Μόνο κομματική θλίψη πλέον…

Πόσο όμως έχει διαλυθεί τελείως κι η παραμικρή αίσθηση του παρελθόντος, σε κάθε περίπτωση, εικόνα, συγκέντρωση, ομάδα, προσπάθεια, των κομμάτων στη σύγχρονη λαβωμένη και διαλυμένη Ελλάδα…

 Οι παλαιότεροι που είχαν την «τύχη» τέλος πάντων, να ζήσουν εκ των έσω ή εκ του μακρόθεν, την έννοια «κομματικός» σε όλες τις εκφάνσεις, σίγουρα θα θυμούνται τον ενθουσιασμό και το πάθος που απέπνεε η συμμετοχή των περισσοτέρων, σε κάποιο απ’ τα κόμματα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Ομάδες εργασίας, ομάδες κοινωνικού έργου, επιμόρφωση, κομματική ενημέρωση, κοινωνικές εκδηλώσεις, καφέδες, απογευματινά γυναικών, ακόμη και χοροί διοργανωνόταν και πάντως σίγουρα κοπή βασιλόπιτας! Κι όχι μόνο διοργανωνόταν, είχαν κι επιτυχία!

Αποτελούσαν σταθερές κοινωνικές υποχρεώσεις οργανωμένων μελών αλλά και φίλων των κομμάτων και σίγουρα ήταν ένας τόπος για γνωριμίες, κοινωνικοποίηση και δραστηριοποίηση όσων διέθεταν διάθεση και χρόνο.

 Κι όταν γινόταν επίσκεψη μεγαλόσχημου, υπουργού ή άλλης κομματικής προσωπικότητας, ειδικά στην επαρχία, οι αίθουσες γέμιζαν ασφυκτικά κι οι παρουσίες ήταν έντονες ώστε άπαντες να συναντηθούν με όλους τους υπόλοιπους, ως μια επιβεβαίωση της συμμετοχής ακόμη στο κόμμα! Κι όταν δε βρισκόταν στην εξουσία, απλώς είχε λιγότερο κόσμο, οι εκδηλώσεις κι η δραστηριότητα, σταθερές, ώστε να είναι άπαντες έτοιμοι για την επόμενη περίοδο διακυβέρνησης…

Όσο για τα κόμματα που δεν κυνηγούσαν εξουσία, κάπως έτσι κι εκεί αλλά με περισσότερη κουβέντα και καθοδήγηση επί των θέσεων και των επιχειρημάτων του κόμματος. Πάντως οι συγκεντρώσεις κι η κοινωνική επαφή στα γραφεία, αποτελούσε μια εναλλακτική για τα μέλη και τους φίλους.

Στη σύγχρονη Ελλάδα που αποδομείται ό,τι απέμεινε κι όλα πλέον διαλύονται έως εξαϋλώνονται, θλιβερές φιγούρες φαντάζουν οι συμμετέχοντες στις όποιες κομματικές συγκεντρώσεις ενώ κάθε χειροκρότημα φαντάζει απόκοσμη βουή στρατιωτικής ομάδας του παρελθόντος. Τι έμεινε να πει ένα κομματικό στέλεχος και να γίνει πιστευτό ή να ενθουσιάσει τους όποιους παρευρισκόμενους σε μια κομματική συνάντηση;

Ποιοι έμειναν να επιμένουν να πηγαίνουν σε κομματικές συναντήσεις και να θεωρούν ότι δε χάνουν το χρόνο τους αλλά υπάρχει περίπτωση, έστω και μια νέα γνωριμία που θα οδηγήσει σε φιλία, μπορεί να γίνει σε τέτοια συνάθροιση;

Το μόνο που έμεινε είναι τα προκλητικά χαμογελαστά πρόσωπα αδαών πολιτικών που φωτογραφίζονται δίπλα σε επίδοξα νέα στελέχη που ονειρεύονται θεσούλες ή απλώς τις κληρονομούν, σε φωτογραφικές πόζες ως ξεπεσμένες ντίβες σε γκαλά κι άλλες τέτοιου τύπου εκδηλώσεις που βρωμάνε παρελθόν, τότε που τα μικρά έτρεχαν να φωτογραφηθούν με τη φίρμα…

Τι είναι αυτό που μπορεί να γιορτάζει ένα σύγχρονο κόμμα, ώστε να επιτρέπονται χαμόγελα και καλοντυμένες παρουσίες που απλώς προκαλούν τη συντριπτική πλειοψηφία που υποφέρει και δεν έχει δύναμη ούτε καν να γελάσει με τα καραγκιοζιλίκια τους;

Τέλος οι γιορτές και τα πανηγύρια, μόνο θλιβερές αραχνιασμένες τακτικές ενός αμαρτωλού παρελθόντος που έφερε το τραγικό παρόν που βιώνουμε όλοι, ωσάν τιμωρία που υπήρξαμε μέλη ή φίλοι εκείνων των σχηματισμών που μας τραβούσαν ομαδικά στην καταστροφή! Θλιβερές καρικατούρες οι καλοντυμένες μακρυμαλλούσες κι οι μεταγιάπηδες νεαροί που ελπίζουν ότι θα κοροϊδέψουν όπως οι παλιότεροι και θα εκλεγούν σε θεσούλες που θα τους οδηγήσουν στη βουλή, μέσω κομματικών εκδηλώσεων και χτυπημάτων στην πλάτη, κομματικών στρατιωτών…

Κι αν κάποιοι το συνεχίζουν κι ακόμη χειρότερα, κάποιοι το δέχονται και το καλλιεργούν, απλώς επιβεβαιώνουν ότι όχι απλώς διαλυθήκαμε ως Έλληνες αλλά εξαϋλωνόμαστε αφήνοντας πίσω όλα αυτά που αδικούν το έθνος μας και τίποτα που να επιβάλλει να συνεχίσουμε να παλεύουμε…