Υποθέσεις που περνάνε στα «ψιλά» αποδεικνύουν ότι οι υπηρεσιακοί υπουργοί που λειτουργούν ως πολίτες κι όχι ως πολιτικοί με το άγχος της επανεκλογής, διαχειρίζονται με σύνεση και φειδώ το δημόσιο χρήματα και τα δημόσια πράγματα, καθιστώντας αδύνατη τη σύγκριση με τους πολιτικούς που σε λίγες μέρες θα ξαναπάρουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους…
Μέσα στην ανάγκη για πλήρη τρομοκράτηση και προσπάθεια χειραγώγησης απ’ τη μια ή την άλλη πλευρά, η ενημέρωση γενικώς είναι πολύ απασχολημένη με το παιχνίδι και την παρουσίαση των αλλοπρόσαλλων δημοσκοπήσεων για να δώσει και ν’ αναδείξει κάποιες σοβαρές όσο κι ενδεικτικές ειδήσεις!
Την διαχείριση του κράτους αυτό το διάστημα που την έχουν αναλάβει υπηρεσιακοί υπουργοί, δηλαδή άνθρωποι με κοινωνική κι όχι καθαρά πολιτική παρουσία, δεν την κρίνει κανείς και δεν πολυασχολείται κάποιος. Υπάρχει το πολιτικό σύστημα που ήρεμο απ’ τις ευθύνες της διαχείρισης, ασχολείται μ’ αυτό που γνωρίζει καλύτερα, το κυνήγι της εξουσίας!
Κι αυτό το κυνήγι, παραδοσιακά αποτελεί την αγαπημένη ενασχόληση κι άλλων κλάδων που το παρακολουθούν και συμμετέχουν με τον τρόπο τους… έστω και παρασιτικό…
Μένει στη άκρη λοιπόν η παρακολούθηση της λειτουργίας των υπηρεσιακών υπουργών που όμως μπορούν να οδηγήσουν σε επικίνδυνα συμπεράσματα για την διαχείριση των πολιτικών που δεν αντέχει σε καμιά σύγκριση με τα όσα σήμερα ισχύουν!
Γιατί, όταν υπηρεσιακοί υπουργοί, αρνούνται να υπογράψουν κονδύλια και δράσεις που κοστίζουν δυσανάλογα με την προσφορά τους στο κράτος και τους πολίτες ή όταν κάποιες κινήσεις και δράσεις εκμεταλλεύονται στο έπακρο την άνεση που προσφέρει η διαχείριση δημοσίου χρήματος και τις ακυρώνουν παρά την ευκολία της έγκρισης που έλαβαν απ’ τους πολιτικούς προκατόχους τους, το μόνο που καταφέρνουν είναι ν’ αποδεικνύουν την αναλγησία του πολιτικού προσωπικού της χώρας!
Αυτή η σύγκριση είναι επικίνδυνη για πολλούς λόγους, ο βασικότερος των οποίων είναι η αποτελεσματικότητα της δημοκρατίας σ’ έναν λαό που έχει αποδείξει ότι δεν γνωρίζει να την διαχειριστεί και να φέρει την καλύτερη απόδοση για τα κοινά μέσω της ψήφου του. Τέτοιου τύπου συμπεράσματα οδηγούν σε λεπτές κι επικίνδυνες ισορροπίες που όσο απαραίτητες είναι , άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχουν σύγχρονοι πολιτικοί να τις κρατήσουν!
Τελικά η πολιτική ούτε διδάσκεται, ούτε μαθαίνεται, ούτε γεννιέται κάποιος γνωρίζοντάς την και φυσικά ούτε κληρονομείται όπως λανθασμένα θεωρούμε σ’ αυτή τη χώρα! Η πολιτική πηγάζει απ’ την ανάγκη να προσφέρει κάποιος στο σύνολο, ανιδιοτελώς και με αίσθημα ευθύνης πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι στην οικογένειά του!
Όποιος αισθάνεται και λειτουργεί έτσι, είναι καλός πολιτικός, υπηρεσιακός ή εκλεγμένος! Όλοι οι υπόλοιποι, απλώς κοροϊδεύουν τον κόσμο και τελικά τον εαυτό τους αφού ξεχνούν ότι δεν μπορούν να δηλώνουν επάγγελμα πολιτικός…
Πάντως, καλά είναι να έχουμε πού και πού υπηρεσιακές κυβερνήσεις σ’ αυτόν τον τόπο, μήπως και ξεκαθαρίζουν κάποια θέματα ή μήπως και περισώζουμε κάτι τέλος πάντων, έστω κι ελάχιστο απ’ την… χρηστή και… υπεύθυνη διαχείριση που διασφαλίζουν οι πολιτικοί που εκλέγουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου