Όταν φτάσαμε να δικαιολογούμε την χειροδικία…

Πόσο μπορεί να ελπίζει άραγε ένας λαός που θέλει να λέγεται πολιτισμένος, όταν έφτασε στο κατάπτυστο εκείνο σημείο να διχάζεται μπροστά σε μια δημόσια βιαιοπραγία, μια χειροδικία ανδρός προς γυναίκα σε απευθείας τηλεοπτική σύνδεση…;

Βρήκαμε λόγο κι αντικείμενο ν’ αναλύσουμε μέχρι διάλυσης ή τελικής πτώσης, ένα γεγονός που όσο προκάλεσε το δημόσιο αίσθημα άλλο τόσο δεν εξέπληξε όσο θα έπρεπε αφού πολλοί ήταν εκείνοι που δεν το απέκλειαν! Ο λόγος βέβαια για την δημόσια, σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση της γρονθοκόπησης υποψήφιας βουλευτού από άνδρα συνάδελφό της, άλλου κόμματος.

Πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν την άποψη ότι πρόκειται για μια καθαρά πολιτική κίνηση αφού ήταν το επιστέγασμα μια πολιτικής συζήτησης που ομολογουμένως είχε πολλή ένταση προς το τέλος της, απ’ όλες τις πλευρές!

Ωστόσο, πρόκειται καθαρά για μια ατυχή προσωπική στιγμή αδυναμίας ελέγχου των συναισθημάτων που φαίνεται ότι προκύπτουν στον συγκεκριμένο άνθρωπο, όταν προκληθεί ή εκνευρισθεί όσο ο συγκεκριμένος τη δεδομένη στιγμή. Και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν είναι αποδεκτή η χειροδικία έναντι γυναίκας, σ’ όποιο σημείο κι αν έχει φτάσει ένας διαπληκτισμός!

Το ατυχές περιστατικό όμως κι ενώ θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο ότι θα καταδικασθεί απ’ όλους ανεξαιρέτως, έφτασε να διχάζει τους Έλληνες αποδεικνύοντας το μέγεθος της σύγχυσης που επικρατεί και της κατάστασης που κατάφεραν να φέρουν τον λαό οι εθνοπατέρες του. Υπήρξαν νοήμονες Έλληνες όλων των ηλικιών και δυστυχώς πολλοί νέοι, που εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον πρωταγωνιστή της χειροδικίας κι επαυξάνοντας μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις , προτείνοντας μάλιστα κι άλλες πολιτικούς εντός κι εκτός χώρας, εκφράζοντας κρυφούς πόθους δικούς τους…!

Το χιούμορ κι οι ατάκες που μπορούν να προκύψουν από μια τέτοια δημόσια εικόνα, έχουν και τα όριά τους που σε πολλές περιπτώσεις ξεπεράστηκαν σημαντικά στο συγκεκριμένο περιστατικό. Η έκφραση οποιουδήποτε τύπου συμπαράστασης σε κείνον που δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα νεύρα και την ορμή του έναντι μιας γυναίκας, δεν είναι δυνατόν ν’ αποτυπώνει τη μετάλλαξη ξαφνικά σε άξεστους, πολιτισμένων σύγχρονων ανθρώπων… Αποτυπώνει απλώς την οργή και τον θυμό έναντι προσώπων του συστήματος και φυσικά την διάθεση ταύτισης με οποιονδήποτε βιαιοπραγεί έστω και τυφλά, λόγω της αγανάκτησης που αισθάνεται η συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Μια προσωπική στιγμή αδυναμίας ενός ατόμου, ό,τι άσχημο κι αν μπορεί ν’ αποτυπώνει για το ποιόν του χαρακτήρα του, που τελικά αποτελεί δικό του πρόβλημα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρείται πολιτική πράξη, ειδικά όταν συμβαίνει σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή και μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα!

Αλίμονο σ’ αυτόν τον πολύπαθο λαό με όσα τράβηξε τα τελευταία δυόμιση χρόνια κι όσα του επιφυλάσσει το μέλλον όπως φαίνεται, αν υιοθετήσει και τέτοια πρότυπα βίας και κατάλυσης των στοιχειωδών κανόνων πολιτισμού που οι πρόγονοί του «γέννησαν» και φώτισαν τον πλανήτη!

Όσο κι αν ταλαιπωρούμαστε, οφείλουμε εμείς, ο καθένας χωριστά κι όλοι μαζί, να διαφυλάξουμε όσο κι όσα μπορούμε απ’ αυτά που μας καθιστούν πολιτισμένους κι αξιόλογους ως κοινωνικό σύνολο!