Όταν λέμε τελευταία όμως… εννοούμε τελευταία!

Συνηθίσαμε τα ξενύχτια μπροστά στην τηλεόραση, περιμένοντας να μάθουμε τι θα γίνει με τη δόση μας κι ενώ κάποιοι «φαγώνονταν» , συγγνώμη διαπραγματευόταν, μεταξύ τους για τη χώρα μας με μας απόντες… Είχαμε κι άλλες φορές θετικά αποτελέσματα από τέτοιες ευρωπαϊκές ολονυχτίες… Αυτή τη φορά όμως, χωρίς πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες, καλά θα κάνουμε να δουλέψουμε οργανωμένα και να υλοποιήσουμε όσα υπογράψαμε γιατί πρόκειται φυσικά για την τελευταία μας ευκαιρία…

Περάσαμε από χίλια κύματα, επισκέψεις είχαμε, καβγάδες είχαμε, κυβέρνηση κοντέψαμε να μην έχουμε, μέτρα πήραμε κι άλλα μέτρα δηλαδή, αλλά τελικά το άγχος μέχρι τελευταία στιγμή, δεν τα γλιτώσαμε! Καρφωθήκαμε πάλι να περιμένουμε τι θ’ αποφασίσουν οι άλλοι για μας…

Έτσι όπως τα καταφέραμε, επιλογές δεν είχαμε ούτως ή άλλως… Τη δόση περιμέναμε για να συνεχίζουμε να λειτουργούμε, λένε τώρα…, ως κράτος… Μπορεί να μην στέγνωσαν τελικά τα ταμεία απ’ τον Σεπτέμβριο όπως απειλούσαν οι αρμόδιοι αλλά η δόση είναι άκρως απαραίτητη και τώρα που εγκρίθηκε, την περιμένουμε εναγωνίως!

Βέβαια, κάποια άλλη στιγμή, ένα καλοκαίρι, περάσαμε πάλι ένα τέτοιο άγχος, μεγαλύτερο απ’ τα άλλα και ξενυχτήσαμε, ξημερώσαμε μάλλον, μέχρι ν’ ακούσουμε την πολυπόθητη συμφωνία που έδινε στη χώρα το μεγαλύτερο δάνειο όλων των εποχών και διέσωζε τις τράπεζες που τότε μας είχαν πείσει πως θα βούλιαζαν αν δεν τις στήριζαν… Και μόλις ανακοινώθηκε η συμφωνία, οι τότε κυβερνώντες, πήγαν διακοπές με τον τότε πρωθυπουργό, να κάνει κανό φωτογραφιζόμενος και τους κολλητούς του να διατυμπανίζουν ότι κέρδισαν τη μάχη άρα δικαιούνται ξεκούρασης! Αξέχαστες εποχές που θα τις θυμόμαστε όλοι γι απάντα αφού εκείνη την ανικανότητα πληρώνουμε όλοι σήμερα κι από τότε αρχίσαμε να σερνόμαστε σε νέες λύσεις πιο σκληρές με όλο νέα μέτρα που συνεχώς έρχονται και τελειωμό δεν έχουν!

Άρα, τίποτε καινούργιο αυτή τη φορά; Κι όμως, αυτή η φορά είναι μοναδική! Όχι μόνο γιατί αυτά τα μέτρα θα είναι ούτως ή άλλως τα τελευταία λόγω πλήρους αδυναμίας πλέον των πολιτών να πληρώσουν κι άλλα… όχι μόνο επειδή η βουλή δεν αντέχει να περάσει κι άλλα πακέτα μέτρων αφού δεν θα μείνει βουλευτής για βουλευτής στα κόμματα της συγκυβέρνησης… αλλά κυρίως επειδή αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα κι αν δεν δουλέψουμε όλοι μαζί, αν δεν προσπαθήσουν οι αρμόδιοι ενωμένοι να υλοποιήσουν τα όσα πρέπει να γίνουν τελικά κι όχι μόνο επειδή τα ζητούν οι δανειστές…, έχουμε τελειώσει ως κράτος!

Τα παιχνιδάκια κι οι πολιτκάντικες επιλογές, τα ψέματα κι οι προσπάθειες να ξεγελάσουμε ο ένας τον άλλον κι όλοι μαζί τους κουτόφραγκους που είτε το θέλουμε, είτε όχι, μας ταΐζουν αφού εμείς αποτύχαμε παταγωδώς να διαχειριστούμε την ελευθερία μας, τελείωσαν πλέον! Ήρθε η ώρα μηδέν!

Ο πλανήτης βαρέθηκε ν’ ασχολείται μαζί μας και δεν μπορεί να τον αδικήσει κανείς! Είπαν να μας βοηθήσουν μια φορά, δυο τρεις… πόσο θα συνεχίσουν να το κάνουν ενώ εμείς αδιαφορούμε και συνεχίζουμε στους ίδιους ρυθμούς;  Ζητάνε ανταλλάγματα, φυσικά κι αναμενόμενο είναι! Το θέμα τι κάνουμε εμείς ώστε να μπορούμε να περιορίσουμε αυτά που θα δώσουμε τελικά! Γιατί, αν δεν αποδείξουμε κι εμείς ότι είμαστε αποφασισμένοι να δράσουμε, ν’ αλλάξουμε όλα αυτά που μας οδήγησαν σ’ αυτό το κατάντημα, αν δεν προσπαθήσουμε να βάλουμε τάξη, τζάμπα θα πάνε κι οι θυσίες κι η ανέχεια που βιώνουν πλέον όλο και περισσότεροι από μας κι όλη αυτή η κατάντια που βρεθήκαμε ξαφνικά όταν όλοι μαζί «πέσαμε απ’ τα σύννεφα»…

Είναι η τελευταία μας ευκαιρία, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είτε το συνειδητοποιήσαμε όλοι μας, είτε όχι… Δεν θα ξανασχοληθεί κανείς μαζί μας και θα μας ρίξουν στον καιάδα αν δεν προσπαθήσουμε κι εμείς προς τη σωστή κατεύθυνση της εξυγίανσης, της διόρθωσης των λαθών και της ομαλοποίησης της λειτουργίας του κράτους σε σωστές βάσεις. Μακάρι να το συνειδητοποιήσουμε όλοι =, ο καθένας απ’ την δική του πλευρά και να είναι η τελευταία φορά που ξενυχτάμε περιμένοντας τη δόση μας…