Εκείνα τα παιδιά… πού είναι;

Ποιος τους θυμάται πλέον; Ούτε τα εργατικά κέντρα ως κτίρια δεν μας θυμίζουν το συνδικαλιστικό κίνημα… Εκείνο που υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται το δίκαιο των αιτημάτων των εργαζομένων και προλαβαίνει επιζήμιες αποφάσεις εις βάρος τους… Λέμε τώρα… Πού είναι οι συνδικαλισταράδες; Οι λαλίστατοι που θα έβαζαν το κορμί τους μπροστά για να υπερασπιστούν τους ψηφοφόρους τους… γιατί συναδέλφους δεν τους λες αφού εκείνοι εργάζονται και δεν δουλεύουν τον κόσμο…

Το πρώτο email που άνοιξε το θέμα της επιστροφής της εξαήμερης εργασίας στη χώρα, έφτασε και διέρρευσε εντέχνως ώστε ν’ αρχίσουν λίγο λίγο να εμφανίζονται οι αντιδράσεις. Θα εκτονωθούμε τους επόμενους μήνες φωνάζοντας τέλος πάντων και τελικά θα περάσει εντέχνως κι η πρόταση και θα δουλεύουμε κι επισήμως τα Σάββατα! Γνωστή η τακτική πλέον…

Εκτός αν… Δυστυχώς δεν υπάρχει εκτός αν… παρά μόνο αν το μετανιώσει για κάποιον λόγο η τρόικα, άλλη περίπτωση δεν υπάρχει! Γιατί, ποιος θα διεκδικήσει να μην καθιερωθεί η επαναφορά της εξαήμερης εργασίας που φέρνει τα εργασιακά δεκαετίες πίσω; Οι συνδικαλιστές; Ποιοι συνδικαλιστές; Ποιος τους θυμάται αυτούς; Πού είναι χαμένοι ή χωμένοι, καλύτερα;

Πού είναι εκείνα τα παλικάρια που φώναζαν στις κάμερες κι απειλούσαν θεούς και δαίμονες κι ο «στρατός» τους πίσω τους χαμογελούσε κι ακολουθούσε θεωρώντας ότι όντως έχει δύναμη ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα κι ότι εξέλεξαν τους καλύτερους που θα διαφυλάξουν τα δικαιώματά τους! Πού είναι εκείνοι οι καλοζωισμένοι πρόεδροι που δήλωναν σοσιαλιστικότεροι των σοσιαλιστών και σήμερα κρύβονται;

Αλλά και σε τοπικό επίπεδο, εκτός απ’ τα κλειστά γραφεία του Εργατικού Κέντρου και τους καφέδες που πίνουν συνδικαλιστές κι εκ περιτροπής «επώνυμοι», φίρμες, εργαζόμενοι, τι άλλο προκύπτει απ’ τους τοπικούς συνδικαλισταράδες;

Έχουν καταλυθεί τα πάντα, έχει διαλυθεί το εργασιακό σύμπαν, δεν έμεινε κεκτημένο και δικαίωμα που κερδήθηκε τον 20^ο αιώνα, που να μην καταργηθεί, οι εργαζόμενοι δεν ξέρουν από πού να περιμένουν και το επόμενο «χτύπημα» και το συνδικαλιστικό κίνημα διατείνεται ότι υπάρχει! Και μάλιστα ένας κουρασμένος Πρόεδρος απειλεί κιόλας μην τυχόν και πειράξουν το πενθήμερο! Καλά, φοβήθηκαν όλοι τώρα! Κι όσο σκέφτονται και τις κινητοποιήσεις που μπορεί να ξεσηκώσει ο συγκεκριμένος Πρόεδρος, τους πιάνει κρύος ιδρώτας!

Ντροπή και τσίπα σ’ αυτή τη χώρα, δεν έχει μείνει εδώ και χρόνια, το ξέρουμε! Αλλά, μια ύστατη προσπάθεια, μια τελευταία υπενθύμιση ύπαρξης έστω, πριν τον πλήρη εξευτελισμό του, θα μπορούσε να κάνει το περίφημο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας με τόσες ευκαιρίες που δίνονται σχεδόν καθημερινά! Και δε νοείται βέβαια αντίδραση η θλιβερή βόλτα με τις σημαίες και τα πανό στην έναρξη της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης που περιφέρουν τη θλιβερή εικόνα τους δημιουργώντας απλώς κυκλοφοριακό κομφούζιο στην πόλη!

Στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων και στις αίθουσες που δίνονται οι πραγματικοί αγώνες στις μέρες μας και ξηλώνονται καθημερινά δικαιώματα, εκεί είναι η θέση τους! Κι αν δεν τα καταφέρουν, να έχουν την αποδοχή εκείνων που τους ψήφισαν, γιατί συνάδελφοι δεν είναι αφού οι υπόλοιποι εργάζονται και δεν κάνουν χρήση της συνδικαλιστικής ιδιότητας για να γυρνάνε όλη μέρα από δω κι από κει…, και να κατεβάζουν χιλιάδες κόσμου που θα φωνάζει και θα διεκδικεί!

Κι αυτά τα περί κόμματος και κινήματος που αποφάσισαν οι πράσινοι συνδικαλιστές, φούμαρα κι αποτέλεσμα εσωτερικών καβγάδων του ΠΑΣΟΚ, μόνο απόδειξη ότι ο συνδικαλισμός έχασε την κατεύθυνσή του στη χώρα αποτελούν! Όπως κι ότι οι φίρμες συνδικαλισταράδες που διαχειρίζονταν εκατομμύρια επιχορηγήσεις, μετακινήθηκαν σ’ άλλους πολιτικούς χώρους κι άλλους τέτοιους γελοίους θεατρινισμούς που το μόνο που καταφέρνουν είναι να πληγώνουν μια απ’ τις πιο αξιόλογες λειτουργίες των σύγχρονων κοινωνιών, τη δυνατότητα συνδικαλισμού των εργαζομένων!

Ωστόσο, αν πράγματι επιθυμεί κάποιος να ξαναδεί από κοντά έναν συνδικαλιστή, έστω κι ως κάτι που τείνει να εκλείψει τελείως, μια βόλτα απ’ τα Εργατικά Κέντρα όπως αυτό της Ξάνθης, λογικές ώρες όμως, εκείνες του καφέ κι όχι του… τσίπουρου…, θα μπορούσαν να φανούν αποτελεσματικές… Να τους δούμε για να του θυμόμαστε, ειδικά τα Σάββατα που θα δουλεύουμε και θα σκεφτόμαστε πόσο μαχητικοί ήταν για μας…!

e-thrakinews.gr