Βαρέθηκα να κινδυνεύω…

Όσο ορεξάτος ή κεφάτος και να ξυπνήσεις το πρωί, όσο κι αν έχεις καταφέρει να περάσεις φοβίες που παλιά ήταν πραγματικές, όπως να πέσει μια γλάστρα στο κεφάλι σου, μέχρι το μεσημέρι θα καταφέρουν να σε κάνουν να θυμηθείς ότι κινδυνεύεις από πολλά και σοβαρά πράγματα που σε πλησιάζουν ό,τι κι αν κάνεις…

Όλο και θυμόμαστε οι περισσότεροι τη μαμά μας να μας συμβουλεύει να είμαστε ευπρεπείς όχι μόνο στην εξωτερική μας εμφάνιση αλλά και εσωτερικά… μήπως και μας συμβεί κάτι και μας τρέχουν στα νοσοκομεία και γίνουμε ρεζίλι… Κι εκείνες οι γλάστρες που έπεφταν απ’ τα μπαλκόνια, όταν υπήρχαν γλάστρες βέβαια, ήταν ένας κίνδυνος. Κάτι τέτοιοι ήταν οι κίνδυνοι που διατρέχαμε μέχρι πρότινος. Άντε και καμιά τράκα κατά λάθος ή από απροσεξία ή τέλος πάντων επειδή η κομψευόμενη κυρία δεν μπορούσε να κουμαντάρει το τεράστιο τζιπ που πήρε κρυφά απ’ τον επιτυχημένο σύζυγο.

Τώρα όμως, έχουμε ανακαλύψει κινδύνους που εκτός του ότι δεν τους γνωρίζαμε και ξαφνικά εμφανίστηκαν, δε μπορούμε να προστατευθούμε κιόλας! Κι επειδή δεν έχουμε ιδέα από πού μπορούν να προκύψουν κι από πού να μας έρθει, φροντίζουν να μας ενημερώνουν και να μας θυμίζουν συνεχώς, εκείνοι που μας τους έφεραν και τους εγκατέστησαν κιόλας, στην καθημερινότητά μας.

Κι έτσι, φτάσαμε στο σημείο να ξυπνάμε το πρωί φρέσκοι κι έτοιμοι για όλα, λέμε τώρα…, και μέχρι το μεσημέρι, να ένα ραδιόφωνο, να λίγο διαδίκτυο, να και μια κρυμμένη τηλεόραση που απλώς ακούμε χωρίς να βλέπουμε, θυμόμαστε ακριβώς πόσο και γιατί κινδυνεύουμε απ’ τα νέα προβλήματα που μπροστά τους εκείνο το ‘θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι’ των Γαλατών, να φαντάζει αστείο!

Χρεωκοπία, το πρώτο στη λίστα, στέρηση δόσης το δεύτερο, απώλεια εργασίας το τρίτο, έλευση νέου χαρατσιού το τέταρτο, απαίτηση στοιχειωδών απ’ την οικογένεια, το πέμπτο και πάει λέγοντας, όχι με την παραπάνω σειρά αναγκαστικά… Ανοίγεις το γραμματοκιβώτιο με πανικό στα μάτια, σηκώνεις το τηλέφωνο που έχεις σταθερή κλήση με αγωνία να θυμηθείς μήπως είναι καμιά τράπεζα, χρωστάς δε χρωστάς, σε πλησιάζει ο σύντροφος ή το παιδί σου και μέχρι ν’ ακούσεις το ‘θέλω’ είσαι σε στάση αναμονής! Βλέπεις απέναντι έναν ψιλοπερίεργο τύπο να πλησιάζει και σφίγγεις ό,τι κρατάς μέχρι να πονέσεις, ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού και μπαίνεις όπως οι πράκτορές της ομοσπονδιακής αμερικάνικης αστυνομίας, μήπως και σ έχει προλάβει άλλος.

Κάποια στιγμή είπαμε ότι θα κάνουμε υπομονή και θα περάσουν όλα αυτά, λίγη υπομονή θα χρειαζόταν. Έλα όμως που ο καιρός περνάει κι αντί για καλύτερα, γίνεται χειρότερα! Έλα που αντί να ελαττώνονται οι λόγοι που μπορεί να φοβάσαι, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο! Κι εκείνο που τους ακολουθεί στην αύξηση, είναι οι διάφορες πηγές ενημέρωσης που απλώς σου θυμίζουν ότι πρέπει να φοβάσαι, γενικώς και ειδικώς. Και για να διασφαλίσουν ότι σίγουρα θα φοβάσαι, σου παραθέτουν πολλούς λόγους ώστε να μην γλιτώσεις όσο κι αν το προσπαθείς να μην ανήκεις σε καμιά κατηγορία!

Βαρέθηκα να φοβάμαι! Κι αυτός πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος δικός τους φόβος! Γιατί αν πάψουμε να φοβόμαστε και τους γυρίσουμε στα μούτρα όλα όσα μας περνάνε ώστε να καλλιεργήσουν τους φόβους μας, απλώς δεν θα έχουν αντικείμενο και λόγο ύπαρξης! Και φυσικά δεν θα μπορούν να μας ελέγχουν πλέον…

Αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι αυτό, ίσως να έρθουν κι οι πολυπόθητες λύσεις που όσο δείχνουμε ότι μπορούν να μας φοβίζουν, τόσο απομακρύνονται…