Όπως ξεσκαρτάρει η αγορά, να ξεσκαρτάρει και το δημόσιο…

Ναι, όντως ζητήθηκαν λίστες με δημοτικούς υπαλλήλους και ζητείται αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων με στόχο τη μείωση του αριθμού τους κι έχουν γίνει διάφορες κινήσεις επί του θέματος. Όταν όμως κλείνουν μαγαζιά στην ελεύθερη αγορά και μεταξύ αυτών πολλά υγιή αλλά κι εκείνα που χρωστούν ή δεν τηρούσαν τους κανόνες της αγοράς ή απλώς υπήρχαν χωρίς να προσφέρουν κάτι στην επιχειρηματικότητα ή την ομαλή λειτουργία της αγοράς, δεν παραπονέθηκε κανείς κι ούτε βγήκαν στον δρόμο οι υπόλοιποι για να φωνάξουν… Μήπως να ξεσκαρταρίσει κι εκεί να δούμε πως θα πάμε παρακάτω…;

Η εικόνα γνωστή κι επαναλαμβανόμενη σε πολλές πόλεις κι έξω από κρατικά κτίρια, μια παρέα υπαλλήλων, από 30 έως 45 χρόνων συνήθως, να χαριεντίζεται με το τσιγάρο στο ένα χέρι και τον καφέ στο άλλο, έξω απ’ το δημόσιο κτίριο, κάθε μισή με μια ώρα. Η άνεση του χρόνου που επιτρέπει τόσοι συχνό «ντουμάνιασμα», οδηγεί σε δυο περιπτώσεις, ή δεν έχουν δουλειά γενικώς ή απλώς αδιαφορούν για τη δουλειά που ενδεχομένως έχουν… Κι όμως, πληρώνονται κανονικά και μάλιστα μέχρι πρότινος, πλουσιοπάροχα!

Όταν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με υπαλλήλους ιδιωτικών επιχειρήσεων ή εταιριών, το γνωρίζουν κι οι ίδιοι ότι σε λιγο καιρό, θα έρθει η απόλυση… οπότε θα «ντουμανιάζουν» ελεύθερα όπου κι όπως θέλουν… Οι δημόσιοι υπάλληλοι, πιο στενού και πιο ευρέως φάσματος, πού το είδαν γραμμένο ότι δεν πρέπει ν νιώθουν τον ίδιο φόβο;

Πόσο λογικό είναι δηλαδή να πληρώνει το κράτος που δεν έχει και μαζεύει απ’ τους μη έχοντες πολίτες, πλεονάζοντες υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο ή άσχετους που «τρούπωσαν» μετά από ώρες αναμονής και πιέσεων σε κάποιον βουλευτή;

Υπάρχουν τομείς του δημοσίου και των δήμων και κρατικών υπηρεσιών, που έχουν πράγματι πολλή δουλειά κι οι υπάλληλοι αξίζουν και το τελευταίο ευρώ που λαμβάνουν! Υπάρχουν επίσης τομείς που έχουν έλλειψη προσωπικού κι οι υπάλληλοι δεν σηκώνουν κεφάλι όλη μέρα αλλά χρειάζεται να διαβάζουν και στο σπίτι! Εκεί, είναι φυσικό να επιβάλλεται να διορθωθούν οι αδικίες!

Για να επέλθει όμως η ισορροπία κι η ορθή λειτουργία των δημοσίων και δημοτικών υπηρεσιών και εταιριών, επιβάλλεται το ξεσκαρτάρισμα που έγινε και συνεχίζει να γίνεται στην αγορά με τις υγιείς επιχειρήσεις να προσπαθούν να κρατηθούν, να γίνει και στον δημόσιο κι ευρύτερο δημόσιο τομέα!

Κόβονται επί τρία χρόνια επιδόματα στο δημόσιο κι ακόμη μένουν να κοπούν κι άλλα! Υποφέρουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες κι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι κι όλη η φασαρία γίνεται για να μην τυχόν κι απολυθεί δημόσιος υπάλληλος ακόμη κι αν είναι επίορκος ή εκκρεμεί εις βάρος του κατηγορία! Για να μην αναφερθούμε σε δημόσιους υπαλλήλους με βιλάρες και αυτοκινητάρες που σε κάθε πόλη γνωρίζουμε όλοι και κανείς δεν τολμάει να ρωτήσει πώς έγιναν όλα αυτά σε δέκα- δεκαπέντε χρόνια από έναν, άντε και δυο μισθούς ακόμη, από υπαλλήλους που ξεκίνησαν απ’ το χωριό τους χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο! 

Καλές οι απεργίες κι οι διαμαρτυρίες, καλές κι οι καταλήψεις δημοσίων και δημοτικών κτιρίων ως όπλο διεκδίκησης αλλά καλύτερη είναι η άρση αδικιών και προσπάθεια ομαλοποίησης λειτουργίας ενός κράτους που έχει ήδη διαλυθεί απ’ τις λανθασμένες επιλογές και την απίστευτη ανοχή σε όλα εκείνα που άλλα πολιτισμένα κράτη έχουν λύσει εδώ και δεκαετίες!

Όπως δεν αντέχουν στη δοκιμασία εκείνες οι επιχειρήσεις που λειτουργούσαν καταχρηστικά ή χωρίς πλάνο και κάλυψη υποχρεώσεων, έτσι επιβάλλεται να μπει μια τάξη και στον δημόσιο τομέα με τους χιλιάδες υπαλλήλους και τις καταχρηστικές αμοιβές…

Γιατί, είναι καταστροφικό, η αδικία που «χτυπάει» τις υγιείς επιχειρήσεις που αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο, να «χτυπήσει» και τους σωστούς, ενσυνείδητους κι υπεύθυνους υπαλλήλους του δημοσίου, που τελικά στερούνται κι ίσως κινδυνεύουν να χάσουν μισθό κι απαραίτητα, ώστε να μην ενοχληθούν οι υπόλοιποι που απλώς υπάρχουν και ζεσταίνουν καρέκλες… 

Γιατί, κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να μπει μια τάξη σ’ αυτή τη χώρα! Είναι απορίας άξιο πώς λειτουργεί κιόλας με το μπάχαλο που επικρατεί τόσες δεκαετίες!