ΔΕΘ είναι μόνο εκεί που βρίσκεται….

 

….σε άλλη τοποθεσία, θα είναι μια άλλη έκθεση…. Διότι ακόμη και το κυκλοφοριακό κομφούζιο των ημερών της έκθεσης, αποτελεί εθιμο για τους Θεσσαλονικείς που φροντίζουν να μην το επιβαρύνουν αφού γνωρίζουν πολύ καλά την αξία της ΔΕΘ για την πόλη.

Χρόνια η συζήτηση για τη μεταφορά του εκθεσιακού χώρου της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης εκτός του πολεοδομικού συγκροτήματος. Και να οι προτάσεις για εκτάσεις στη Δυτική Θεσσαλονίκη και να οι προτάσεις για μετεξέλιξη της έκθεσης και να το ένα και να το άλλο… Βέβαια, προεκλογικές δεσμεύσεις από υποψήφιους δημάρχους Θεσσαλονίκης, δεν παρακολουθήσαμε να βρίσκονται στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης και δικαίως!

Διότι, ένα απ’ τα σήματα κατατεθέντα της πόλης φυσικά είναι η ΔΕΘ! Με όλα τα θετικά και αρνητικά που τη συνοδεύουν κάθε πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο. Κυκλοφοριακό κομφούζιο, κλειστές κεντρικές λεωφόροι λόγω των παραδοσιακών πλέον συλλαλητηρίων, ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων με εμφανή της παρουσία τους σε όλη την πόλη κτλ. Όμως, γεμάτα ξενοδοχεία επί 10 ημέρες τουλάχιστον, γεμάτα τα καταστήματα εστίασης όλων των ειδών, κίνηση στην αγορά της πόλης εξαιρετικά αυξημένη, ενίσχυση του οικονομικού ιστού που φυσικά απλώνεται σε όλους τους δήμους μέσω των επαγγελματιών που καρπούνται την έλευση επισκεπτών και φυσικά η Θεσσαλονίκη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος με τις ανακοινώσεις του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης όπως παραδοσιακά πλέον συμβαίνει. Οικονομική αποτίμηση περί τα 50 εκατομμύρια όπως φάνηκε το 2020 που δεν διοργανώθηκε η ΔΕΘ λόγω κορονοϊού..

Υπάρχει βέβαια και το φολκλόρ κομμάτι της ΔΕΘ, με τη μαύρη μπύρα και το λουκάνικο, τις συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών και τα κάθε είδους δρώμενα που λαμβάνουν χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης αλλά και στη συνέχεια. Όλα αυτά βέβαια επειδή οι επισκέπτες απ’ όλο το πολεοδομικό συγκρότημα της πόλης, μπορούν να φτάσουν στη ΔΕΘ με συγκοινωνία και να συνδυάσουν τη βόλτα τους με επίσκεψη στην πόλη, στην παραλία και σε όλα όσο διαθέτει το κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Υπάρχει άραγε κανείς που να μπορεί να φανταστεί το κέντρο της Σαλονίκης χωρίς τον εκθεσιακό χώρο της ΔΕΘ που όλο το χρόνο φιλοξενεί κλαδικές εκθέσεις που επίσης δίνουν ζωή και χρώμα στην πόλη; Λευκός Πύργος, Λαδάδικα, παραλία, κάστρα, ΔΕΘ αποτελούν τα σήματα κατατεθέντα της πόλης και πρόκειται για μια πραγματικότητα που χτίστηκε επί δεκαετίες προσθέτοντας στο brand name της Θεσσαλονίκης.

Πολλές και διάφορες οι φωνές που εδώ και χρόνια προσπαθούν να τραβήξουν τα φώτα της δημοσιότητας με επιστολές, εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες, για τη μεταφορά της ΔΕΘ σε εκτάσεις στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Επιχειρήματα πολλά που φυσικά έχουν σχέση με την άνεση χώρου, την έλλειψη κυκλοφοριακών θεμάτων στο κέντρο της πόλης και άλλα παρόμοια.

Μόνο που τελικά, μια οποιαδήποτε έκθεση σε άλλη τοποθεσία, ανατολικά, δυτικά, βόρεια ή νότια, απλώς δε θα ήταν πλέον η ΔΕΘ! Θα ήταν άλλη έκθεση, με κάποια κοινά χαρακτηριστικά ίσως με τη ΔΕΘ και ίσως με περισσότερους εκθέτες που όμως θ’ απευθυνόταν αποκλειστικά σε επαγγελματίες και θα ‘χανε όλη αυτή την αύρα που συνοδεύει τη ΔΕΘ. Ακόμη μια εμπορική έκθεση στην άκρη μιας πόλης δηλαδή. Μια ‘κρύα’ κι αποκεντρωμένη έκθεση που θα έμοιαζε πολύ με κάποιες προσπάθειες όπως αυτή της Ρώμης που τελικά χρεωκόπησε δύο φορές όταν αποκεντρώθηκε.

Και φυσικά όπως είναι σήμερα ο χώρος της έκθεσης δεν ακολουθεί τη σύγχρονη άποψη περί εκθέσεων και φυσικά χρειάζεται ανάπλαση ο χώρος ώστε να συνάδει με το κέντρο της πόλης. Απαραίτητη κρίνεται η παρέμβαση που σε κάποια σημεία ενδεχομένως θα πρέπει να είναι παραπάνω από ήπια, ώστε να διασφαλίζεται και η εναρμόνιση με την εξέλιξη της πόλης. Και φυσικά πρέπει να γίνει προσπάθεια αποσυμφόρησης του κέντρου εκείνη την περίοδο που το κέντρο ασφυκτιά. Μόλις ξεπεραστούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύνολο της Ευρώπης και όχι μόνο κι επανέλθει η οικονομική ζωή στην κανονική ροή της, θα είναι κι ο καιρός ν’ ασχοληθούν οι αρμόδιοι με το θέμα ώστε ν’ απολαύσουμε τις πρώτες αλλαγές στην αμέσως επόμενη ΔΕΘ.

Σε πολλές περιπτώσεις όπως έχουμε μάθει με τον δύσκολο τρόπο, αυτόν της αποτυχίας προσπαθειών, πρόοδος κι εξέλιξη δε σημαίνουν απαραίτητα κατάργηση των παλαιών συνηθειών ή γεγονότων αλλά διαμόρφωση, μετεξέλιξή τους στο επόμενο στάδιο, που φέρνει και την εναρμόνισή τους με τη γενικότερη εξέλιξη και πρόοδο.