Υποκριτική τιμωρία από... τυχαία, ακόμη έντιμους...

Η εξωφρενική είδηση που φέρνει εκνευρισμό αλλά και διάθεση εκδίκησης, αναφέρει ότι ένας άνεργος πατέρας συνελήφθη κατόπιν μήνυσης ενός καταστήματος, λόγω της «κλοπής» ενός σετ μαρκαδόρων που πήρε για το παιδί του. Τα υπόλοιπα σχολικά είδη τα πλήρωσε αλλά δεν του έφταναν τα λεφτά για τους μαρκαδόρους που προφανώς ήθελε το παιδί του και γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνει αυτό... όλοι οι γονείς που έχουν πάει για σχολικά στην αρχή του έτους, γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο που τα παιδιά διεκδικούν και το βλέμμα που προκύτπει από κάποια άρνηση αγοράς....

Η δικαιοσύνη έδωσε την τιμωρία που προβλέπεται, κάποιους μήνες με αναστολή κι αξίζει να σημειωθεί ότι ο πατέρας πήγε στο δικαστήριο χωρίς δικηγόρο αφού δεν είχε να τον πληρώσει. Και φυσικά, έτσι έπρεπε να γίνει, να δικαστεί αφού έκλεψε...

Κι ερχόμαστε στον ανάλγητο, αχαρακτήριστο υπάλληλο και στη συνέχεια τον ιδιοκτήτη του όποιου καταστήματος, δεν έχει καμιά σημασία το όνομα και το μέγεθός του, αν είναι συνοικιακό ή όμιλος..., που έπιασε τον άνεργο πατέρα να κλέβει μαρκαδόρους και τον οδήγησε στη δικαιοσύνη!

Αυτός ο υπάλληλος ή ο ιδιοκτήτης, δεν έχει ακουστά ότι η ανεργία καλπάζει; Δεν έχει ακουστά ότι ο πατέρας θα κάνει τα πάντα για να μην αντικρύσει εκείνο το γνωστό υποτιμητικό και παραπονιάρικο βλέμμα του παιδιού που προκύτπει όταν δεν καλύπτεται μια ανάγκη του; Κι αυτό καλύπτει οποιονδήποτε να κλέβει, είναι η κρίσιμη ερώτηση. Όχι βέβαια! Ωστόσο, μια κίνηση όπως να δωρίσει ο ιδιοκτήτης, το σετ των μαρκαδόρων και ίσως να κάνει κι ένα δώρο στο παιδί του άνεργου, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ιδιαίτερες ευχαριστίες, σίγουρα θα είχε καλύτερα αποτελέσματα... ειδικά στα μάτια του παιδιού και στο μέλλον του.

Χωρίς να έχουμε όλα τα στοιχεία για τον πατέρα και υποθέτοντας ότι έμεινε άνεργος λόγω κρίσης κι όχι επειδή είναι «χαραμοφάης» και φυσικά θεωρώντας ότι δεν είχε ξανακλέψει στη ζωή του, η κίνηση του ιδιοκτήτη να τραβήξει τόσο την υπόθεση ώστε να φτάσει στα δικαστήρια, μόνο σε λύπη για την κατάντια του καταστηματάρχη ή διευθυντή του ομίλου μπορεί να οδηγήσει. Και δεν θα είναι άδικο αν νιώσει κάποιος κι εκείνη την φυσιολογική εκδικητική διάθεση που φέρνει στο στόμα τη φράση: «να βρεθείς στη θέση του άνεργου για να το νιώσεις»...

Όσο για το παιδί που είδε τον πατέρα του να σύρεται στα δικαστήρια και να τιμωρείται για μια πράξη που του έλεγε συχνά πόσο κακή είναι, θα είναι πράγματα έκπληξη αν δεν καταλήξει σε κάποιο πεζοδρόμιο να καταστράφει οτιδήποτε κοινό και δημόσιο που θα χρησιμοποιεί κι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος που διέσυρε τον πατέρα του δίνοντας τέτοια δημοισότητα και συνέχεια στο θέμα.

Απαράδεκτη η κλοπή κι αλίμονο αν φτάσουμε όλοι επικαλούμενοι την κρίση, να μην πληρώνουμε ό,τι ψωνίζουμε και κλέβουμε για να καλύψουμε ανάγκες των παιδιών μας. 

Ωστόσο η ανθρωπιά κι η αναγνώριση της ανάγκης και της απόγνωσης τπου διπλανού μας, είναι απ’ τα στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να κρατήσουμε τη συνοχή μας ως κοινωνία και θα βοηθήσουν να βγούμε απ’ το τραγικό αδιέξοδο που μας έχει οδηγήσει η τακτική άλλων, πραγματικών κλεφτών, που πράγματι έκλεψαν μεγάλα ποσά απ’ τον δημόσιο, κοινό κουβαρνά κι όχι για να ταϊσουν τα παιδιά τους αλλά για να χορτάσουν την απληστία τους... κι όμως κυκλοφορούν ελεύεθροι κι έχουν επανειλημμένως ψηφιστεί από πολλούς όπως και κάποιους ιδιοκτήτες καταστημάτων που πωλούν μαρκαδόρους...