Θα βρίσκουμε υποψήφιους…;

Μειώνονται οι αμοιβές νέων βουλευτών κι εκλεγμένων της τοπικής αυτοδιοίκησης, επιτέλους  και το μέγα ερώτημα είναι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το κλίμα, έτσι όπως περιορίστηκαν τα κάθε είδους έσοδα, από αντιμισθία έως και τα… τυχερά… που διαπιστώνουμε ότι πολλοί είχαν τελικά, για όλους τους εκλεγμένους, θα βρίσκουμε πρόσωπα να ενδιαφέρονται να εμπλακούν στην πολιτική; Γιατί τώρα, θα πρέπει μοναδικό κίνητρο να είναι η προσφορά αφού κι η δημοσιότητα, μάλλον αρνητική είναι πλέον με το όνομα που έφτιαξαν…

Είχαμε κάποιες μειώσεις στους αυτοδιοικητικούς κάποια στιγμή με τον Καλλικράτη, κάτι είχε ακουστεί για κάποιες ψιλοπερικοπούλες στα βουλευτικά επιδόματα και για τις συμμετοχές σε επιτροπές και τώρα, με το τρίτο μνημόνιο, έρχονται κανονικές περικοπές σε όλους τους εκλεγμένους και ειδικά στις συντάξεις. Επιτέλους; Επιτέλους!

Να μην αναφερθούμε στη σφαγή που έχουν υποστεί οι υπόλοιποι μισθωτοί και συνταξιούχοι αυτού του κράτους… Περιττό! Λογική συνέχεια είναι η περικοπή στους εκλεγμένους…

Ωστόσο, προκύπτει ένα θέμα. Με μείωση των αποδοχών τους και ασυμβίβαστο με τα επαγγέλματά τους αλλά κυρίως με τον περιορισμό της ελευθερίας που είχαν συνηθίζει, σε επαφές που έφερναν… «νόμιμες» προμήθειες, «χρυσές» γνωριμίες και πληροφορίες, για όλους, βουλευτές κι αυτοδιοικητικούς, απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς, αυτοκόλλητους δηλαδή, που μπορεί να μοιραζόταν κι έναν τραπεζικό λογαριασμό ή την αγορά μια έκτασης βρε αδελφέ…, κάτι κουμπάρους και ειδικούς συμβούλους που συνηθίσαμε σε δήμους, κάτι κολλητούς εργολάβους…, ζορίζουν τώρα τα πράγματα…

Γιατί, ένα κίνητρο καλό, ήταν κι η ξαφνική αύξηση των εσόδων για τους περισσότερους εκλεγμένους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που πήγαιναν για τη δόξα! Κι άντε, βουλευτές υπάρχουν πολλοί που φρόντισαν οι γονείς, τέλος πάντων που προηγήθηκαν στην πολιτική, να μην έχουν ως βιοποριστικό επάγγελμα την πολιτική τα βλαστάρια τους έστω κι αν τους κληροδότησαν μόνο ένα ρολόι…, στην τοπική αυτοδιοίκηση όμως, πολύς κόσμος μπήκε για πρόσβαση σε «χρυσές πληροφορίες» και «νόμιμες προμήθειες», όπως αποδεικνύεται με κάτι τρελούς λογαριασμούς που ανοίγουν αλλά και με περιουσίες που ξαφνικά έγιναν απ’ το πουθενά…

Και τώρα; Με τι κίνητρο θα προσέρχονται στην πολιτική οι νέοι πολιτικοί; Μόνο με αλτρουιστική διάθεση προσφοράς στο συνάνθρωπο; Γιατί κι η δόξα, δεν είναι πια τόσο σημαντική κι ενδιαφέρουσα όπως παλιά… μάλλον αρνητική είναι! Και πού θα βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι; Μάλλον απ’ τις νέες γενιές θα πρέπει να περιμένουμε να προκύψουν!

Τα δείγματα που έχουμε για προσφορά χωρίς αναμονή ανταλλαγμάτων και άλλων τινών γενικώς…, δεν είναι και τα καλύτερα! Κι επειδή ακριβώς δεν μας συνήθισαν σε αλτρουιστικές κι άλλες παρόμοιες ενέργειες και δράσεις, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μάλλον θα δυσκολευόμαστε να βρούμε νέους πολιτικούς στο εγγύς μέλλον.

Η ελπίδα για συνολική αλλαγή νοοτροπίας που θα οδηγήσει και στην ανάδειξη υγιών πολιτικών από μια υγιή και σωστά εκπαιδευμένη πλέον κοινωνία που θα εκλείψει η λαμογιά, η προσπάθεια διαφυγής των συνεπειών παράβασης των νόμων κι η επιλογή πάντα των πλαγίων οδών για καθετί ξεκινάμε, μπορεί να πεθάνει τελευταία… αν δεν έχει πεθάνει ακόμη…