημοσιότητα ή τις φοροαπαλλαγές. Η πραγματική βοήθεια στους αδύναμους συνανθρώπους μας που πλέον δε χρειάζεται ούτε να τους αναζητήσουμε σε υπηρεσίες και φορείς ούτε να ρωτήσουμε αφού έτσι να γυρίσουμε δίπλα μας θα τους δούμε… αποτελεί ελάχιστη κοινωνική υποχρέωση και ανάγκη για όλους μας!

Με τα λίγα ή τα περισσότερα που έχουμε, σε κανέναν πλέον δεν περισσεύει κάτι… ωστόσο κάποιοι, δεν έχουν ούτε αυτά τα λίγα που θα τους επέτρεπαν να γιορτάσουν στοιχειωδώς, τις Άγιες Μέρες. Αυτό που εμείς θεωρούμε δεδομένο, έφτασε για πάρα πολλούς γύρω μας να είναι ονειρώδης κατάκτηση πλέον μετά από μήνες ανεργίας κι αδυναμίας εξεύρεσης διεξόδου στο αδιέξοδο που βιώνουν!

Μια σακούλα με τρόφιμα, παλιά ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, απαραίτητα σπιτιού, όλοι έχουμε πιο δεύτερα απ’ τα πρώτα μας. Μπορούμε φέτος να τα μοιραστούμε με κείνους που δεν έχουν καθόλου!  Δε χρειάζεται πολλά και μεγάλα, λίγα και μικρά, αθόρυβα και ήσυχα, μπορούμε ο ένας να βοηθήσει τον άλλον μέχρι να περάσουν τα δύσκολα!

Στη γειτονιά μας, στο χωριό μας, στη συνοικία μας, σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν να χτυπήσει η πόρτα και κάποιος να τους τείνει μια χείρα βοηθείας! Κι αν δεν έχουμε υλικά να προσφέρουμε, αυτή η χείρα βοηθείας μπορεί να φέρει χαμόγελο και ζεστασιά, ουσιαστικά κι όχι φτιαγμένα με ιλουστρασιόν διάθεση για το θεαθήναι!

Δεν χρειάζεται να μας παροτρύνει κάποιος, ως λαός έχουμε επανειλημμένα αποδείξει ότι ξέρουμε να στηρίζουμε και να βοηθάμε τα’ αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας. Απλώς κάποιον να μας το θυμίζει χρειαζόμαστε αφού απορροφημένοι όπως είμαστε στη σκληρή καθημερινότητα, πολλές φορές ξεχνάμε πόση δυστυχία υπάρχει γύρω μας, ασχολούμενοι μόνο μ’ αυτά που εμείς κόψαμε ή στερούμαστε λόγω κρίσης.

Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία κι ούτε θα έχει καμιά φοροαπαλλαγή η όποια βοήθεια στον διπλανό μας αδύναμο συνάνθρωπο! Απλή ένδειξη κατανόησης θα είναι κι απόδειξη ότι μπορεί όλα να τα υποβλέπουν και να μας τα πάρουν αλλά δεν θα πάρουν το πολυτιμότερο, την ανθρωπιά μας! Κι οι Έλληνες έχουμε πολλή απ’ αυτήν! Το έχουμε αποδείξει και συνεχίζουμε να το αποδεικνύουμε… δυστυχώς ευκαιρίες δίνονται πολλές πλέον…